devroompjesgaannaarsevilla

Vrijdag 14 januari,

Manlief vindt het op dit moment leuk om allerlei supermarkten te verkennen. Wat is de grootste, de mooiste, de meeste sortering en op loopafstand.
Naar een Carrefour gelopen waarbij toch even het GPS systeem moest helpen waar we ons nu toch precies bevonden.
De winkel was groot maar een paar produkten op mijn briefje waren daar niet voorradig of niet eens aanwezig.

Een cappuccino bij Eureka. Op dit moment is het niet druk meer.

Spanjaarden gaan zitten of hangen onderuit. Sommige zetten het op een drinken en zijn voor de avond is begonnen al lam.
Een ander doet 2 uur over zijn kopje koffie en leest een boek.
Maar er zit ook een spanjaard met een biertje en vriend en die waren zachtjes muziek aan het maken. Niet om het terras te vermaken maar gewoon voor zichzelf.
Zijn gitaar was en is voor hem zijn verlengstuk van zijn lichaam. Voor veel anderen is dat de gsm maar hij zat aan een stuk rustig te spelen.
Zijn vriend zong zachtjes mee. Uren lang ging dit door.

Ik zat men mijn ogen dicht, zon op mijn snoet, een spa voor mijn neus intens te genieten. Het waaide een beetje en de nog bruine blaadjes die nog met een laatste poging aan de boom hingen kwamen nu naar beneden en ritselde langs mijn stoel.
Als je geluk hebt zoals vandaag dan mag je onder de rook van een wietje meegenieten van deze lucht en misschien veroorzaakt dat ook wel die loomheid.

Plaza Alameda de Hercules is een ovaal achtig plein, het heeft een heel verleden achter zich met een bohemienachtige stijl met dito bezoekers.
De meeste wonen allemaal rondom dit plein met uitzondering van soms een toerist.

Men ontmoet elkaar hier, rustig, luidruchtig, mondain of andersoortige personen.
Alles is normaal, wanneer je bedenkt dat het mooi is om met een rode tangaslip op je hoofd te gaan lopen dan is dat ook mooi. Niemand stoot elkaar aan, van kijk daar eens.
Een jongedame had een aantal kledingstukken op een hangertje bij en ging zich telkens verkleden in het toilet, haar vriendin nam foto's van haar toen zij zich bevallig tegen een boom drapeerde.

Daarom bekoort dat plein ons ook zo. Je kunt de terrassen zien als een verlengstuk van je eigen woning. Iedereen zoekt zijn eigen stekje en je herkent de mensen ondertussen want dezelfde mensen zitten op dezelfde terrassen.
Wij hoppen tussen Eureka, Los Gigantes en Alameda 5. Waarom, ik kan het je niet vertellen, dat moet je zelf ervaren.

Dat bedoel ik met een bepaalde loomheid die er soms hangt. Vandaag begint het weekend en dan is het weer druk, heel erg druk. Iedereen gaat samen eten, drinken, heel veel drinken. De nachten zijn dan lang. Alles is open tot 02.00 of langer. In het weekend zijn de nachten onrustig.
Dat was ook deze nacht. Tot 01.30 hoorde ik boven ons een hoop gestommel. Volgens mij werd het appartement anders ingedeeld.

En in een keer is alles rustig, tot 07.15. Ik schoot wakker en hoorde de bovenburen weer. Gelach, muziek, gestommel en harde gesprekken. Ik vermoed dat ze de nacht ergens anders hebben doorgebracht en dat dit de afterparty was. Dit heeft tot 10.30 geduurd.

Het maakt dus geen verschil of ik hier of in Maastricht ben. Daar wonen studenten 3 lagen onder ons met zo nu en dan een feestje, wij merken nu dat het appartement wel heel veel deuren heeft.
Dat is wat je dan hoort, het openen en dichtgooien van deuren en het luidkeels afscheid nemen op de galerij. En hier zijn de feestjes boven ons. Dit zorgt ervoor dat ik geen heimwee krijg.

De Amerikanen die ons vandaag zouden bezoeken hebben zich afgemeld. We hebben het appartement gekuist, alles is opgeruimd. Wij zijn klaar voor het weekend. Ik had me ingesteld om uit eten te gaan en dat gaan we ook doen. Met ons 2 is het ook heel gezellig.
Aan de datum van vandaag zie ik dat we al 4 weken hier zijn. Een hele maand is er al voorbij van de 4 maanden.
Buen fin de semana.