devroompjesgaannaarsevilla

Zondag 13 januari

We hebben nog heel wat te leren, zitten we om 18.15 in een barretje om wat eten te bestellen. Fout, fout, fout, de keuken gaat pas open om 20.30. We weten het zo goed maar toch.
En waarom moest het zo vroeg? Ja, we hadden een nieuwsjaarreceptie bij Mausschool en die begon om 21.30.
Als gepensioneerden denken wij dan dat we er ook tegen die tijd aanwezig moeten zijn.
Nou, als we om 23.00 waren binnen gekomen dan waren we nog op tijd. Maar goed, we konden niet eten op ons hoekje van de straat.

Dos de Mayo, dat is een goede optie en volgens mij is die in het weekend de hele dag open. Ja, dat klopt. Wij daar naar toe om 19.00 en we zijn op een na de eerste.
Ook dat was te verwachten. We bestellen 2 aan 2 onze gerechtjes en zijn na 20.00 klaar.
We lopen nog even naar huis en kijken daar naar de tv.
Rond 21.30 gaan we naar Maus.
Voor de ingang hangt een doek en als je die wegschuift kom je in een grote mistwolk terecht. Spaanse muziek en sfeervolle verlichting. En ja hoor, we zijn de eerste.
We maken een praatje met Ramon, de directie van deze school. Een hele aardige man en schenkt voor ons een bekertje sangria in. wat zit erin, is mijn vraag?
Nou, eigenlijk alle sterke drank die voorradig was. En na een paar slokken voel ik de alcohol al goed.
Voor mij blijft het bij dit ene bekertje want ik moet niet aan morgen denken na een aantal van deze bekertjes.

We praten met een hele mooie Argentijnse dame die daar werkzaam is. Ze verteld ons vol passie over haar land maar dat Sevilla haar hart heeft gestolen.
Later op de avond komt er een leuke jonge knul bij mij staan, Herman is nog een bekertje Sangria halen voor hemzelf en ik denk, ik zie er toch jonger uit dan ik ben.
Nee, daar lag het niet aan, hij heeft les na ons.
Weer een illusie armer.

Er volgt een gesprek, uiteraard in de Engelse taal. Hij vraagt of wij het ook koud hebben in ons appartement?
Ja, maar wij hebben het opgelost door een extra kacheltje te kopen. En voor de slaapkamer hebben we ieder ons eigen twee persoonsdekbed wat we hebben dubbelgevouwen.

Wij krijgen het niet koud zolang we eronder blijven liggen. Hij had ook een kacheltje gekocht en na een maand kwam de eigenaar met de rekening, of hij even 200 euro bij wilde betalen. Daarna kwam het verhaal van de stoppen in de meterkast, oh, die sloegen bij hem ook geregeld door. Aha, we zijn niet de enige.

Maar op een gegeven moment zijn we toch muurbloempje aan het worden. De meeste studenten daar zijn tussen de 18 en 25 jaar. De mist is intussen opgetrokken daarbinnen en na 23.00 vind ik het genoeg. We hebben ons laten zien.
Wanneer we naar buiten lopen zien we Ramon, hij is verbaasd dat we al weggaan.
De leeftijd, zegt Herman, maar daar gelooft hij helemaal niets van. Nee, dat is ook zo. We gaan nog even naar Los Gigantes een hele gezellige zaak waar ook de leeftijd ver onder die van ons ligt maar het voelt prettiger. Rond middernacht zijn we thuis.

Het plan van vandaag is om vanavond te gaan eten buiten de deur. We weten nu hoe laat we daar moeten zijn. vanmiddag huiswerk maken, alleen maar getallen oefenen. We hebben geluidsfragmenten en dit weekend moet ik dit onder de knie krijgen. In de supermarkt hoor ik alleen de eerste getallen en dan raak ik de weg kwijt. Toch maar op zoek naar een bingoavond?