devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 9 januari

Als ik onder de douche uitkom wordt er beneden aangebeld dat de monteurs naar boven komen.
Natuurlijk op het moment als ik nog in mijn onderbroek sta.
Ik graai snel mijn kleren bij elkaar die op de stoel in de huiskamer liggen en sluit me op in de badkamer.
We wachten met het nuttigen van ons ontbijt, 2 uur later krijg ik toch wel honger en gaan we ontbijten.
Inmiddels staat het hele appartement op zijn kop. Ze halen alles overhoop, kloppen op de muren, zijn op zoek naar de elektriciteitskast en ze weten niet waar het probleem ligt.
Die meterkast hebben wij ook maar per ongeluk ontdekt. Die staat achter een boekenkast, hoe kom je erbij.
Onze douchekop was zo gerepareerd dat we deze moeten laten hangen en er niet mee aan mogen komen want anders klapt die weer tegen de muur en kunnen we niet met vrije handen onder de douche staan. Maar nu halen ze die douchekop er weer af om een filter van de airco van de huiskamer schoon te spoelen.

Ze stellen allerlei vragen in het Spaans waar we geen raad mee weten. We laten ze hun vraag in google translate zeggen en wij zien het antwoord terug in het Nederlands.
We mogen ons niet bemoeien met de vragen van de monteurs van het agentschap.
We worden deze dagen echte professionals om problemen in eerste instanties zelf op te lossen.
De monteurs verlaten na 3 uur werken het appartement weer met de mededeling dat ze het niet kunnen repareren.
Vanmiddag om 14.30 komt de eigenaar die nota bene een verdieping lager woont met iemand van het agentschap.

Wij gaan buiten in de warme zon zitten en maken samen ons huiswerk.
Tegen 15.00 komen 3man sterk naar onze etage.
We leggen de problemen voor. Het deurtje van de wasmachine wordt vandaag of morgen vervangen, zal dan wel morgen worden is mijn ervaring.
Zo ook het kastdeurtje, dat wordt ook gerepareerd.
De airco is een ander verhaal. Die zou eigenlijk helemaal vervangen moeten worden met het nodige breekwerk en hakwerk en daar zit niemand op te wachten.

We moeten maar een paar elektrische kacheltjes aanzetten is het antwoord, maar die verwarmen je plaatselijk als je er bijna met je achterwerk bovenop gaat zitten.
Er volgt een hele discussie hoe het wel of niet moet, ook dat de stop er telkens uitvliegt.
Wat hebben we aan elektriciteit aan staan en wat niet. Ze zien mijn nieuw aangekochte oventje.
Ik leg uit dat ik een hobbykok ben en ik laat mijn kookboekje zien.
Oké, oké en als Herman verteld dat hij eigenlijk elektricien was in de vorige eeuw wordt hij in een keer anders benaderd.
Hij weet precies waar hij het over heeft dus geen smoesjes met ventilatoren en kacheltjes.
De airco in de huiskamer is vanmiddag schoon gemaakt en die blaast heerlijke warme lucht. Het middenstuk van onze ruimte waar de eettafel staat verwarmen we met ons blaaskanon van 20 cm bij 20 cm en voor de overige ruimtes hoeven we geen extra kacheltjes.

Problemen zijn bijna opgelost. De meterstand hoeft nog niet opgenomen te worden omdat alles nog niet geregeld. We gaan er weer even op uit, boodschappen doen en bedenken wat ik ga koken. Het leven is hier net als in NL en dat was ook de bedoeling.

Ik grill vanavond voor ieder van ons een groot stuk rode tonijn. Daar zijn we allebei dol op. Goed ingepeperd met Shichimi Togarashi en als laatste glansmiddel een scheutje olie erover heen. 1 kuipje rijst bak ik met kleine blokjes komkommer. Deze is vrij droog van binnen, niet van die natte gevallen die ik in NL altijd gebruik. Maar voordat ik begin met koken en het hele appartement weer in duisternis valt ga ik op zoek naar een klein lampje in mijn handtas. Dit is eigenlijk een leeslampje maar is voor mij nu licht in donkere avonden.
k leg dit lampje naast mijn fornuis en ben klaar voor de plotselinge duisternis met pannen die op vol vermogen staan te bakken.