devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette
12 Januari 2022 | Spanje, Sevilla
Woensdag 12 januari,
Er waren nog wat administratieve probleempjes op te lossen. Daarom worden er een aantal uurtjes achter de pc besteed.
We wonen hier, we zijn niet op vakantie. Onze besognes gaat hier ook gewoon door. We kunnen niet zeggen ho, ho, over 4 maanden zijn we er weer. Dit is onze bewoording, we gaan verder in een andere stad met beter weer en volgen het kouder wordende weer in Nederland. Niet met leedvermaak maar met de bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt.
Ondertussen begin ik met de voorbereidingen van mijn zarzuela. Normaal heb ik visgraat en andere overige resten van een vis om een mooie bouillon te maken maar om de een of andere reden heb ik hier bij de visboer niet naar gevraagd.
Even snel de Dia in en koop een liter pak visbouillon. Het is ongelooflijk maar hier is elke vorm van bouillon te koop in een melkpak.
Groenten, vlees, kip, vis en zelfs bouillon voor de paella.
Meestal is het mijn eer te na om hier gebruik van te maken maar nu laat ik me toch verleiden of misschien verlijden. Het is maar hoe je het bekijkt.
De bouillon is helemaal op smaak maar toch, ik heb toch wel wat toe te voegen. Er gaat een halve kilo cherrytomaatjes in de borrelende bouillon, 4 grote tenen knoflook, is goed voor mijn haren.
wat gerookte paprikapoeder en een paar piepkleine gedroogde pepertjes.
Wanneer de tomaatjes gaar zijn maal ik met de blender door de bouillon en tada, een prachtige basis voor mijn visjes die nog te ruste liggen in de koeling.
Om 15.00 is manlief klaar met zijn moeilijke taak achter de pc en we gaan even een kop koffie drinken op het dak van het warenhuis El Corte Ingles. Daar ligt buiten een mooi terras en binnen is een gourmetmarkt. Prachtige produkten met ook een prachtige prijs. Ik ga likkebaardend langs de schappen en laat alles staan.
Er staat een serveerster voor de deur van het terras om ons naar een plaats buiten te begeleiden. Het is allemaal veranderd sinds de pandemie. Toen liep je door en ging zitten waar je wilde, nu mag je niet daar gaan zitten waar de zon nog schijnt want dat is het eetgedeelte en wij komen voor koffie.
We willen gaan zitten maar het waait zo hard dat mijn pruik er van door gaat. Nee, dit is geen optie, naar binnen en daar een plekje zoeken tussen de andere dames die daar al een tijdje zitten op een leeg glas wijn.
Manlief bestelt de koffie en ik zoek een paar hele kleine taartjes uit. Ze zijn zo klein daar kunnen geen calorieën bij zitten daarvoor zijn ze te klein.
De bestelling wordt gebracht en de serveerster, die al hoorde dat we niet van Spanje zijn vraagt waar we vandaan komen. Uit Hollanda is ons antwoord. Oh, ik spreek Duits en zij gaat verder in deze taal. Dat is niet de bedoeling, ik snap wel dat men de toerist op hun gemak wil stellen maar wij moeten Spaans praten daarom zijn we ook hier.
We zitten samen te keuvelen onder het genot van ons bakje koffie met gebakje. Ik vind het vreemd dat er niet naar onze QR gevraagd is. Het wordt drukker en drukker. De meeste bezoekers moeten hun code wel tonen.
Het is rebajas, korting, even kijken of er wat bij zit wat ik absoluut moet hebben. Ik ben trots op mezelf, ik kan dit warenhuis verlaten zonder een tasje met het een of ander.
We lopen richting huis en drinken bij Los Gigantes nog een zumo de pina en dan naar huis. Het was een korte dag maar zoals ik al zei, het kan niet alle dagen vakantie zijn.
Om 19.00 verwarm ik mijn prachtige bouillon en daar mogen de visjes bij om warm te worden. De stukjes brood onder de gril en dit was het weer voor vandaag.
Er kwam een app binnen van onze Amerikaanse vrienden die in Utrera wonen. We kennen elkaar al meer dan 5 jaar. We hebben elkaar leren kennen op de Spaanse les. De leerkracht kreeg toen van de directie te horen dat er teveel Engels werd gesproken in de lessen. Soms werden er andere mensen bij ons gezet maar die verdwenen na een les al want met ons was geen land te bezeilen.
We hebben elkaar voor het laatst gezien in februari 2020. Daarna was het contact via de app of beeldbellen.
Zij hebben een dochter hier, die zijn ze achterna gereisd, daar kwam een Franse schoonzoon bij. Een kleinkind wat straks 3 talen machtig is. Sinds november is er nog een zus van het echtpaar met man naar Spanje gekomen. Ook Amerika ontvlucht, helaas gaat registreren hier wat moeizaam en de spanningen lopen daar aardig op. Het NIE nummer wat men moet hebben om hier te kunnen leven zorgt voor problemen. Ze kunnen ook geen geschikt appartement vinden en het wordt er niet echt gezelliger op. Vis en visite gaan na 3 dagen stinken.
Ook wij hebben ooit 3 ochtenden om 07.00 in een lange rij gestaan omdat we vonden dat we een NIE nummer nodig hadden. Toen hadden we nog plannen om hier een appartement te kopen en een bankrekening te openen. Die plannen zijn alweer in de prullenbak beland maar we zijn weer een ervaring en een NIE nummer rijker.
Maar goed, de Amerikanen zitten al een paar maanden met 4 personen in een klein appartement op elkaar en dat zorgt voor wrijvingen.
Vrijdag komen ze met zijn viertjes naar ons. Bijpraten en samen lunchen. Ik hoop niet dat wij de loopgraaf zijn om de gemoederen wat te stillen.
Er waren nog wat administratieve probleempjes op te lossen. Daarom worden er een aantal uurtjes achter de pc besteed.
We wonen hier, we zijn niet op vakantie. Onze besognes gaat hier ook gewoon door. We kunnen niet zeggen ho, ho, over 4 maanden zijn we er weer. Dit is onze bewoording, we gaan verder in een andere stad met beter weer en volgen het kouder wordende weer in Nederland. Niet met leedvermaak maar met de bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt.
Ondertussen begin ik met de voorbereidingen van mijn zarzuela. Normaal heb ik visgraat en andere overige resten van een vis om een mooie bouillon te maken maar om de een of andere reden heb ik hier bij de visboer niet naar gevraagd.
Even snel de Dia in en koop een liter pak visbouillon. Het is ongelooflijk maar hier is elke vorm van bouillon te koop in een melkpak.
Groenten, vlees, kip, vis en zelfs bouillon voor de paella.
Meestal is het mijn eer te na om hier gebruik van te maken maar nu laat ik me toch verleiden of misschien verlijden. Het is maar hoe je het bekijkt.
De bouillon is helemaal op smaak maar toch, ik heb toch wel wat toe te voegen. Er gaat een halve kilo cherrytomaatjes in de borrelende bouillon, 4 grote tenen knoflook, is goed voor mijn haren.
wat gerookte paprikapoeder en een paar piepkleine gedroogde pepertjes.
Wanneer de tomaatjes gaar zijn maal ik met de blender door de bouillon en tada, een prachtige basis voor mijn visjes die nog te ruste liggen in de koeling.
Om 15.00 is manlief klaar met zijn moeilijke taak achter de pc en we gaan even een kop koffie drinken op het dak van het warenhuis El Corte Ingles. Daar ligt buiten een mooi terras en binnen is een gourmetmarkt. Prachtige produkten met ook een prachtige prijs. Ik ga likkebaardend langs de schappen en laat alles staan.
Er staat een serveerster voor de deur van het terras om ons naar een plaats buiten te begeleiden. Het is allemaal veranderd sinds de pandemie. Toen liep je door en ging zitten waar je wilde, nu mag je niet daar gaan zitten waar de zon nog schijnt want dat is het eetgedeelte en wij komen voor koffie.
We willen gaan zitten maar het waait zo hard dat mijn pruik er van door gaat. Nee, dit is geen optie, naar binnen en daar een plekje zoeken tussen de andere dames die daar al een tijdje zitten op een leeg glas wijn.
Manlief bestelt de koffie en ik zoek een paar hele kleine taartjes uit. Ze zijn zo klein daar kunnen geen calorieën bij zitten daarvoor zijn ze te klein.
De bestelling wordt gebracht en de serveerster, die al hoorde dat we niet van Spanje zijn vraagt waar we vandaan komen. Uit Hollanda is ons antwoord. Oh, ik spreek Duits en zij gaat verder in deze taal. Dat is niet de bedoeling, ik snap wel dat men de toerist op hun gemak wil stellen maar wij moeten Spaans praten daarom zijn we ook hier.
We zitten samen te keuvelen onder het genot van ons bakje koffie met gebakje. Ik vind het vreemd dat er niet naar onze QR gevraagd is. Het wordt drukker en drukker. De meeste bezoekers moeten hun code wel tonen.
Het is rebajas, korting, even kijken of er wat bij zit wat ik absoluut moet hebben. Ik ben trots op mezelf, ik kan dit warenhuis verlaten zonder een tasje met het een of ander.
We lopen richting huis en drinken bij Los Gigantes nog een zumo de pina en dan naar huis. Het was een korte dag maar zoals ik al zei, het kan niet alle dagen vakantie zijn.
Om 19.00 verwarm ik mijn prachtige bouillon en daar mogen de visjes bij om warm te worden. De stukjes brood onder de gril en dit was het weer voor vandaag.
Er kwam een app binnen van onze Amerikaanse vrienden die in Utrera wonen. We kennen elkaar al meer dan 5 jaar. We hebben elkaar leren kennen op de Spaanse les. De leerkracht kreeg toen van de directie te horen dat er teveel Engels werd gesproken in de lessen. Soms werden er andere mensen bij ons gezet maar die verdwenen na een les al want met ons was geen land te bezeilen.
We hebben elkaar voor het laatst gezien in februari 2020. Daarna was het contact via de app of beeldbellen.
Zij hebben een dochter hier, die zijn ze achterna gereisd, daar kwam een Franse schoonzoon bij. Een kleinkind wat straks 3 talen machtig is. Sinds november is er nog een zus van het echtpaar met man naar Spanje gekomen. Ook Amerika ontvlucht, helaas gaat registreren hier wat moeizaam en de spanningen lopen daar aardig op. Het NIE nummer wat men moet hebben om hier te kunnen leven zorgt voor problemen. Ze kunnen ook geen geschikt appartement vinden en het wordt er niet echt gezelliger op. Vis en visite gaan na 3 dagen stinken.
Ook wij hebben ooit 3 ochtenden om 07.00 in een lange rij gestaan omdat we vonden dat we een NIE nummer nodig hadden. Toen hadden we nog plannen om hier een appartement te kopen en een bankrekening te openen. Die plannen zijn alweer in de prullenbak beland maar we zijn weer een ervaring en een NIE nummer rijker.
Maar goed, de Amerikanen zitten al een paar maanden met 4 personen in een klein appartement op elkaar en dat zorgt voor wrijvingen.
Vrijdag komen ze met zijn viertjes naar ons. Bijpraten en samen lunchen. Ik hoop niet dat wij de loopgraaf zijn om de gemoederen wat te stillen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
