devroompjesgaannaarsevilla

Zaterdag 12 februari,

Een paar rustige dagen achter de rug. Niet veel meegemaakt. De zon schijnt, de temperatuur is goed. Je ziet iets meer bezoekers van buiten Spanje.

Er dwarrelen nog wat uitstapjes door ons hoofd, paar dagen Madrid, misschien nog een keer naar de kust, Malaga misschien. We zijn nog 5 weken hier en is er nog van alles mogelijk.

Sinds een paar dagen staan er op veel plekken in Sevilla e-bikes op de stoep. Op ons plein zijn er zelfs 4 plekken waar je deze kunt huren.

Dit gaat via een app. Als het morgen (zondag) droog blijft dan huren we 2 fietsen en dan richting Plaza de Espana, door het park Marie Louise fietsen en een bakkie doen. We weten een beetje hoe we moeten rijden om niet in gevaarlijke situaties terecht te komen.

Dadelijk gaan we in de wijk Santa Cruz lunchen. Buiten zitten en rond kijken met wat lekkere hapjes. Er staan nog een 6 tal restaurants op ons lijstje die we nog willen bezoeken in de komende weken. Eenmaal per week buiten de deur eten is genoeg voor ons. Ik kook zo graag zelf met mijn bijeengesprokkelde inkopen van verschillende mercados.

Gisteren een zwaardvisfilet gebakken met daarop wat gedroogde tonijnplakjes. Er lagen nog 3 empanada's in de diepvries te roepen om bevrijd te worden van de kou. Een salade van blauwe schimmelkaas en tomaat.

Ik heb gisteren mijn student van school afgehaald. Sinds ik besloten heb om niet deel te nemen aan het spaanse studentenleven zie ik de professoren van Mausschool niet meer.

Daarom werd het tijd dat ik mijn gezicht eens laat zien. Ik dwarrel wat door straatjes waar ik normaal niet loop en beland op het plein San Salvador. Dit is rond lunchtijd een geweldig plein. Er zijn een paar barretjes helemaal gerestaureerd en vanwege de pandemie zijn de terrassen aardig groot geworden. Dit is een plein waar ik me echt in Spanje waan. Daar zit ook Mausschool en ik loop met mondkapje op naar binnen.

Julietta ziet me al aankomen. Zij is een blonde Argentijnse en woont al jaren in Sevilla. Zij zijn zo trots op "onze" Maxima. Julietta is doet daar de administratie, we keuvelen in het Engels met een half woordje Spaans.

Zij vertelde mij dat ze altijd zo'n honger kreeg als ze mijn gestylde foto's van mijn gerechten op Instagram voorbij zag komen. Zij kan niet koken was haar antwoord op mijn vraag wat zij zoal klaarmaakte als avondeten.

Ik zeg, iedereen heeft een talent ergens voor. En die van mij is koken. Oh, maar ik heb geen talenten, helemaal niets is haar antwoord.

Nou, jij bent goed in cocktails drinken is mijn antwoord. Dagelijks zie ik Julietta voorbij komen op Instagram, nippend aan grote copa's rijkelijk gevuld met wodka etc.

Ik neem mijn student mee naar huis nadat ik navraag heb gedaan hoe hij het doet.

Thuisgekomen maak ik een boodschappenbriefje, ons karretje en we kuieren weer aan om die gevuld te krijgen.

Later op de dag gaan we een bakkie doen op een andere plek want we beginnen zowat vast te roesten bij Eureka.

Na de koffie gaan we wat drinken bij een Mexicaans restaurant, daar zitten weer hele andere mensen dan bij Eureka. Veel jeugd die denken dat de inhoud van de cocktails uit water bestaan. Het wordt later en de jeugd wordt luidruchtiger. De cocktails zijn niet aan te slepen.

Wij gaan om 19.00 naar huis en ik stort me in mijn zelfbereide tapa's. Tapa's en mi casa.