devroompjesgaannaarsevilla

Zaterdag 29 januari,

De temperaturen blijven stijgen de komende dagen. Ons bezoek plukt hier de vruchten van. Morgenavond arriveren onze vrienden in de avond en verblijden ons met een paar dagen Sevilla. Maastricht meets maastricht deel 2. Ze kunnen ons herkennen aan de rode roos. We hebben elkaar zolang niet gezien en dan moeten we wel herkenbaar zijn.

Na een paar huishoudelijke taken gaan we genieten van de zon met zijn warmte. We lopen naar onze "Maas" en gaan langs het water richting Lonja del Barranco. Onderweg zien we veel kanovaarders met hun begeleiders.

Het terras aan het water is goed gevuld maar we vinden nog een tafeltje met twee stoelen. Een cortada en een cappuccino, de kopjes zijn erg klein en we bestellen nog een rondje. Het plan was om nog verder door te lopen maar als je goed zit dan moet je blijven zitten is mijn eigen wijsheid.

Een Virgin Colada, ja dat zou wel smaken met deze tropische temperaturen. Helaas het is nog te vroeg, Tom Cruise is nog niet begonnen achter de bar. Dan moeten we het even met een cerveza doen.

Overal om ons heen wordt volop gegeten, allemaal samen met ieder zijn eigen vork van een groot bord. Wat een feest om ze te kunnen genieten van al dit lekkers.

Ons plan van aanpak voor deze middag wordt gewijzigd. De flinke wandeling die we ons zelf beloofd hebben wordt gecanceld en we blijven hier zitten. Grote zonnebril op en kijken naar anderen.

Ik zag een nieuwsmelding vanuit Nederland dat veel dieren in de dierentuinen de mensen missen door de afwezigheid van hen tijdens deze pandemie. Ik kan het me levendig voorstellen, kijken en gezien worden. Het staat bij mij op de eerste plaats van genieten. Dus waarom zouden dieren niet genieten van al die kijkende mensen.

Het begint me op te vallen dat het zo ontzettend druk is. Volgens mij is er iets gaande? Een feestdag gemist die wij niet kennen? We lopen tegen 18.00 terug naar ons appartement en overal maar dan ook overal hangt het met de benen buiten. Letterlijk met de benen buiten. We kijken elkaar aan en begrijpen het niet.

Wanneer we door de lange winkelstraten lopen wordt het zo druk zodat we moeten wringen om er doorheen te komen. We horen een fanfare met speciale muziek en dan in de verte zien we een soort van praalwagen met het Mariabeeld en vol met bloemen en brandende kaarsen.

We hebben toch echt iets gemist, de hele middag aan de "Maas" zitten en in de stad is er reuring.

We blijven even staan en denken aan de Semana Santa. Dat is de week voor Pasen en dan is het 5 dagen aan een stuk muziek en praalwagens met beelden uit de kerk tot en met goede vrijdag. Van Witte Donderdag op Goede Vrijdag gaat het zelfs in de nacht non-stop door. Wij hebben dit eenmaal jaren geleden meegemaakt en dat was genoeg.

Nu krijgen we in Valencia het genoegen om dit mee te mogen maken maar dan kunnen we altijd uitwijken naar het strand. Als je in Sevilla bent dan ontkom je er niet aan.

We proberen om zigzaggend door de grote menigte een weg naar huis te banen. Het was een mooie middag maar ik krijg wat trek. Er liggen 2 kwarteltjes klaar, zij waren stijf bevroren van de kou toen ik ze uit de diepvries haalde, maar hopelijk zijn ze nu bereid om dadelijk mijn koekenpan in te duiken in een warm laagje knoflookolie.

Een paar dikke witte asperges uit pot en om elke dikke stengel een plakje seranoham. Onder de gril om een krokant laagje te creëren. Gisteren heb ik een 6 tal vuurrode carabineros gebakken en deze zorgvuldig gedrapeerd op een bedje van sla, pikante mosselen, olijven, groene paprika, tomaten en sjalotje.

Een beetje op de calorieën letten want morgen komt Maastricht en die weten van wanten.