Devroompjesgaannaarsevilla

Zaterdag 19 februari,

Ik zit op ons balkon met mijn voeten door de spijlen. Het is een genot om alles bij te houden.

Dagelijks zie ik een groepje oudere dames aan een tafel zitten, elke dag weer. Allemaal een geroosterd sneetje met ham en kaas. Men snijd met een mes wat strepen in het sneetje en daarop wordt wat olijfolie besprenkeld. Dan op de ham gelegd, zo gebruikt men hier het ontbijt.

Wanneer je zoals als wij dit al een paar maanden mogen meemaken dan ga je mensen herkennen.

Een man zit er ook elke dag, in de ene hand een sigaret en in de andere zijn gsm. Glaasje water en dat is het totdat het drukker wordt en dan moet je verkassen.

Tafels worden aan elkaar geschoven, de hele dag door. Ontbijt, lunch en straks het diner.

Soms zie ik mensen dingen bestellen waarvan ik van te voren al kan vertellen dat ze dat niet opeten. Bestel dan het gerecht in tapa portie mompel ik in mezelf. En deel, para compatir.

Later in de middag zitten er een paar dames waarvan een persoon een grote rijzige dame is. Altijd lange kleding aan, haren opgestoken en goed opgemaakt. Zij zit met die dames op een stoel voor het raam op een plein achter bar Eureka. Tenminste ik zie ze daar altijd zitten.

Aha en die heeft ook de pandemie overleefd, zo praat ik in mezelf om alles weer eens door te nemen. Maar er zijn ook mensen die ik niet meer ben tegengekomen. Wat zou daar mee gebeurd zijn?

Ook onze buren begin ik te herkennen, onze voordeur ligt aan 3 andere voordeuren met 20 cm afstand. Ik ben ozo benieuwd hoe die appartementen er van binnen uit zien.

Deze week gingen we de voordeur uit en onze buurman kwam in zijn ochtendjas en pyjama uit de lift. Al pratend liep hij zijn appartement binnen en liet de voordeur openstaan. Ik was snel genoeg om een blik naar binnen te werpen. Hij haalde iets uit de huiskamer en nam de trap naar boven in zijn pyjama. Dat zet je toch wel aan het denken.......

Onze buurvrouw loopt de hele dag in haar ochtendjas, gaat met haar wasmand het dak op om de was op te hangen, hangt op het balkon voor een sigaretje en zo krijg ik wat van de gebruiken van onze buren mee.

Wij hebben voor 14.00 een tafel gereserveerd bij La Lupe, een Mexicaans restaurant. Daar blijven we de hele middag zitten. Het is heel erg druk op ons plein. Morgen hebben we een marathon voor onze deur. De marathon van Sevilla. Ik heb al navraag gedaan in Maastricht of we iemand moeten aanmoedigen maar er loopt niemand mee die wij kennen. Dan juichen we maar voor de anderen.

Wanneer we bij de Mexicaan aankomen blijken alle tafels gereserveerd, toch geen slecht idee om te reserveren. We eten 8 verschillende taco's die we samen delen. Ze smaken geweldig, mooie verse producten.

Tot 17.00 zitten we daar. Geen koffie, daar doen ze niet aan. Even het plein over en naar Gigante, samen een taartje met warme caramel/chocolade saus en een bolletje ijs. Daarna nog een Virgin colada en ik kan geen pap meer zeggen.

Hier moeten we het mee doen tot morgen 08.30, ja want dan staan wij op. Komt bijna nooit voor, maar de marathon loopt bij ons onder het balkon voorbij en ons bed past niet op ons balkon anders konden we blijven liggen. Wij gaan morgen genieten. Warme broodjes, potje thee en kijken naar het leven onder ons in welke vorm dan ook.