Devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 21 februari,

Om 09.00 zat ik gisteren klaar op ons balkon. Een enkeling zit al aan het ontbijt beneden ons maar verder is er nog geen enkel teken van leven.

De marathon van Sevilla komt vandaag voorbij.

Ik zet de spullen klaar om later in de ochtend een omelet te maken en ga er weer bij zitten. De zon komt net boven de daken van de overkant maar de temperatuur is nog aan de frisse kant.

Het terras beneden komt langzaam op gang, de gebruikelijke vaste klanten zitten er al. De fotograaf zit in de aanslag om alle lopers vast te leggen op de gevoelige plaat.

En dan tegen 10.00 komen de eerste sportievelingen voorbij. Zij rijden op een soort van verlengde rolstoel. Ze gaan snoeihard en onder luid applaus van de omstanders razen ze voorbij.

Tegen 10.30 komen de eerste hardlopers, beneden op het terras zit een groepje dames die aan een stuk blijven klappen. Dat geluid moet je even in je hoofd proberen uit te zetten want er zijn nog veel uren te gaan.

Het wordt drukker en drukker, ons ontbijtje eten we vanaf een omgebouwde barkruk en zo ontsnapt er geen enkel deelnemer aan onze aandacht.

Wanneer het later en later wordt, de spoeling van hardlopers dunner, langzamer, lopend, hijgend, van krampen voorzien vraag ik mezelf af of het wel zo gezond voor je lichaam is, je voeten, je knieën, je heupen, je rug en wat er nog meer van binnen zit wat mee moet doen. Kijken is aangenaam maar het volbrengen van deze loop, ppppfffff.

We blijven kijken tot de laatste deelnemers voorbij zijn en gaan dan zelf de deur uit om wat te bewegen, maar rustig aan en niet te overdreven.

Een kopje koffie na 3000 stappen, dat kan best. We kunnen helaas geen plekje in de zon bemachtigen omdat het loeidruk is in de stad.

Ik heb ontzettend veel zin in churros, de chocolade melk wordt al snel geserveerd maar de churros komen per slak. De drank is al bijna gehalveerd wanneer de churros komen. Ik had ze voor mij zelf besteld maar ik krijg een spontane mee eter. Manlief is zo aardig om zich op te offeren zodat ik niet teveel koolhydraten naar binnen krijg.

We gaan verder naar onze Maas, hebben een plekje in de zon, een 0/0 biertje erbij en met de zonnebril op de mensen rondom mij bekijken. Dit houden we zo'n paar biertjes lang wel vol. 2 mooie verse oesters tegen 18.30 en we lopen naar huis.

Ik wil graag Sevilla eens uit, ik heb het idee dat de straten aan het slijten zijn van onze voetstappen. Ik weet het , het is klagen met gezonde benen, dagelijks blauwe lucht en zon is ook iets waaraan je snel gewend gaat raken.

Maar manlief kwam met een oplossing,dinsdag naar Malaga, ja heerlijk, voetjes in het zand en gegrilde visjes zegt een ballonnetje boven mijn hoofd. Ik ben aan het appen met een Wordfeud vriendin die op dit moment in Benalmadena verblijft en zij roept meteen kom hier naar toe. Neem de trein naar Malaga en vanaf daar de plaatselijke trein naar Benalmadena.

Wat een heerlijk voorstel, alles in kannen en kruiken, de trein is gereserveerd om 08.25 en tegen 11.17 zijn we in Malaga, dan nog de boemeltrein.

Wat een geweldig vooruitzicht, de avond trein is ook al gereserveerd en die doet er 2 uur over. Verschil moet er zijn, het is niet altijd te begrijpen waarom er verschil kan zijn tussen de ene rit en de andere maar ala, Benalmadena estamos llegando..........