devroompjesgaannaarsevilla

Zondag 15 december,

Bij de gourmet markt was vrijdagavond geen muziek meer. Volgens mij starten deze activiteiten pas in januari. Wel hebben we vanuit deze 5de etage een geweldig uitzicht richting de kathedraal.
Dit is een hele mooie plek om wat te eten en te drinken. Na ‘n drankje houden we het voor gezien en gaan naar huis. Kijken we vanavond naar de Spaanse zenders of naar de Nederlandse zenders? We zullen even de tv-gids raadplegen maar uiteindelijk wordt het een film via Netflix met Jack Nicholson en Morgan Freeman.

Zaterdag staan we om klokslag 09.30 uur op, onze normale tijd sinds we niet meer werken. We hebben een lunchafspraak en dan ontbijten we nooit. Maar eerst gaan we naar het stadhuis om naar onze Profesora Español Rosa te kijken die vandaag de bruid is.
Tegen 11.30 staan we daar voor de deur, dit stadhuis ligt op Plaza Nueva en het is hier erg druk. Hier vinden ook meestal alle protestmarsen etc plaats.
Er is altijd bewaking en je komt het stadhuis niet zo maar binnen, maar altijd via poortjes en je tas moet door de controle.
Zo rond 11.45 komt Julietta met een paar vriendinnen en haar moeder, die speciaal voor deze gelegenheid over is vanuit Argentinië. Ze zien er allemaal oogverblindend mooi uit. alles past bij elkaar, de make-up, hoeden, jurken, sieraden en de hoge hakken eronder.
We kussen elkaar in de lucht want anders stoten we tegen de hoed en nemen we een gedeelte van de make-up mee.
Dan komt ook Pedro, onze mannelijke profesor. Wij hadden hem nog niet ontmoet. Ook met hem is het weerzien erg hartelijk, we gaan ook van hem weer les krijgen in het nieuwe jaar.
We zijn ondertussen een beetje familie geworden van deze Mausschool. Ramon komt er ook nog bij staan en stelt zijn ouders aan ons voor. Ik krijg 2 kussen op mijn wang maar de overige dames kust hij niet, de dames zijn vandaag geschilderd door Rembrandt zijn de woorden van hem. Een hele mooie uitdrukking: painted bij Rembrandt.

En dan komt Rosa aanlopen met haar 2 bruidsmeisjes, ze heeft een simpele jurk aan met een hele lange sleep, haar haren zijn mooi opgestoken en haar make-up is erg natuurlijk.
Het kijken naar een trouwerij in Spanje is een feest. Iedereen, maar dan ook iedereen doet hier zijn best om er zo mooi mogelijk uit te zien.
De heren dragen een kostuum met stropdas, de dames zijn of in het lang of in cocktailjurk.
Er worden veel hoeden gedragen en sommige zijn zo groot dat ze een hele tafel met etenswaren droog kunnen houden. Rosa ontmoet haar partner bij de voordeur van het stadhuis.
Iedereen gaat naar binnen maar wij blijven buiten staan. Wij zijn in principe niet uitgenodigd wij kwamen alleen maar even kijken en we zijn hier ook niet voor aangekleed.

Maar na een klein half uurtje is het gedaan. Iedereen kan de bruid kussen en daar maken we ook gebruik van. Wel kregen we de vraag waarom we niet mee naar binnen zijn gegaan maar dat vonden wij niet gepast. Bij sommige dames knellen de schoenen al aardig en zij bestellen een taxi om naar Triana te gaan bij restaurant Abades en daar verder te feesten. Dit is een mooi restaurant waar de prijzen wat hoger liggen en ligt direct aan de rivier.

Ik heb besloten om hier met mijn verjaardag te gaan eten. Dat is al over een paar weken en ik vind het elk jaar weer een feest op zich om voor mijzelf en herman een goed restaurant te vinden om mijn nieuwe jaartelling te vieren.

Via Instagram maak ik toch wat mee van de bruiloft want Julietta is een fervente instagrammer en post elk half uur wel een plaatje.

Wij lopen door naar Triana want wij gaan lunchen bij een chinees restaurant. We hebben een tafel besproken maar ik heb een donker bruin vermoeden dat we hier alleen zullen zitten. We ontmoeten Bryan en Sheryl bij de metro uitgang en we lopen samen naar het restaurant.
En ja hoor, we zitten om 14.00 helemaal alleen.
We bestellen ieder voor ons zelf een gerecht en delen dit met ons 4, daarna bestel ik nog 2 gerechten maar dit was toch eigenlijk teveel. Kunnen we dit mee naar huis nemen?
Dit vragen de onze vrienden zich af. Ik zeg dat dit niet gebruikelijk is in Spanje, vorige week hebben we hier nog een hoofdstuk aan gewijd tijdens onze Spaanse les.
Maar goed, misschien is het bij een chinees anders.
Ondertussen loopt het restaurant toch vol en voordat wij klaar zijn met onze maaltijd zit alles vol met Spanjaarden, ja ook hier kunnen zij gerechten bestellen en samen delen. We lopen een stukje mee met Bryan en Sheryl maar zij besluiten toch om de trein terug te nemen naar Utrera. Zij krijgen nog een paar drukke weken voor de boeg met familie en vrienden die blijven logeren. Wij nemen afscheid en misschien zien we hen na de kerstdagen of anders weer in het nieuwe jaar.

Het weer is heerlijk zacht vandaag, geen zon maar het is aangenaam. Wat gaan wij doen? het is pas 16.00. nee, naar huis gaan is geen optie. We lopen naar de kathedraal en lopen een stukje door de Joodse wijk. Dit gedeelte is echt toeristisch. We gaan aan een tafel zitten kijkend op de kathedraal en nemen een glas rode wijn. Ik verbaas me over een paar toeristen. In allerlei posities worden er selfies gemaakt. Hilarisch, mister Bean zou het niet kunnen verbeteren.

Langzaamaan lopen we terug en we hebben ontdekt dat er nog een paar dakterrassen aanwezig zijn.
We gaan naar boven, naast restaurant Seis ligt een hotel aan Plaza Nueva en op de 7de etage ligt het dakterras, de afrastering is geheel van glas waardoor je een geweldig uitzicht hebt. Het is hier erg druk, er wordt volop gegeten en gedronken. We nemen het laatste plekje in en drinken daar nog een glaasje en dan vind ik het wel genoeg geweest voor vandaag. Wij eten vandaag niet meer wij kunnen vooruit tot morgen met deze overvloedige maaltijd van de chinees.