Devroompjesgaannaarsevilla

Zondag 27 februari,

"Onze lieve Heer heeft vreemde kostgangers", dit was een gezegde uit de tijd dat ik nog in de zorg werkte.

Ook hier zien we vreemde kostgangers dagelijks over ons plein lopen. Verschillende soorten mensen die graag wat financiële ondersteuning van jou willen. Sinds we een paar dingen hebben gekocht van de senalgezen worden we met rust gelaten. Even een klop op je schouder met de vraag hoe het met ons gaat.

Daarnaast lopen er dagelijks dames met kruidentakjes die ze jou aanbieden voor geld, bedelaars met een bekertje, musici die al lopend van terras naar terras een nummertje spelen en daarna met de pet rondgaan.

En dan zijn er nog mensen die psychisch niet helemaal in orde zijn. Dwangmatig het plein op en neer lopen. Het plein als een fitnessruimte zien door boksend tegen een pilaar te staan, allerlei oefeningen met ontbloot bovenlijf en na afloop je onderbroek even naar beneden doen om alles weer in het midden te hangen. Trui aan, trui uit, jas aan, jas uit. Het is een trieste aanblik.

Het is een plein vol leven, jongeren die tot in de vroege ochtend uitgaan, ouderen die in de ochtend komen ontbijten en elkaar treffen onder het genot van een café con leche.

Hele families die op zaterdag en zondag aanschuiven op een van de vele terrassen die het plein rijk is. Samen eten, samen drinken, samen praten, het is een genot om dit alles mee te mogen maken vanaf ons balkon .

Ondertussen stuur ik manlief het dak op om de was te laten drogen. De meest zuinige manier van drogen.

Ook dat is een ontmoetingsplaats van alle bewoners, het dak op en de was ophangen.

Wij spreken een paar woordjes terug en van de andere kant komt een waterval van zinnen.

Onze buurvrouw heeft me sinds kort ontdekt en groet me vol overgave elke keer dat ze mij ziet. Ze hangt een badpak buiten en ik vraag me af waar zij gaat zwemmen, niet in de Maas denk ik dan. Maar ik moet eerst de zin opzoeken in mijn woordenboek om haar te vragen waar ze gaat zwemmen en ik weet op voorhand dat er dan een verhaal komt waarvan ik maar de helft van begrijp.

Zo kabbelen onze dagen verder, de ene dag zitten we vol plannen en de andere dag zitten we in onze "achtertuin" bij Eureka of op andere terrassen. Nog een paar weken te gaan en dan Valencia ontdekken. Ik heb hier erg veel zin in. Andere stad, andere omgeving en de zee natuurlijk.

Ook andere gerechten, kortom een nieuwe plaats om te ontleden.

Morgen is de dag van Andalusië, we zijn op zoek naar wat festiviteiten maar dat valt wat tegen. Ook Carnaval is niet los gebarsten maar niet in Sevilla. We zijn ooit in Cadiz gaan kijken maar het is toch anders dan in Maastricht.

Langzaamaan maak ik de diepvries leeg, er ontstaan vreemde creaties aan gerechten maar het smaakt ons allemaal even lekker.

De was hangt, het ontbijt is op en dadelijk gaan we eens bekijken welke kant we vandaag uitgaan.