devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 2 maart,

De zon begint aan sterkte toe te nemen. Ons leventje hier kabbelt langzaam vooruit, we zijn onderdeel van de omgeving geworden. Huisje, boompje, beestje.

Wassen, strijken, poetsen, boodschappen, koken en opruimen. Ook in Sevilla is dit het normale leven, alleen we hebben de weersomstandigheden mee.

Tot nu toe hebben we een hele week flinke regen gehad in de laatste week van december en sindsdien is het hier droog geweest. De luifels hangen uit, de parasols staan open want ook nu is het warm aan het worden voor de spaanse bevolking. Zij zitten ook graag in de schaduw wanneer de zon aan sterkte toeneemt. Degene die nu in de volle zon zitten zijn niet van hier.

We zetten dagelijks onze stappen, een teller die het bijhoudt voor ons, we gaan zitten wanneer we de inwendige mens moeten versterken, verder ondernemen we niet veel meer, het is goed zo.

Een winter met beter weer daar gingen we voor. Bewegen, de taal proberen te verstaan en te spreken, genieten van nieuwe gerechten en een poging wagen om het na te maken.

Nog 16 dagen te gaan en dan nemen we de vroege trein van 08.25 uur naar Valencia. Een andere stad met nieuwe uitdagingen. Voetjes in het zand en naar de zee staren. Andere gerechten, andere gewoontes, we gaan het zien.

Hebben we alles gedaan wat op ons lijstje stond vermeld? Nee, we zijn niet naar Madrid geweest, geen uitstapjes gemaakt met de lokale bus of trein.

Minder mensen ontmoet die we hier hebben leren kennen in de voorgaande jaren en die hier wonen, wel visite gehad uit Nederland, met hen samen de stad weer verkend. Onze uitstapjes kwamen niet verder dan Cadiz en Benalmadena.

De koelkast en de voorraad in de diepvries moet nu leeg gemaakt worden. Ook mijn kleine voorraad in de kast. Wat gaat straks mee naar Valencia en wat blijft staan?

Ik heb een blender gekocht en die kan ik gebruiken in Valencia, het boodschappenkarretje is voor de volgende huurder. En zo blijven er nog wat kleine spulletjes hier.

Afgelopen zondag nog door Santa Cruz gelopen, dit is een favoriet gedeelte van mij, straatje in en pleintje op. Soms zijn de straten zo smal dat je achter elkaar moet lopen. Je ziet nu duidelijk het verschil met een maand geleden. Er komen nu steeds meer bezoekers uit andere landen. In het weekend zijn de restaurants afgeladen vol. Zeker in die wijk, we ontdekte zo nog een restaurant met een mooie binnentuin en daar hoop ik een dezer dagen nog een hapje te scoren. Ventresca de atun, het gedeelte van de buik.

Een goed gevuld buikje is zachter en wat vetter is mijn ervaring.

Ik zal de komende dagen minder schrijven, behalve als er echt iets gebeurt wat ik even kwijt moet. Over 2 weken gaan we weer op ontdekkingsreis en dan is er weer heel wat te vertellen. Op zaterdag 19 maart maken we de laatste dag van de Fallas mee.