devroompjesgaannaarsevilla

Vrijdag 14 februari,

We nemen de trein van 11.15 naar Jerez de la Frontera. We zijn ruimschoots op tijd zodat we op ons gemak kunnen bekijken hoe we via de automaat een kaartje kopen waar we ook ons korting nummer kunnen invullen. We staan voor het ticket automaat en er zijn geen knoppen of toetsen zo zodat we het beeldscherm aan de praat kunnen krijgen. We krijgen geen beweging in het beeldscherm. Ik kijk Herman aan, hoe kan dat nu? Als we even bij de buren kijken die op een aangrenzende automaat bezig zijn zien we dat we gewoon het beeldscherm moeten aanraken en dat er dan vanzelf, helemaal geautomatiseerd beeld krijgen met informatie, ik zeg niets.

Er zijn verschillende mogelijkheden om met de trein te reizen. Een intercity gaat rechtstreeks naar Jerez en dan verder naar Cadiz. Deze trein is een heel stuk duurder dan de stoptrein. Dit scheelt per persoon de helft, maar we hebben nu eenmaal besloten om de trein van 11.15 te nemen en zijn dan binnen het uur in Jerez. Alles verloopt spoedig, de kaartjes worden geprint, we zoeken nog even hoe we in Valencia komen en volgens welke route. Je kunt al een ticket kopen maar de tijd die wij graag willen is alleen maar beschikbaar via het loket. Dat gaan we over een maand wel eens bekijken.

We zoeken naar de opties om met de trein naar Malaga te gaan. Begin maart gaan we lunchen met ex-Brabanders die in Benalmadena wonen. We kunnen met de trein of met de bus, in tijd scheelt het allemaal niet erg veel en de bus stopt zowat midden in het centrum. Ook dat moeten we nog even gaan uitzoeken.

Maar nu eerst naar Jerez, we hebben ons huiswerk gedaan. We zullen rond 12.00 daar aankomen en gaan dan eerst op zoek naar een restaurant voor de lunch. We ontbijten niet want anders wordt het allemaal erg veel.
De zon schijnt, de lucht is strakblauw en het is warm. We lopen vanaf het station naar het centrum in 15 minuten. Het is overal heel erg druk. We gaan naar het Informatie kantoor voor een map en wat advies wat we moeten bezoeken. Dan nemen we eerst een kop koffie, inmiddels is het bijna 13.00 en er zijn al veel mensen aan het lunchen.
We lopen de stad door op zoek naar de top 5 van goede restaurants en uiteindelijk belanden we op Plaza El Arenal bij een tapaszaak met de naam Jerez. We zitten buiten en de ober heeft op een papiertje allerlei gerechten staan die niet op de kaart vermeld worden.
Ik ga voor de tapa gerechten van de kaart. Anchoas del Cantabrico, een geweldig gerecht. Ingelegde ansjovis op dunne plakjes tomaat met een oliedressing van peterselie en knoflook. brood erbij om te soppen. Gamba’s aioli, ook een van die heerlijke gerechten waarvoor je me midden in de nacht mag wakker maken.
Een gietijzeren pannetje dat zo rechtstreeks uit de oven komt, de garnalen springen er bijna uit, er drijven heel veel schijfjes gebakken knoflook en chili in.
Wat een genot, we zitten intens te smullen met een goed glas witte wijn, mooi weer, een drukte op het plein, wat wil een mens nog meer. We eten in totaal 8 kleine gerechtjes die we samen delen. Wanneer ik naar het toilet ga zie ik dat het hele restaurant vol zit.

In een vitrinekast hangt rundvlees wat extra gedroogd is, op de bar staan in verschillende mandjes vis met het prijskaartje eraan. Als ik dat eerder had geweten dan was ik binnen wat gaan uitzoeken. Maar het was goed zo.
Tegen 16.00 zijn we klaar en gaan het stadje in. ondertussen zijn alle winkels gesloten en ook zien we tot onze verbazing dat de meeste barretjes en restaurants hun terrassen opruimen en de deuren sluiten. Dus toch……, ook hier gaat alles dicht. Het wordt ook nu weer een spookstad. We lopen rond en gaan die dingen bekijken die op de kaart staan maar ook daar zijn de deuren gesloten.

We ploffen nog een keer op een terras neer wat gelukkig nog wel open is. onze planning was de trein van 19.30 te nemen, terug naar Sevilla, maar we besluiten zeer snel dat we de trein van 18.15 gaan nemen. We moeten snel zijn want er moeten nog kaartjes gekocht worden en er moet het een en ander ingetikt worden in de automaat.

Om 18.00 zijn we op het station, de kaartjes bestellen ging goed, de betaling was gelukt maar er kwamen geen kaartjes uit de machine. Wat nu? Meteen naar het loket gelopen, daar staan een aantal mensen in de rij, om 18.10 zijn we aan de beurt.
Nu moet het snel gaan want de trein gaat over 5 minuten.
We hebben weer kaartjes en Herman gaat uitleggen dat de ticketmachine niet heeft gewerkt. De tijd tikt door en snel lopen we naar de trein die we net kunnen halen, we hoeven nog net niet op een rijdende trein te springen. En inderdaad de kaartjes zijn 2x afgeschreven, wat een geluk dat we gepensioneerden zijn en met korting kunnen reizen.

Zaterdag 15 februari,

Vanavond gaan we uiteten bij El Gallinero de Sandra. We lopen een rondje door de stad en hier leeft de stad 24 uur. Er sluiten wel wat winkels en ook een aantal restaurants gaan na 16.00 dicht tot aan 20.00 maar daar heb je geen last van. Het is en blijft een drukke stad die de hele dag bruist.

Om 20.30 worden we van harte welkom geheten in het restaurant. Het is helemaal vol geboekt en wij hebben een tafel naast de ingang van het toilet, dat is een minpunt. Maar over het algemeen gaat men niet zo vaak naar het toilet in een restaurant.
Tenminste dat was onze gedachte, helaas, we hebben het nog nooit zo druk gezien.
In en uit het toilet, het leek wel een bar. Maar goed we zaten en er waren geen tafels meer over.
We bestelden het 9 gangen menu, de eerste 3 gangen kwamen met zo’n snelheid dat als we hier niets van gingen zeggen dan zou het zomaar kunnen gebeuren dat we binnen het uur weer buiten zouden staan.
We vroegen om iets meer tijd tussen de gerechten. Natuurlijk is dat mogelijk.
Helaas bleef het bij de 2 op een volgende gerechten en toen ging het weer zo snel dat we inderdaad binnen 2 uur het hele diner hadden verorberd.
De gerechten waren goed en smaakvol maar om er nu zo over te roepen, nee helaas.
De prijs in verhouding met de gerechten was het niet echt waard. Wanneer we later op de avond nog even een afzakkertje nemen bij Alameda 5 vraagt Herman of het mij bevallen is. Hij vraagt dit omdat hij de indruk heeft dat ik liever zelf kook, uren in de keuken aan het voorbereiden ben.
Ja, dat klopt, ik kom er nu ook achter dat mijn gerechten ook smaakvol en heerlijk zijn. En ik vind het heerlijk om een hele middag wat aan te rommelen in de keuken.
We gaan vanaf nu ook niet meer op zoek naar restaurants in het duurdere segment, het gaat allemaal zo snel. De andere restaurants die we de afgelopen jaren hebben bezocht en nu nog steeds, dat zijn de nieuwe tapaszaken die hun gerechten op een moderne manier presenteren.
Prijstechnisch zijn deze restaurants geweldig, 6 tot 8 hapjes die je telkens 2 aan 2 besteld waardoor de wachttijd wat langer is en waardoor je een avond lang aan het snoepen bent. En als je dan de rekening krijgt dan verschijnt er een glimlach om je mond.

Zondag 16 februari,

Ik blijf thuis vandaag, gewoon wat lummelen in huis. Op ons terras zitten en doen waar jezelf zin in hebt.
Vanavond tapas bij Chez Annette. Ik heb al wat voorbereidingen gedaan, gisteren heb ik een mooie gekruide olijfolie gemaakt voor bij de Ansjovis die ik vrijdag heb gegeten in Jerez.
Ik heb deze gevonden in de mercado. Een hele mooie varkenshaas in romesco marinade. Ik snij hier dikke plakken van die ik met een koekenpan heel plat sla zodat ik deze in de grillpan even om en om kan bakken.

Vanuit het terras komt een vraag of ik de keuken aan het verbouwen ben. Ja, roep ik, graag een nieuwe keuken.

Een nieuw gerechtje wat ik graag wil maken is met kikkererwten, deze worden gebakken in de koekenpan met knoflook, doperwten, octopus en gerookte paprikapoeder. Een bordje met die ontzettend lekkere ansjovis met tomaat en mijn eigen gekruide olijfolie en wat brood. Een paar sneetjes stokbrood die besmeerd zijn met een confiture waarop ik gebakken Spaanse ham leg en zo genieten wij vanaf 19.00 tot aan 21.30 buiten op het terras. Dat was onze zondag.