devroompjesgaannaarsevilla

JAAAAAA, de zon heeft ons weer gevonden, er drijven wel wolken boven ons hoofd maar hopelijk drijven die dingen ook weer snel over. De onderbuurvrouw heeft een lekkage en gisteren zijn ze komen kijken waar het misschien vandaag zou kunnen komen. Het heeft inmiddels zo veel geregend dat je nu niet meer kunt zeggen waar de lekkage vandaan kan komen.
Of van een lekkend buizensysteem wat ze hier gebruiken om bij afwezigheid de planten te voorzien van water of het komt van onze naaste buren.
We hebben alle medewerking verleend en meer kunnen we niet doen. We hebben geen plannen voor vandaag, maar een dag zonder een plan is erg leeg. Wat gaan we doen?
Van de zon genieten zolang het nog kan, ergens een bakkie doen, een restaurant reserveren voor vanavond (Carniborea op het Herculesplein) de benen strekken en dan zijn we al weer een stuk verder voor vandaag.
Ik probeer via Facebook of ik het restaurant kan reserveren maar er komt niet veel reactie.
We lopen er maar even langs, als we binnen zijn maken we een reservering en we proberen ook te vertellen dat we via facebook een reservering hebben gedaan.
Helaas verstaat de dame geen Engels en ons Spaans is net niet goed genoeg om even rap te praten.
Ze haalt de buurman erbij, deze verstaat wel Engels en we leggen uit dat we via facebook ook een reservering hebben gedaan.
Dat is via facebook niet mogelijk volgens hem, prima we komen om 20.30 weer terug.
We lopen naar Eureka en drinken daar onze koffie maar op het moment dat Herman deze op tafel neerzet komt er een stortbui, snel schuilen onder de luifel.
Maar een half uur daarna breekt de lucht weer open met zon.
Zo verloopt de hele middag, regen, zon, regen, zon.
Maar ondertussen hoor ik op mijn smartphone een paar piepjes over gaan en iemand van het restaurant reageert via facebook op mijn reservering, dit alles in het Spaans.
Help, Herman, neem het even over want ik kan nog geen hele zinnen maken om dit ongedaan te krijgen.
Er ontstaat een hele mailing en we hopen dat ze begrepen hebben dat we al in het restaurant zijn geweest om te reserveren en zo niet dan zijn er 2 tafels voor ons besproken, we zien vanavond wel hoe het afloopt.

Tegen 18.00 lopen we nog naar Plaza El Duque, ik heb daar een winkel gezien waar ze hele mooie oorbellen hebben, allemaal in de aanbieding. Ik pas de oorbellen en het is de kleur die ik echt nog moet hebben.
Mijn tik voor oorbellen is ook echt een ding wat niet over gaat.
Ik kan zelf een winkel beginnen, kruiden en oorbellen.

Tegen 18.30 zijn we thuis en hangen we even op de bank, kijken naar het Spaanse nieuws op tv en om 20.25 zijn we weer weg, naar Carniborea.
We zijn de eerste gasten maar al snel loopt het vol. Dit is een restaurant met alleen maar vlees, dry-aged.
De ober komt met een suggestie over een starter, geroosterd brood met een tomaten crème (ik heb deze zelf ook al gemaakt) en daarop plakjes rosbief, rucola en geschaafde kaas.
Voor ieder 2 sneetjes en dan bestel ik voor mijzelf ribeye en Herman wil graag de solomillo. We vragen hoeveel gram ze per persoon bereiden, want soms klap ik dicht als de porties te groot zijn. Maar ik heb me innerlijk al voorbereid op een groot stuk vlees.
De ober deelt ons mee dat de meeste porties tussen de 300 en 350 gram liggen, daar zit nog een randje vet aan dus dat kan ik wel aan denk ik. We zien dat de kok een ribeye op de weegschaal legt en hij weegt 280 gr. dat is voor mij prima.
De solomillo voor Herman weegt 375 gram. Ondertussen komt er een heel gezelschap van 12 personen binnen, allemaal jonge dertigers, de dames gaan bij elkaar zitten en zo ook de heren. Wat gezellig, 2 verschillende groepjes.
Tegen 22.00 hebben zij hun eten want er moet zoveel gepraat worden dat ze geen tijd hebben om iets te bestellen.

Wij krijgen ons vlees heel erg mooi gegrild en al in plakjes gesneden, grof zeezout erover, gebakken aardappeltjes met kleine gefrituurde groene paprika’s. Alles smaakt verrukkelijk, ik heb in deze maanden niet echt een groot stuk rundvlees gegeten.
We willen graag een koffie na en die moet bij de buren gehaald worden.

We steken het plein nog even over en nemen nog een afzakkertje bij Gigantes, daar kunnen ze ons ook al uittekenen. Wij moeten van veel mensen afscheid nemen in de komende week.

Zaterdag: de regen komt er weer met bakken uit de hemel, we kijken op internet en heel Spanje ligt onder de regen. Gelukkig voor hen maar niet voor ons.
Vanuit NL krijg ik te horen dat het daar weer vriest en sneeuwt dus wij mogen niet klagen hier.
Ik plant mezelf op de bank, zet de tv aan en ga wat Spaans studeren. We moeten als huiswerk een aantal Spaanse zangers beluisteren en dan vertellen wat we er van vinden. nog 6 dagen te gaan.
We zijn voor aanstaande dinsdag uitgenodigd om bij de Sheryl en Bryan te komen lunchen.
Wij nemen dan ons boodschappenkarretje mee wat wij 3 maanden geleden hebben aangeschaft. We kunnen het ook laten staan in het appartement maar zij hebben geen karretje. Ook heb ik een gril gekocht en de originele doos heb ik bewaard en die kan dan ook naar hen toe. En zo leven we heel langzaam aan naar het einde van deze overwintering.