devroompjesgaannaarsevilla

Zaterdag om 11.00 vertrekt de bus naar Cádiz, het zijn speciale ritten die elk uur vertrekken vanwege de carnaval in Cádiz. Maar ik zie nog geen verklede mensen aan boord. Een paar dames die wel wat spullen bij zich hebben zetten dit in Cádiz pas op hun hoofd. Ik weet niet wat ik kan verwachten in Cadiz.
Wij komen uit Maastricht en vieren daar buiten op straat carnaval en iedereen doet heel veel moeite om zijn eigen creaties te maken en vooral het schminken van het gezicht. Dat zijn ware kunstwerkjes. Het is stralend weer, 20 graden met een beetje wind maar als je in de zon loopt is het zeer aangenaam. We kopen aan het station een kaart van Cádiz en daar zit een masker en een fluitje bij.
We lopen naar het centrum en daar is het rond 13.00 al redelijk druk. Van onze Spaanse docent kregen we te horen dat we wel carnavalskleren moesten dragen. Maar dat viel reuze mee, als je het dragen van een maskertje verkleden noemt dan was het overgrote deel verkleed maar ik denk dat het 60/40 % geweest zal zijn. Dus wij gaan als toerist, we lopen door alle oude straatjes en pleintjes en het lijkt heel erg veel op Maastricht maar ik mis de zelfgemaakte kostuums. Het enige wat hier gedragen wordt komt uit een carnavalswinkel en ook het schminken valt reuze tegen.
Maar er heerst sfeer, de jongelui dragen hun zelf meegebrachte drank in de vorm van gin, sherry, wodka en noem maar op. Allemaal sterke dranken die ze weer mengen met flessen fris. Alle terrassen staan gewoon langs de kant en op de pleinen.
We hebben plek bij een cafetaria en zitten heerlijk in de zon van dit alles te genieten. Er zijn vandaag geen parades, die starten morgen pas. Vandaag zingen allerlei koortjes die zelf teksten en muziek maken, satire, humor of politieke songs. Wij begrijpen hier niet veel van, ten eerste moet je de taal machtig zijn en zover is het nog niet en je moet de plaatselijke politiek etc begrijpen en weten. Ik zou graag nog even langs de kust lopen, het weer is te mooi om niet even te genieten van de zee.

Als we wat gelopen hebben is het ondertussen 16.00 en tegen 20.00 moeten we aanstalten maken om terug te gaan naar het busstation. We lopen langs een restaurant op de boulevard en daar is het erg druk maar er is geen tafel vrij. Als we verder lopen zie ik op eens de trap naar beneden, naar het strand en ik weet dat daar een visrestaurant ligt want daar hebben we 2 jaar geleden op een doordeweekse dag een kop koffie gedronken met het idee, als we ooit terugkomen in Cádiz dan gaan we hier eten.
En ja hoor, het is hartstikke druk en wij lopen naar beneden. We zien dat iemand aan het afrekenen is en Herman loopt er op af. Achter hem loopt ook een man die dezelfde gedachten had, maar wij zijn eerder. Je kunt nl niet reserveren, dus wij hebben plaats op exact dezelfde plek als 2 jaar geleden en we besluiten om hier te gaan eten. De bediening is razendsnel en we bestellen een fles witte wijn en ik zoek het eten uit.
Tonijn en zwaardvisfilet van de grilplaat, aardappelen in knoflooksaus en een gemengde salade. Simpel maar zo heerlijk, alles vers, de knoflook in de aardappels is heel erg goed vertegenwoordigd en de salade heeft een heerlijke dressing. Eigenlijk is het voor ons veel te veel maar onder het genot van de zon, het strand en de drukte genieten we hier heel langzaam van.
Wij waren niet van plan om uitgebreid te eten maar gewoon wat te happen onderweg. Want bij alle feestvierders die genoeg te drinken hebben moeten ze natuurlijk wel eten en dat wordt er volop gedaan. Borden met grote en kleine garnalen, verse oesters, zee-egels, alle lekkers uit de zee ligt hier uitgestald. Maar goed, we zitten waar we graag ooit naar terug wilde gaan en daar zitten we nu.
Tegen 18.30 stappen we weer op en we lopen een heel stuk langs de kust, daar is een hele lange muur en daarop zitten alle jonge feestvierders met hun drank, het is nog vroeg en als je dat tempo met drinken vol blijft houden dan weet ik wel hoe die zich de volgende ochtend moeten voelen.
Wij gaan naar de kathedraal en nemen daar nog plaats op een terras (dit is iets wat in Maastricht onmogelijk is een terras met stoelen om even te zitten tijdens de carnaval), het lijkt een beetje op ’t Vrijthof, een grote kerk met allemaal feestvierende mensen in allerlei uitdossingen.
Nog een plein verder gaan we even genieten van dit alles en tegen 20.00 lopen we naar het station om daar de bus te nemen van 21.00 terug naar Cádiz. Mijn darmen zijn wat aan het rommelen en ik hoop dat ik de hele busrit kan uitzitten zonder ongelukjes.
Voor ons komen 2 jonge mensen te zitten en zodra de bus begint te rijden neemt het meisje een plastic zakje en wordt wagenziek, het grootste gedeelte van de reis brengt zij kotsend door.
Ik maak me druk om mijn darmen en naast ons begint een meisje met een of andere geur te spuiten waarvan het allemaal niet beter wordt. Ik probeer wat te slapen en tegen 22.40 zijn we terug in Sevilla we nemen de stadsbus naar onze wijk en ik lig voor middernacht in mijn bed.

Ik heb verrukkelijk goed geslapen en we staan tegen 11.00 op, het is zondag en vandaag hebben we geen plannen. Ik bak een spiegelei en heb voor op het geroosterde sneetje brood de typische Spaanse tomatenpulp gemaakt, een hele tomaat fijn geraspt met een teentje knoflook op smaak gemaakt met een beetje zout en peper. De geroosterde snee brood (pan con tomate) hiermee ingesmeerd en daarop 2 spiegeleitjes met een paar plakjes lomo. We gaan buiten in de zon een beetje Spaans leren, we hebben geen huiswerk maar we proberen elke dag via een programma online de taal wat bij te spijkeren. En vandaag is het zo warm in de zon, zo warm is het nog niet geweest. Wie weet wat deze dag weer brengt, inmiddels zijn we al 8 weken in Sevilla en nog 7 weken te gaan. Heimwee? Nog niet voor een meter, elke dag zijn we uren buiten, lopen veel en doen niets. Alles mag en niets hoeft.