devroompjesgaannaarsevilla

Zondag 29 december,

Geen mug meer te bekennen, we zijn er samen uitgekomen om de stekker een paar uur aan te zetten voordat we naar bed gaan en dan gaat de stekker uit. Dit probleem is opgelost. Ik geen mug en Herman geen hoofdpijn.

Ondertussen maken we veel gebruik van de stofzuiger, dit werkt toch beter als een veger waarmee je het vuil van links naar rechts verplaatst.

Gisteren zijn we de stad ingelopen richting de kathedraal. Het was heel erg druk, allemaal gezinnen met jonge kinderen. We zagen op een hoek een aantal Disney figuren staan die veel gefotografeerd werden. Ondertussen vormde er zich een 3 a 4 tal rijen dik de gezinnen langs de weg. De metro reed niet meer, alle terrassen waren opgeruimd. Wij waren zeer benieuwd wat er zou komen. Wij vonden toch nog een terras waar we koffie konden drinken. Even later hoorde we wat muziek en ik zag van een afstand dat er een parade gaande was.
Nou, het woord parade is teveel gezegd. Ik denk dat deze nog geen 20 meter lang was.
Een Disney figuur op een rijdend zeepaardje, 2 grote vissen die ronddanste en wat blauwe zee kwallen op een stok en het geheel werd afgesloten met een hele grote vis die er boven uit zweefde. En dat was het, toen de grote vis voorbij was ging ieder zijn weg.
Het is niet te geloven dat een hele stad uitloopt voor een optochtje.
Iedereen liep zijn eigen kant uit en het was ontzettend rommelig in de stad.
Ik had voor die avond een restaurant gereserveerd, Canabota, een visrestaurant waarvan we al een paar jaar op rij riepen dat we daar toch echt een keer moeten gaan dineren.
Ik had ze een email gestuurd en we kwamen op een wachtlijst te staan, ze zouden ons bellen als anderen hun reservering zouden afzeggen.

We hadden een heel eind gelopen en we gingen richting de seta’s. Het was zo druk, en alle terrassen zaten overvol. Ik hield mijn gsm vast in mijn hand want ik wilde graag horen als hij overging.
Meestal zit ie diep in mijn tas en voordat ik hem gevonden heb is de beltoon al verdwenen.
Maar tegen 19.30 waren we nog steeds niet gebeld. We liepen langs het restaurant en ik zag dat een medewerker aan het bellen was. Misschien naar ons?
Helaas wij hoorden er niet bij die avond. We hebben nog wat gewandeld en uiteindelijk was er een plaatsje vrij op een terras en daar hebben we een glas wijn gedronken.
Waar gaan we eten? Er waren nog een paar andere opties, maar we lopen eerst nog een keer naar Canabota en vragen of er nog een plaatsje vrij is zo niet dan lopen we verder naar optie 2.
Er stond een medewerker voor de deur maar helaas er was geen plek voor ons. Maar, een restaurant verder zit ook een zaak van hen met dezelfde producten alleen andere menu’s. het was daar rumoeriger en iedereen zat aan de bar.
Dan doen we die maar, alleen maar visgerechten, we hebben genoten. Tegen 23.00 waren we thuis, rond 15.00 zijn we die middag vertrokken en 8 uur later weer thuis.
Vandaag ben ik met een boek thuis gebleven, buiten op ons terras gezeten en een heel boek in een keer uitgelezen. Herman wilde er graag op uit en die is in zijn eentje weggegaan.

Morgen lopen we voor de 3de keer naar het immigratie kantoor, we hebben alle documenten ingevuld, ze zijn uitgedraaid, we hebben een pen gekocht met zwarte vulling voor de ondertekeningen, paspoorten liggen klaar en de pasfoto’s. We moeten niet te optimistisch zijn dat het morgen allemaal goed komt want volgens ons agentschap kunnen we nog wel een 3 tal keren hiervoor terug moeten. We zullen het zien, de immigratie dienst ligt aan Plaza de España en het is een mooie wandeling. Wordt vervolgd.

Nog een paar dagen en dan sluiten we 2019 af. Het was een hectisch jaar voor ons.
Op oudjaar avond blijven we thuis. Dan is ook alles in de stad gesloten. Na 01.00 middernacht gaan sommige barretjes weer open maar iedereen komt bij elkaar voor middernacht op plaza Nueva. Daar ligt het stadhuis en daar kun je met de klok meekijken.
Iedereen heeft een hoedje op, toeters bij zich en andere herriemakers. Een zakje met 12 druiven die je bij elke klokslag om 12 uur op moet eten. Dat is een ding dat me nog nooit gelukt is want na 4 druiven in mijn mond sta ik al te kokhalzen. Ook een flesje bruis mag niet ontbreken. Er worden een paar vuurpijlen afgestoken en om 00.30 is alles weer voorbij en gaat iedereen weer zijn eigen weg.

Ik heb van 2 goede vriendinnen een tasje met inhoud gekregen voordat we naar Spanje vertrokken en daarin zitten: 2 hoedjes, 2 toeters, 2 plastic lipjes die geluid kunnen maken en een gek brilletje. De boodschap die we van hen meekregen, dat er een foto gemaakt moet worden als we al die attributen op hebben gezet en dat zij een foto van dit geheel zouden krijgen.