devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 19 januari,

Wat eten we vanavond? Elke dag komt dit probleem terug. Wat ligt er in de koelkast en wat in de diepvries. Ik kan met plezier zeggen, helemaal niets meer.

Deze uitspraak kan ik in Maastricht nooit zeggen omdat al deze huishoudelijke apparaten altijd vol zitten met lekkernijen.

Dan moeten we erop uit. Ja, de Lidl, die ligt een stukje verder weg. Dat is een hele mooie grote supermarkt met alles wat je als hobbykok nodig denkt te hebben.
Briefje maken, boodschappenkarretje paraat, mondkapje voor, hoed op en daar gaan we.

Kriskrassend door kleine straatjes waar de zon geen schijn van kans heeft om hier het een of ander te op te warmen.
Ik begrijp dat het zo ooit eeuwen geleden gebouwd is vanwege de hoge temperaturen in de zomer.

Manlief heeft zijn gps systeem nodig want hier lopen we niet dagelijks en het is een doolhof.
Smalle straatjes met trottoirs, straatjes met smalle trottoirs en straatjes zonder trottoirs. Hier rijden auto's, heel veel auto's doorheen.
Dat wil zeggen dat we geregeld tegen de muren van de huizen moeten schuilen om niet uit onze schoenen worden gereden.
Op zich is het geen probleem maar we hebben nu ook een karretje bij en die kan niet smaller dan de breedte die dat ding heeft.

Ik begin te twijfelen aan het gps systeem, het duurt wel erg lang voordat we er zijn. Volgens manlief zijn we er bijna. 1,1 km is de afstand van thuis naar de Lidl en we zijn al meer dan een uur onderweg?

En ja hoor daar is de brede straat waar de supermarkt ligt. Ik pak het briefje, ons karretje wordt vastgemaakt aan een speciaal rek waar alle karretjes worden achtergelaten.

We gaan op jacht. De indeling is nog steeds hetzelfde als jaren geleden. Daar gaan we. Als snel vult het karretje zich snel. Hier heeft men geen grote karren om te winkelen maar hier zijn de karretjes gehalveerd.
Het zit al snel tot aan de rand gevuld, ik wil graag tortilla's, die Mexicaanse om daar een gevulde wrap van te maken.

Ze zijn in de reclame, XXL, 20 van die platte schijven. Dat is veel te veel, ik blijf hier geen jaar wonen.
We kunnen geen andere hoeveelheden vinden. Manlief loopt rond en ik ga door de andere gangen. Helaas, nu ben ik behalve dat ik geen tortilla's kan vinden ook manlief kwijt.
Ik heb vanaf het begin van elke gang overzicht maar geen man meer te zien. Ja, wel mannen maar niet die van mij.
Ik moet hem ook niet alleen laten verzucht ik in mijzelf.
Dan uit de verte, Annette ik kan ze niet vinden. Nee, ik ook niet, gil ik terug. Dat kan hier makkelijk, wat harder roepen want geen hond die ons verstaat.

Maar die XXL, die moeten toch ook in kleinere verpakkingen te zitten? Ik roep, hier staat een dame van de Lidl. Ga jij even vragen of ze kleinere verpakkingen hebben. Zijn Spaans is beter en ja hoor 3 rijen verder liggen kleinere verpakkingen maar ook de maat is kleiner.
Dan zie ik Italiaanse platte schijven liggen, een soort dunne pizza. Ja, dat kan ook en daar zitten maar 2 bodems in. Geen voorraadje maar meteen op denk ik bij mezelf.

We schuifelen nog even door de winkel rond, karretje is tot aan de rand gevuld en dan stelt een oudere dame een vraag aan mij. Ik laat het even tot mij bezinken, geef haar zomaar antwoord, het komt eruit voordat ik erover na kon denken. Ik leg haar uit dat mijn Spaans niet zo goed is.

Daar heeft de dame geen boodschap aan. Ik begrijp dat ze op zoek is naar een grote jerrycan gevuld met melk. Helaas, ik ben deze onderweg ook niet tegengekomen. Ik kan haar niet helpen.

Naar huis, door dezelfde straatjes maar nu met een bomvol karretje, stoep op en af, geen stoep en dan weer tegen een muur aangeplakt staan met ingehouden buik om de auto's voorbij te laten gaan.
Ik ben bekaf wanneer we thuis zijn. Het is een mooie winkel maar we moeten een andere manier vinden om daar te komen.
De boodschappen bergen we thuis op. Inmiddels is het 16.00 en we gaan koffie drinken. Even met onze snoet in de zon terwijl we genieten van een cortado.
Rond 18.00 is de zon gezakt en we gaan naar huis.

De bouillon wordt opgezet, groenten erbij. De gamba's uit hun jasje gehaald, het velletje van de doradefilet eraf getrokken, de pulpo op ontdooistand gezet om daar mooie dunne plakjes van te snijden.
Een dikke snee brood kan er straks bij met met mijn zelfgemaakte rouille.