devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 7 februari,

Maastricht meets maastricht deel 3.

Mister Pulpo en eega verwelkomen ons op hun spierwitte dakterras, de zon doet pijn aan mijn ogen. Een heerlijke beker koffie met een vol plateau aan plaatselijke zoetigheden. Het zakmes van Mister Pulpo wordt te voorschijn gehaald en alles wordt in 4 gelijke stukken gesneden en verdeeld.

Wij hadden in de trein ons zompig broodje met omelet al verorberd en dan is het heel erg lekker om rond 13.00 van wat zoetigheden te smullen.

Het plan van aanpak ligt deze keer bij hen. Wij zijn de gasten en lopen achter hen aan.

Het restaurant voor die avond is gereserveerd om 20.30 en een tafeltje in de zon op zondag is gereserveerd om 13.30. Daar tussendoor gaan we op pad.

We hadden al ooit een glimp opgevangen van Cadiz maar nu kronkelen we door een wirwar van straatjes. Bij de panden die een verhaal verdienen luisteren we naar Mister Pulpo.

Er moet wel op tijd gerust worden om de botten en spieren wat rust te geven.

Op een gegeven moment zijn vriendin en ik zo druk in gesprek met elkaar dat we vergeten zijn dat we mannen bij ons hadden. We kijken achterom en zien ze niet meer.

Het plan was duidelijk, helemaal uitgetekend door de echtelieden maar toch we zijn ze kwijt.

Waar we ook kijken, links, rechts een stukje terug lopend, we zien ze niet meer.

We pakken onze gsm erbij en zien allebei dat we wel meer dan 20 keer zijn gebeld. Ik door manlief en vriendin door mister Pulpo. Het lukt ons niet om hen te bereiken want zij zijn bezig om ons te bellen en wij bellen hen.

Verdorie, waar zijn die gebleven. We gaan terug lopen, maar een van onze eerste levenslessen aan onze kinderen was destijds "blijf staan waar je elkaar voor het laatst gezien hebt". Tja, we hebben die mannen al een tijdje niet meer gezien. Straat voor straat lopen we terug. Ik heb inmiddels contact met manlief, ik praat enthousiast naar hem want ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat zijn humor inmiddels is gezakt tot het 0 punt.

Waar wij zijn? Nee, waar zijn jullie. Ik laat het gesprek verder over aan vriendin met haar man. Er volgt een discussie waar we nu naar toe moeten. Verschillende pleinen worden genoemd en vriendin is duidelijk, wij zien jullie op plein San Francisco. Ik fluit een deuntje, ik heb het naar mijn zin en ik bemoei me nergens mee.

We komen aan op het plein, zien een tafeltje vrij staan en bestellen een drankje. Op mijn vraag van welke kant ik hen kan verwachten geeft zij antwoord. En ja hoor, na een dik half uur komen zij er ook aan. Ik bemoei me niet met het verhaal van wat nu wel of niet de bedoeling was.

Het plan wordt weer doorgenomen en aangepast. Wij gaan een kaarsje opsteken in de kathedraal en gaan weer verder met het verkennen van deze prachtige stad. We komen aan bij de zee, hier hebben we ooit een paar keer gegeten. Voetjes in het zand en een prachtige zwaardvisfilet van de gril. Maar het is te druk om daar een drankje te doen. Overal zitten de terrassen vol. We kiezen voor een plein in het midden van de stad. Prachtige bomen, een mooi aangelegd park in het midden, heel erg sfeervol. We gaan naast een gasfles zitten met een lang vuur die alleen voor het gevoel wat warmte geeft omdat je het ziet flikkeren. Verder doet het helemaal niets.

Tegen 20.15 gaan we richting het restaurant. La candela, er is een tafeltje voor ons gereserveerd en voordat we zitten is de zaak gevuld. Ook hier bemoei ik me niet met de gerechten. Ik laat me verwennen en wil niets van de kaart zien. Nou gaat dat ook niet lukken want de kaart moet je laden via je Qr scanner.

Mister Pulpo en eega zijn druk met elkaar wat ze zullen bestellen. Het een na het andere gerecht verschijnt op tafel. De hoeveelheden zijn te vergelijken met een voorgerecht maar dan met een oosters tintje. Het is geweldig.

Ook een gerecht van Pulpo op advies van Mister Pulpo, smakelijk gegrild met een zeewierroom en een mooie krachtige vlees saus. Dit is zo lekker, daar moet ik de komende weken eens aandacht aan besteden om dit te kopiëren.

Tegen 23.00 zijn we klaar en lopen terug naar onze onderkomens. Het is genoeg geweest voor vandaag. Ook de meeste barretjes en terrasjes zijn inmiddels gesloten. Dat is een heel groot verschil met Sevilla, daar gaat alles tot diep in de nacht door.

We hebben een goed bed en we ontmoeten elkaar zondag om 13.30.

Om 12.00 uitchecken in het hotel en we lopen met ons tweetjes naar een centraal plein waar de paars gekleurde bougainville al heerlijk geurt. Daar komt langzaam het leven op gang en de daklozen verschijnen ook weer. Met heel hun hebben en houden nemen ze plaats op een bankje, een tasje met verschillende soorten etenswaren komen te voorschijn en zij beginnen met het nuttigen van deze lekkernijen.

Een app van onze vriendin, komen we hun kant uit? Ja, als je een kop thee voor ons hebt dan komen we.

We krijgen 15 minuten van hen want we moeten nog ergens heen voordat we gaan lunchen.

We lopen weer kriskras door de stad en we komen aan bij een deur en daarbinnen bevinden zich 2 op elkaar gebouwde kappelletjes en hier hangen 3 echte Goya's. Oratorio de la Santa Cueva. We zijn heel erg blij dat we dit hebben gezien.

Zelf zouden we hier aan voorbij zijn gelopen.

We gaan lunchen, de zon schijnt, tafel is gereserveerd en we bestellen verschillende gerechten. De serveerster verteld dat er zojuist paella is gemaakt, willen we hier ook wat van proeven?

Zeker en we raken de tel kwijt van de door ons bestelde gerechten. Rond 16.00 stoppen we er mee.

Nagerechten en koffie zijn er niet. We gaan weer verder en stoppen bij een tafel in de zon voor een brownie met chocola. 2 porties hebben we besteld en die zijn zo groot in hoeveelheid dat we helaas wat laten staan.

We willen graag de zon in de zee zien zakken en gaan richting de boulevard. Onze vrienden weten een mooie plek en we hebben geluk er is nog een plekje voor ons vrij. Zij vertellen al in en outs van bepaalde mensen die zij daar dagelijks hebben gezien. De zon gaat zakken, we zijn bijgepraat, hebben genoten van hun aanwezigheid. De stad doorkruist met mensen die de weg weten. Een heel nieuw inzicht gekregen over deze stad. Onze vrienden gaan dinsdag op hun gemak via verschillende steden aan hun terugreis naar Maastricht nemen. 10 dagen reizend en dan weer terug naar normaal.

Wij nemen afscheid aan "hun voordeur" en wij lopen terug naar de trein. Die is gereserveerd om 20.40, coupe 1 plaats 27 en 28.