devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Annette
31 December 2018 | Spanje, Sevilla
Zondag 30 december
Zaterdagavond wilden we graag uiteten bij La Brunilda. Maar zij hebben nog een ander restaurant met dezelfde koks. Vaak sturen zij klanten daar naar toe als de rij bij hen buiten te lang is. We gaan kijken bij Barolomeu, het is een groter restaurant en meer ruimte tussen de tafels etc. omdat je bij Brunilda altijd al een uur voor aanvang in de rij moet staan gaan we hier ook op tijd naar toe. Om 19.45 lopen we daar langs en er is nog geen rij. Zo ook niet bij Brunilda. We lopen nog wat rond en na 20.00 staan er al mensen voor de deur. Het restaurant gaat om 20.30 open. En als wij goed en wel binnen zijn om 20.30 stroomt het restaurant in een keer vol en staat er al een rij buiten te wachten totdat de eerste gasten er weer uit komen.
We nemen telkens 2 tapa gerechtjes, we laten de kaart liggen en als we weer trek hebben dan bestellen we de volgende 2. Als je dit niet doet en je besteld alles in een keer dan sta je binnen een half uur buiten. Uiteindelijk zijn we na 22.00 klaar met smullen. Uiteindelijk vonden we dit restaurant toch niet zo goed als Brunilda maar we mogen niet eenkennig worden en moeten ook andere restaurants een kans geven. We maken nog een ommetje en gaan naar huis.
Zondagmorgen starten we altijd met gebakken eitjes. Na het ontbijt besluiten we om de Sevici fietsen uit te gaan proberen. We hebben inmiddels 2 abonnementen en vlak bij ons appartement staan deze fietsen. Het duurt even voordat we snappen hoe die fietsen los komen van de standaard waar aan ze vastzitten. Ik hoor een klik maar ben te laat bij de fiets om hem eruit te trekken. Maar uiteindelijk hebben we allebei een fiets. Het zadel op de juiste hoogte zetten en dan fietsen maar. Ik zet mijn zadel zo laag mogelijk omdat ik graag met mijn voeten bij de grond wil als ik moet stoppen, terwijl ik fiets heb ik toch het idee dat ik te laag zit.
Mijn knieën komen bijna tot aan mijn kin. Er zijn soms fietspaden, deze zijn groen gekleurd en lopen of over de weg of over het trottoir. We fietsen midden door de stad wat toegestaan is maar lopende mensen storen zich hier niet aan en ik bel me blauw om wandelaars te laten weten dat ik eraan kom. Dat werkt zo niet, we moeten respect voor de wandelaar hebben en als fietser sla om je je door het publiek.
Niemand gaat opzij voor een bel, ik koop een losse claxon zodat ik ze een laatste waarschuwing kan geven. Maar dan denk ik aan Maastricht, daar heb ik ook 2 bellen op mijn fiets.
Een heeft een beschaafd geluid en de andere bel is een hele grote die ik af laat gaan als men echt niet op zij gaat. Dus wat mopper ik nu, het is precies als thuis. Het enige verschil met deze fiets is dat ik thuis een e-bike heb en hier moet ik echt werken.
Ik had het wat fris toen ik op de fietst stapte maar na 15 minuten stroomde mijn luie zweet al aardig in stroompjes naar beneden. Dat worden mooie cardio oefeningen.
We gaan naar Plaza España. Daar klikken we de fiets weer vast en stopt de meter van ons abonnement. We lopen nu verder. Het is erg druk op het plein maar met een mooie strakke blauwe lucht kan het niet meer stuk. We gaan op een van de vele bankjes zitten. Het is zo warm dat de jas uit kan. We genieten van de Spaanse muziek die daar gespeeld wordt. Je kunt ook een bootje huren om over het water te peddelen maar mijn gondelier trapt er niet in.
Nadat we hier even genoten hebben lopen we op ons gemak terug richting ons plein. Dat is nog een hele trippel maar we moeten nog stappen scoren. Tegen 19.00 zijn we weer op plaza Hercules en bekijken waar we een hapje gaan eten. Veel zaken gaan pas om 20.30 open, de zaken die wel open zijn daar zit niemand. Ik begin een beetje te mopperen, het gaat niet zoals ik het bedoeld heb. Dan maar bij Alameda 5, daar komen we vaak voor een glaasje maar daar eten doen we bijna nooit.
We vragen de kaart en we maken een keuze. Ook hier doen we 2 aan 2 bestellen. We eten 6 hapjes en 1 toetje, dat delen we samen. Het was een mooie dag met meer dan 10.000 stappen en een half uur op de fiets.
Later op de avond krijg ik via een chat de vraag wat ik maandag ga doen? Ik, ik ga de bedden verschonen, het appartement vegen en dweilen. Dus ik begrijp de vraag niet goed, het is toch oudejaarsavond. Gaan jullie niet feesten? Oudejaarsavond? O, ik raak hier helemaal de dag en datum kwijt. Nou, nee, we hadden geen plannen. In mijn beleving is het dinsdag pas 31 december.
Oké, nee we gaan niets doen vandaag. Alles is nu schoon, het beddengoed hangt in de zon te drogen en om 17.00 is de zon op ons balkon weggezakt en dan moet de was naar binnen anders wordt deze weer klammig en het moet vandaag weer het bed op.
Ik bereid alvast een paar dingen voor. ik maak een Mojo, een Canarische saus, daarvan gaan een paar eetlepels door mijn gekookte fregola. Dit is een pasta uit Sardinië. Ik zie vanavond wel wat ik er precies mee ga doen. Een dun lapje kalkoenfilet gaat in een marinade. Van een kontje tonijn maak ik vanavond een tartaar een hier heb ik nog een verse dilledressing staan. 300 gr. Spaanse worstjes heb ik gekocht, de slager heeft me wel verteld wat erin zit maar dat ben ik al weer kwijt. We gaan nu even een rondje lopen. Een café bonbom nuttigen en tegen 17.00 naar huis.
Vanuit een prachtig Sevilla wens ik jullie allemaal een goed uiteinde en een spetterend begin voor 2019.
Zaterdagavond wilden we graag uiteten bij La Brunilda. Maar zij hebben nog een ander restaurant met dezelfde koks. Vaak sturen zij klanten daar naar toe als de rij bij hen buiten te lang is. We gaan kijken bij Barolomeu, het is een groter restaurant en meer ruimte tussen de tafels etc. omdat je bij Brunilda altijd al een uur voor aanvang in de rij moet staan gaan we hier ook op tijd naar toe. Om 19.45 lopen we daar langs en er is nog geen rij. Zo ook niet bij Brunilda. We lopen nog wat rond en na 20.00 staan er al mensen voor de deur. Het restaurant gaat om 20.30 open. En als wij goed en wel binnen zijn om 20.30 stroomt het restaurant in een keer vol en staat er al een rij buiten te wachten totdat de eerste gasten er weer uit komen.
We nemen telkens 2 tapa gerechtjes, we laten de kaart liggen en als we weer trek hebben dan bestellen we de volgende 2. Als je dit niet doet en je besteld alles in een keer dan sta je binnen een half uur buiten. Uiteindelijk zijn we na 22.00 klaar met smullen. Uiteindelijk vonden we dit restaurant toch niet zo goed als Brunilda maar we mogen niet eenkennig worden en moeten ook andere restaurants een kans geven. We maken nog een ommetje en gaan naar huis.
Zondagmorgen starten we altijd met gebakken eitjes. Na het ontbijt besluiten we om de Sevici fietsen uit te gaan proberen. We hebben inmiddels 2 abonnementen en vlak bij ons appartement staan deze fietsen. Het duurt even voordat we snappen hoe die fietsen los komen van de standaard waar aan ze vastzitten. Ik hoor een klik maar ben te laat bij de fiets om hem eruit te trekken. Maar uiteindelijk hebben we allebei een fiets. Het zadel op de juiste hoogte zetten en dan fietsen maar. Ik zet mijn zadel zo laag mogelijk omdat ik graag met mijn voeten bij de grond wil als ik moet stoppen, terwijl ik fiets heb ik toch het idee dat ik te laag zit.
Mijn knieën komen bijna tot aan mijn kin. Er zijn soms fietspaden, deze zijn groen gekleurd en lopen of over de weg of over het trottoir. We fietsen midden door de stad wat toegestaan is maar lopende mensen storen zich hier niet aan en ik bel me blauw om wandelaars te laten weten dat ik eraan kom. Dat werkt zo niet, we moeten respect voor de wandelaar hebben en als fietser sla om je je door het publiek.
Niemand gaat opzij voor een bel, ik koop een losse claxon zodat ik ze een laatste waarschuwing kan geven. Maar dan denk ik aan Maastricht, daar heb ik ook 2 bellen op mijn fiets.
Een heeft een beschaafd geluid en de andere bel is een hele grote die ik af laat gaan als men echt niet op zij gaat. Dus wat mopper ik nu, het is precies als thuis. Het enige verschil met deze fiets is dat ik thuis een e-bike heb en hier moet ik echt werken.
Ik had het wat fris toen ik op de fietst stapte maar na 15 minuten stroomde mijn luie zweet al aardig in stroompjes naar beneden. Dat worden mooie cardio oefeningen.
We gaan naar Plaza España. Daar klikken we de fiets weer vast en stopt de meter van ons abonnement. We lopen nu verder. Het is erg druk op het plein maar met een mooie strakke blauwe lucht kan het niet meer stuk. We gaan op een van de vele bankjes zitten. Het is zo warm dat de jas uit kan. We genieten van de Spaanse muziek die daar gespeeld wordt. Je kunt ook een bootje huren om over het water te peddelen maar mijn gondelier trapt er niet in.
Nadat we hier even genoten hebben lopen we op ons gemak terug richting ons plein. Dat is nog een hele trippel maar we moeten nog stappen scoren. Tegen 19.00 zijn we weer op plaza Hercules en bekijken waar we een hapje gaan eten. Veel zaken gaan pas om 20.30 open, de zaken die wel open zijn daar zit niemand. Ik begin een beetje te mopperen, het gaat niet zoals ik het bedoeld heb. Dan maar bij Alameda 5, daar komen we vaak voor een glaasje maar daar eten doen we bijna nooit.
We vragen de kaart en we maken een keuze. Ook hier doen we 2 aan 2 bestellen. We eten 6 hapjes en 1 toetje, dat delen we samen. Het was een mooie dag met meer dan 10.000 stappen en een half uur op de fiets.
Later op de avond krijg ik via een chat de vraag wat ik maandag ga doen? Ik, ik ga de bedden verschonen, het appartement vegen en dweilen. Dus ik begrijp de vraag niet goed, het is toch oudejaarsavond. Gaan jullie niet feesten? Oudejaarsavond? O, ik raak hier helemaal de dag en datum kwijt. Nou, nee, we hadden geen plannen. In mijn beleving is het dinsdag pas 31 december.
Oké, nee we gaan niets doen vandaag. Alles is nu schoon, het beddengoed hangt in de zon te drogen en om 17.00 is de zon op ons balkon weggezakt en dan moet de was naar binnen anders wordt deze weer klammig en het moet vandaag weer het bed op.
Ik bereid alvast een paar dingen voor. ik maak een Mojo, een Canarische saus, daarvan gaan een paar eetlepels door mijn gekookte fregola. Dit is een pasta uit Sardinië. Ik zie vanavond wel wat ik er precies mee ga doen. Een dun lapje kalkoenfilet gaat in een marinade. Van een kontje tonijn maak ik vanavond een tartaar een hier heb ik nog een verse dilledressing staan. 300 gr. Spaanse worstjes heb ik gekocht, de slager heeft me wel verteld wat erin zit maar dat ben ik al weer kwijt. We gaan nu even een rondje lopen. Een café bonbom nuttigen en tegen 17.00 naar huis.
Vanuit een prachtig Sevilla wens ik jullie allemaal een goed uiteinde en een spetterend begin voor 2019.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
