devroompjesgaannaarsevilla

We ontbijten vandaag een keer thuis voordat we naar de les gaan, er wordt niets gehapt vandaag buiten de deur. We hebben een afspraak om 14.30 voor een bezichtiging van een ander appartement voor de komende winter. Vandaag zijn we met ons 3tjes op de les. We zijn druk bezig en het kwartje begint mee en dan te vallen.

Om 14.30 naar Plaza Alameda de Hercules, want ja daar ligt het appartement aan. Ik hoop zo dat het iets is want dit is onze plek. We worden ontvangen door de eigenaresse en we gaan naar de 2de etage. Er is een groot terras en dat kijkt uit op het plein, maar het ligt aan de verkeerde kant want de zon is tegen 15.00 a 16.00 helemaal weg. De Attico op zich oogt zeer slecht, soms kom je ergens binnen waar je meteen een vervelend gevoel over je heen krijgt en dat kreeg ik vandaag bij dit appartement. We staan de dame netjes te woord en vragen naar de huurprijs per maand, we horen het aan en vertellen haar dat we er over na zullen denken en dat we binnen een aantal weken een beslissing zullen nemen omdat we nog meer appartementen gaan bezoeken.

We gaan een kop koffie drinken bij Eureka en we hebben allebei een slecht gevoel over dit appartement. Dit gaat het niet worden, we blijven hoop houden en vragen aan de barman van ons favoriete barretje of hij misschien iets weet waar nog appartementen te huur zijn aan het plein. Hij heeft een vriend die wat verhuurt en hij zal navraag doen. We hebben nog ruim 7 weken te gaan dus we hebben alle tijd.

Ondertussen is er nog niemand geweest voor onze wasmachine en we hebben een email gemist want er zou iemand komen kijken binnen een half uur. We gaan naar huis en ik ga koken, het is heerlijk weer, de wind is weg, de zon staat aan een strakblauwe lucht en we kunnen op ons balkon tot 18.15 in de zon zitten. Ik kook Penne, bak verse chorizo in de pan met wat kleine stukjes ibericoham. Van een paar tomaten, champignons, knoflook, tomatenpuree en kookroom maak ik een saus. We eten buiten en dit op 8 februari.

Er komt ook vandaag geen monteur meer en ze beloven ons dat ze morgenvroeg komen. Nou niet al te vroeg en zeker niet voor 10.00 uur. Om 19.30 lopen we weer richting het talencentrum, de weg is ondertussen uitgesleten van onze wandeling daar naar toe. De Taiwanezen zijn ook weer van de partij. We krijgen vanavond uitleg over het ontstaan van de flamenco met de zang, dans en gitaarmuziek. Er is een flamenco danseres, een zanger en een gitarist aanwezig en zij laten ons zien en horen hoe het allemaal in elkaar zit en hoe het is ontstaan.

Wanneer je op vakantie gaat naar een stad of streek dan kun je daar van alles over lezen, je kunt rondlopen met een boekje of een stadskaart, je kunt een Spaanse waaier kopen in een winkel, je kunt je misschien een beetje behelpen met de taal en je kunt naar een toeristische flamenco avond gaan. Maar als je zoals wij op 4 uur per week bezig zijn met deze taal en deze en met handen en voeten proberen te begrijpen en te spreken, met een docente door allerlei wijken rondlopen met daarbij de juiste uitleg in het Spaans gedeeltelijk in het Engels, een eigen Spaanse waaier gaan beschilderen, een avond tijdens een workshop een tortilla gaan maken, een lezing krijgen over de stad Sevilla, de cultuur, het ontstaan van de stad, de flamenco, Ja dan pas komt alles bij je binnen maar dan ook echt in je hoofd naar binnen.
Ik deel mijn mening met de een paar medewerkers van het talencentrum en zij vinden het geweldig dat ik het zo kan verwoorden. Ik was al verliefd op deze stad maar nu voel ik me bijna een medebewoner. Na afloop komt een van de Taiwanese meisjes naar mij toe met een foto van Taipei en een hele lieve tekst op de achterkant speciaal voor mij. Ze bedankt mij dat ze mij heeft leren kennen tijdens deze culturele activiteiten. Deze tekst komt wel aan bij mij, dit had ik totaal niet verwacht. We ontmoeten alleen maar leuke mensen tijdens deze maanden via het talencentrum, jong of oud het maakt niet uit. De Taiwanezen vliegen terug naar huis waar inmiddels een flinke aardbeving is geweest. Volgende week vindt daar het Chinese nieuwjaar plaats.

Herman en ik bedanken de hele club en wij wensen ze een hele goede reis terug en heel veel goeds voor de toekomst.
Dan worden we voorgesteld aan een ouder echtpaar, Spaanse mensen die ook met pensioen zijn en zij geven op dit moment Franse les aan studenten. Maar ze zijn zelf bezig met de Engelse taal om deze onder de knie te krijgen. De echtgenoot gaat toch al snel over in de Spaanse taal wat eigenlijk niet de bedoeling was van degene die ons aan elkaar heeft voorgesteld. Maar wie is nu waar mee bezig? En hij vertelt ons dat hij ooit in Maastricht is geweest en ja dan kan hij bij ons niet meer stuk, er wordt Spaans en Engels door elkaar gepraat, ook zijn er nog hapjes voor deze avond klaar gemaakt en we moeten nog een glaasje Manzanilla drinken. De directeur van deze school vraagt aan Herman of wij aan meer activiteiten willen meedoen, als het om nieuwe activiteiten gaat dan zijn we zeker van de partij, maar dan wel iets minder dan 10 activiteiten in 3 weken. Morgen buskaartjes kopen voor de speciale carnavalsbus die naar Cadiz rijdt, want in Maastricht begint de carnaval en wij zijn daar deze keer niet bij.