devroompjesgaannaarsevilla

Donderdag 2 januari,

De derde keer dat we bij de immigratiedienst waren kwamen tot aan het loket van de Politie. Een echt loket was het niet maar een lage tafel waarachter de agent zat en wij mochten er voor blijven staan. Beetje ongemakkelijke houding krijg je dan. Maar we kwamen weer voor niets, we hadden alles bij, dachten we.
Een paar kopieën hadden 2 x gekopieerd moeten worden en we stonden een half uur te laat voor zijn tafel.
Ja, er was ook een flinke rij waar we ingeduwd werden door de gigantische beveiliger.
Een hoop Spaans geratel over ons heen met een ietsepietsie Engels waar wij geen touw aan konden vastknopen.
Uiteindelijk kwamen we erachter dat we vanaf 2 januari het weer kunnen proberen. Met een paar extra kopieën, al voor 09.00 in de rij gaan staan, en vanaf dit nieuwe jaar worden er dagelijks maar 35 nummertjes uitgegeven om een NIE nummer aan te kunnen vragen.
Dat wordt morgen, op mijn verjaardag notabene om 07.00 eruit, er voor zorgen dat we daar om 08.00 zijn en hopelijk bij die 35 personen horen die een nummertje kunnen bemachtigen.
We kwamen zeer terneergeslagen naar buiten. Manlief moppert over dit soort systemen. Waarom kan niet alles online geregeld worden.
Hij als ex-ICTer snapt er niets van dat alles met hamer en bijtel wordt gedaan. En al mopperend lopen we weer terug naar huis. Hoeveel tijd gaan we hier aan besteden, gaan we dagelijks om 08.00 daar in de rij staan? Allemaal vragen waar we nog geen antwoord op hebben. Maar het wordt wel een moeizame strijd tegen allerlei formulieren en wachttijden en nummertjes trekken.

Oudjaars dag, we halen wat lekkere dingen in huis voor de avond, om 16.00 lopen we naar Bistro Los Tulipanes want daar heb ik 10 oliebollen besteld en 2 flessen cava.
Herman neemt een cappuccino en ik een klein glaasje bier. We raken aan de praat met een andere Nederlander die hier een ijssalon heeft. We praten over de aanvraag van een NIE nummer en hij verteld ons dat hij dat nog helemaal niet heeft.
Hij woont al 2 jaar hier in Spanje en we horen aan hoe en wat. Daarna nemen we een beslissing dat we doen wat mogelijk is om dit nummer te krijgen maar we gaan hier geen groot punt van maken. Wanneer we over een paar maanden weer in NL zijn en het is ons hier niet gelukt dan doen we het online in NL en dan openen we een rekening voor de komende winter.

Ik maak tapas hapjes voor bij de tv en omstreeks 23.30 verlaten we het huis.
We hebben papieren hoedjes op ons hoofd, een maskertje en een paar plastic lipjes waar geluid uit komt als je erop blaast. In een tasje hebben we voor ieder van ons een klein flesje bubbels en 2 plastic champagneglazen met 12 druiven.
Die druiven moet je op elke klokslag om middernacht opeten voor een voorspoedig jaar. We zijn er klaar voor.
De feestatributen hebben we gekregen van 2 vriendinnen uit Nederland en we hebben beloofd dit op te zetten en hiervan een foto te nemen zodat we bewijs hebben dat we daadwerkelijk zo over straat zijn gegaan. We zijn als Brabanders en sinds 12 jaar als nieuwe Maastrichtenaren wel wat gewend om de meest vreemdsoortige hoofddeksels op te zetten, dus zo’n hoedje met fluitje zijn peanuts voor ons.

Als we op plaza Nueva aankomen is het al heel erg druk, we zijn veel Spanjaarden die al aan de wijn zijn. Wij besluiten om ook alvast een flesje open te maken. ik eet ondertussen mijn druiven al op en zie een paar Duitsers ons aankijken.
Zij staan keurig met een glaasje en 12 druiven te wachten tot middernacht. Ik denk, ja ik weet wel hoe het moet, maar 12 druiven bij elke klokslag haal ik niet.
Bij 5 druiven in mijn mond en ik kan ze weer uitspuwen. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Nu geniet ik in ieder geval van die druiven en ik hecht niet veel waarde aan die voor of tegenspoed met het innemen van die 12 druiven op elke klokslag.
Tegen 00.30 is het weer voorbij voor iedereen, sommige gaan naar huis, andere duiken het nachtleven in wat weer om 01.00 gaat beginnen en wij gaan naar huis.
We kijken nog even tv en dan is het tegen 02.30 bedtijd.

Op nieuwjaarsdag gaan we er even op uit. Heel even is de bedoeling, we moeten geld pinnen om de huur van het appartement te betalen en doen dit bij de Triodos bank, deze bank is de enige die geen geld vraagt om geld op te nemen. Dan gaan we een bakkie doen bij Mercado Lonja del Barranco, hier komen we graag en veel.
Een oude markthal die is omgebouwd met lekkere hapjes en drankjes, je kunt buiten en binnen zitten en in gemakkelijke stoelen en naar de rivier kijken. Op straat is het erg rustig maar bij de Mercado is het heel erg druk.

De Spaanse bevolking en de vele toeristen lopen hier door elkaar. We hebben vrij snel een tafel en we drinken koffie en daarna een biertje met een portie Iberico ham.
Wanneer de zon bijna achter de appartementen van Triana zijn verdwenen gaan we nog even naar een cocktailbar aan de rivier. En dan nog een aan de overkant.
Daar liggen een aantal disco’s naast elkaar met terras waar het heerlijk zitten is. Tegen 20.00 zijn we thuis.
We zouden even gaan zeiden we tegen elkaar om 15.00. Ja, soms loopt het wat langer uit.

Ik bak een mooi lapje hertenbief met een beetje zelf gemaakte anijssaus, een pot asperges die ik laat uitlekken en even in de gril pan leg en op een paar Sevilliaanse crackers leg ik het restje van gisteren en dat was een salade met gebakken garnalen, gekookte Clams, een blikje mosselen en de laatste boquerones. Dit smaakte prima. Koelkast koken brengen je tot vreemde maar zeer interessante gerechten.
Vandaag hebben we een druk programma, tenminste dat vinden wij. Eerst naar ons agentschap, de rekening betalen. We hebben hen gevraagd of ze een paar documenten uit kunnen printen want er moeten leges betaald worden om dat NIE nummer te krijgen.

Ons beddengoed moet gewassen worden en het drogen van die grote lappen stof dat duurt te lang buiten.
Dus ik word in de Laundry gezet waar het hartstikke druk is, volgens mij moet ons natte beddengoed een uur in de droger maar volgens een dame die bezig is kan het in 20 minuten. Die dame heeft zoveel was; ”handdoeken, lakens en zelfs de dekbedden gaan de wasmachine in”.
Een gezin zit daar met 5 koffers en ook dat moet allemaal in de wasmachines en droogtrommels. Ik zucht zachtjes en denk dat gaat een gezellige middag worden.

Herman gaat proberen om de leges te betalen maar bij 2 banken is het tot nu toe nog niet gelukt. Volgens mij wordt het een never ending story. Ik heb een paar kaarten geschreven en die moeten nog naar het postkantoor worden gebracht.
Even een bezoekje aan de MAS brengen voor onze avondmaaltijd. Er zijn weer wat koelkastspulletjes op.
De hut is weer gezogen met onze aspiradora, gedweild met die omgekeerde octopus en alles ziet er picobobello uit voor het bezoek van onze dochter die hier volgende week komt onthaasten, alleen eten en drinken was de boodschap.

Herman gaat met goede moed op weg naar het immigratiekantoor, vanaf 14.30 zijn ze weer open. Maar dan alleen voor informatie. Hij wil graag weten hoe we verder moeten gaan als we geen leges kunnen betalen bij een bank.

Vandaag gaat ieder van ons zijn onze eigen weg.

Vanaf volgende week woensdag starten we weer met Spaanse lessen. Rosa van Mausschool apte herman met de vraag wanneer we willen starten, op welke dagen en welke tijden.
Maar ook welk level. Hij wil graag naar het volgende level en aan de zinnen van Rosa kon je lezen dat ze daar haar twijfels bij had. Ja, die denkt dat gaat Annette niet lukken en Herman denkt; “ die sleur ik wel mee”. En wat denk ik; “ik zie wel hoe ik me erdoor heen ga slaan”. Voy por tocino y frijoles, of te wel, ik ga voor spek en bonen.