devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 14 februari,

Het plan van aanpak was gemaakt, de app was geïnstalleerd op beide gsm's. Een heerlijk ontbijt van toost met gebakken ei en spek. De zon schijnt en we kunnen de e-bikes gaan halen. Maar, waar zijn ze gebleven? Op zaterdag waren er meer dan genoeg voorradig op ons plein en nu is alles weg. Mondjesmaat komt er een fiets terug maar dit gaat niet lukken.

De 3 fietsen die er staan worden door de app niet herkend. Waarom, wij weten het niet. Is de accu leeg? Het plan wat woensdag in keer bij mij opborrelde kan ik vergeten. Fietsen naar Plaza de Espana en een bakkie doen bij een kiosk.

Een beetje teleurgesteld gaan we bij Gigante zitten, het is zo ontzettend druk. Ja dan is het eigenlijk logisch dat de fietsen weg zijn. Onze eigen accu is tegen de middag pas vol om er op uit te gaan en dan zijn de accu's van de fietsen leeg.

Plan van aanpak bijstellen, een bakkie bij Gigante. De terrassen zijn gevuld, men staat in de rij om een plaatsje te bemachtigen bij het Spaanse restaurant. Wat doen we? Ik wil niet te ver lopen vandaag, het zit allemaal niet zo lekkers als het zou moeten zijn.

Dan maar naar de Seta''s lopen. Dat is te doen en daar gaan de cocktailbarretjes open, je zit er in de zon en ze maken heerlijke pina colada's.

We eten thuis die avond, verse ravioli met een zelfgemaakte saus van 1 rode paprika, 3 tomaten, 7 tenen knoflook, blikje ansjovis, blikje tomatenpuree. Alles in laten koken, de blender er doorheen en tada een mooie verse saus.

Vorige week heb ik een zonnebril gekocht bij een Senegalees. Deze mannen lopen de hele dag rond en ik zag in een flets een model waar ik ter plekke op verliefd werd. Ik heb maar 4 zonnebrillen bij en een hangt op zijn laatste pootjes dus ik moest er een bij kopen.

Ik riep hem, dan weet je dat hij voorlopig niet weg is. Ze proberen hun hele voorraad aan jou te verkopen. Hij ging er eens rustig voor zitten. Nam een stoel aan onze tafel en in half Engels/Spaans starten we met de onderhandelingen. Die ene, die moest het worden. Hij staat me geweldig, manlief bemoeit zich niet met mijn onderhandelingen. Dat kan ik zelf wel. Hij begon met 30 euro en ik zei kort maar krachtig, ik betaal nooit meer dan 10 euro voor een zonnebril. Ik heb bij elk kledingstuk de bijpassende kleur en dan is 10 euro meer dan genoeg.

En ja hoor, hij ging heel erg snel overstag. Ik dacht bij mezelf, die heb ik nog te duur maar ala dat is ie me waard.

Manlief koopt zo om de paar jaar een horloge bij de Senegalezen en de zijne was kapot. Deze was van 2 jaar geleden. Maar hij is niet met alles tevreden en de juiste zat er dus niet bij. Hij vertelde de man precies wat hij zocht. Oké, morgen kom ik hier zijn jullie er dan ook? Ja, bijna elke dag zitten we wel ergens.

Op zondag had hij niets bij zich maar vandaag wel. Hij kwam uit zijn eigen tasje, nog in het plastic en de onderhandelingen begonnen. Ik bemoeide me niet met deze aankoop.

De deal werd gesloten maar we hadden geen cash geld op zak. We doen alles met pinpas. We konden nergens in de buurt pinnen en op goed vertrouwen kreeg manlief het horloge al mee en morgen mag hij het horloge betalen. We zien er wel erg betrouwbaar uit dacht ik bij mijzelf.

Deze avond ga ik het gerecht uit Cadiz proberen na te maken. Pulpo, gegrild en dan door een krachtige vleesjus, puree van zoete aardappel en een dressing van zeewier.

Dat wordt een makkie dacht ik, een potje kalfsfond kopen bij de uitgebreide mercado van El Corte Ingles, daar zullen ze ook wel verse zeewiersalade hebben en ik kan koken.

Maar niet dus, geen fond te vinden. Wel allemaal pakken met vloeibare bouillons maar dat was niet de bedoeling. Ook geen zeewiersalade.

Even nadenken, hoe ga ik dit oplossen? Een klein pakje vloeibare vleesbouillon, bouillonblokjes en dan zie ik thuis wel. De zeewier laat ik dan maar achterwege. Er staat nog een beetje zelfgemaakte peterselie dressing, qua kleur lijkt het erop, niet qua smaak.

Ik doe de bouillon in de pan, een 4 tal tenen knoflook erbij plus een geschilde aardappel. Dan kan ik dit door de blender doen en is de saus op natuurlijke wijze gebonden. Maar de kleur is te licht.

Er springen een aantal lampjes aan in mijn hoofd. Een beetje sojasaus, maar ook die kleurt mijn saus niet zoals ik het wil. Een beetje rode paprikapoeder maar ook dat levert niet de kleur en ik moet die bruine kleur krijgen.

Terwijl ik zo sta te denken en rond kijk in mijn beperkte voorraad zie ik een restje rode wijn. Ja, die gaat kleur geven. En inderdaad die kleurt de saus zoals ik hem wil hebben.

Ik pureer de saus en doe er nog een paar stukjes gegaarde zoete aardappel en de saus is qua kleur en dikte perfect en hij smaakt verrukkelijk.

De zoete aardappel is gaar, de blender er doorheen en een flinke klodder knoflookmayonaise voor de volle roomsmaak. Het is me weer gelukt, De pulpo in een paar grote stukken snijden en in een koekenpan zonder olie bakken zodat hij een verbrand kleurtje krijgt. Voor het opdienen de pulpo even door de saus en dan als versiering de bruine saus rond de puree.