devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 2 januari

De dagen zijn voorbij, iedereen is weer aanwezig in ons complex. Mijn bestelde oventje is vanochtend door het postbedrijf afgeleverd. Netjes op onze etage, dus ook dit werkt prima, paspoortcontrole zodat de bestelling klopt met de bestelde persoon. We waren hiervoor vroeg uit bed omdat we via de email zagen dat het vandaag geleverd werd.

We hadden zondag nog een stukje salami con chocolate gekocht. Het zag eruit als ons wekelijks genuttigde stukje arretjescake bij cafe Jour de fete in Maastricht. We wilde dit opeten bij de koffie van Eureka maar dat is er niet meer van gekomen. Dus het stukje ging mee naar huis en stond gisteren nog in de koeling.

We hebben een Nespresso apparaat in de keuken staan maar we zouden alle koffie buiten de deur drinken. tja, een stukje cake, en daar moet koffie bij. Voor een keer onze principes opzij gezet en ik maak een kopje koffie.
Er stond in een afgesloten bakje in de keuken nog een 5tal cupjes voor de Nespresso. Simpel apparaatje, een kind kan de was doen.

Ik vul het apparaat met water uit onze waterfles en dan wil ik er een cupje indoen. Een glas eronder gezet. Maar ik kreeg het cupje niet in de koffiezetter. Het cupje erboven gezet, maar dan gebeurt er niets, onderste boven maar dan gaat het er niet in. ik stop het cupje nog een keer erboven in en druk door maar het hele cupje is nu zo ingedeukt en kan ik dit weggooien.
Zo heb ik een 5tal minuten staan te stoeien met dat cupje en toen hulp aan mijn eega gevraagd. Op hangende pootjes loop ik naar ons terras en vraag of hij even wil kijken hoe dat cupje erin moet.

Ik zie een blik in zijn ogen van het zal toch niet waar zijn? Hij stopt het cupje op zijn kant erin en drukt op de knop en ineen keer heb ik koffie. Maar ik heb niet goed meegekeken en vraag aan hem wat hij nu gedaan heeft.
Ik zie een ongeloofwaardige blik in zijn ogen. Gewoon erin gedaan, ja, hoezo gewoon? Laat het nog eens zien?
En dan stijgt het schaamrood op mijn kaken tot aan mijn tenen. Natuurlijk, zo moest het ook alweer.

Jij kijkt altijd naar George Clooney op tv is zijn antwoord, dan weet je toch hoe dat cupje erin moet. Ja, ik kijk naar George Clooney, toch niet hoe hij koffie maakt.

Maar we hebben 2 kopjes koffie, die overigens heerlijk smaakt. We eten onze salami con chocolate op.
Die overigens niet naar arretjescake smaakt. Tenminste niet zo als wij hem graag hebben. Maar de 2 cupjes die we gebruikt hebben zijn verdwenen in het apparaat, waar zijn die nu weer gebleven? Mijn handyman haalt ze eruit zodat ik het goed kan zien.

Om 15.00 lopen we naar Plaza Hercules maar onze favoriete bar is niet open. We lopen het plein rond maar alle plekjes in de zon zijn bezet. We vinden nog snel een plekje en Herman haalt voor hemzelf nog een cappuccino en voor mij een glaasje spa.

Ondertussen horen we een pingel op onze gsm en we krijgen een bericht van Sheryl dat ze morgen naar Sevilla willen komen. Prima, maar we moeten eerst de bestelling van ons oventje afwachten schrijven we terug.

Ze komen straks rond 15.00 en we gaan samen lunchen in onze omgeving. Maar we willen ze ook graag op een kopje koffie trakteren. We gaan dadelijk wat koffie en koffiemelk inslaan. Na nog geen 3 weken hebben we al een principe overboord gegooid. We zouden niets van koffie en koffiemelk inslaan. Dat zouden we alleen buiten de deur gaan drinken.