devroompjesgaannaarsevilla

Dinsdag 11 januari,

Ik word wakker en bedenk dat ik vandaag vis wil eten. Ja, je kunt het zo gek niet bedenken maar ik kan wakker worden en al bezig zijn met eten. Ook vaak in de nacht ben ik al gerechten aan het bedenken. Vreemde afwijking maar goed, deze is nog onder controle te houden en ik doe er niemand kwaad mee.

Tijdens het ontbijt vertel ik dit tegen manlief. Niet, dat ik wakker werd van vis eten maar dat we naar de markt gaan.
Oké, welke markt? Ik had in gedachten de mercado de la Encarnacion. Dit is een hele mooie overdekte markt onder de Setas de juiste benaming is Metropol Parasol.

Die markt is open tot 15.00 en heeft op ruime afstand van elkaar verschillende kramen. Verse vis, kip en wild, kazen, vers vlees, vleeswaren en kaas en een groentekraam. Alles wat je maar kunt bedenken dat verkopen ze hier.

We lopen via allerlei straatjes er naar toe. Er staat een windje maar dat doet de temperatuur niet dalen. Een warm vest is het enige wat ik hier draag.

Wanneer we binnen zijn bij deze markt dan ben ik net een kip zonder kop. Ik loop rond en weet werkelijk niet waar te beginnen. Even rust, nadenken, wat ga ik maken en wat heb ik nodig. Voordat ik het weet zit mijn diepvries ram vol. Ik kan hier 3 grote lades vullen. Maar ik gedraag me.
Ik sta voor een kraam en zie mooie grote stukken kabeljauw. Ja die, roep ik tegen de verkoper. 2 grote moten, dan graag 2 mooie plakken zwaardvis, ik dirigeer vanaf de andere kant hoe dik ik ze wil hebben.

Olala, daar liggen grote langoustines. Graag 8 van die. 8 stuks vraagt manlief. Ja, 8 stuks, hij weet namelijk niet wat ik er mee ga doen en ik wel.
Dan zie ik nog een mooi stukje Pulpo liggen en dan heb ik het wel. Algo mas, is zijn vraag, de nada is mijn antwoord.

Ook ligt er een grote zeeduivel met van die gevaarlijke tandjes. Ik heb hier mijn vinger aan open gehaald in Heemstede. We gingen met een groep van 7 personen naar de markt. Het was ons jaarlijks kookweekend en op de markt was ik vis aan het bestellen toen de visboer tegen een andere klant riep of hij ook de kop wilde meenemen. Nee, die hoef ik niet zei hij.

Oh, mag ik hem dan. Ik had al bedacht om hier een bouillon van te trekken. In de keuken van onze vrienden laadde ik de boodschappen uit en toen ik de zeeduivelkop eruit wilde halen bleef ik met mijn vinger in zijn bek hangen. Ik trok van schrik terug met als gevolg 2 grote scheuren in mijn vinger en het bloed spoot alle kanten uit. Gelukkig hadden we een tandarts in de kookclub en die heeft mijn gescheurde vlees vastgezet met wat flosdraad. De vissenkop heb ik nog wel met wat water en kruiden op het vuur gezet maar volgens mij is alles toen in de afvalbak verdwenen.

We lopen verder rond en onze vleeswaren zijn op. We gaan de hele hal door en komen bij een kraam met de iberico hammen. Deze zijn zelfs via internet te bestellen en worden vervoerd naar Nederland.
We kiezen voor een aantal vleeswaren en een ons van die mooie Ibericoham. De prijzen beginnen bij 6,50 het ons en gaat door naar 25,00 we zullen er maar middenin gaan zitten.
Nog een stukje paté, de winkelier ratelt de verschillende smaken op en we gaan voor de kastanje smaak.
Wij zijn klaar met onze boodschappen. Alles zit in tasjes en nu een kopje koffie. Heel even naar een cafe lopen waar volgens manlief Thea zou werken en ja hoor ze is aanwezig. Een hele leuke plek, daar gaan we een volgende keer heen voor een bakkie. Er liggen hele mooie terrassen rondom de setas. We vinden een tafeltje in de zon en drinken onze cappuccino.

Naar huis, naar huis voordat de vissen weer gaan bewegen en vanuit de tas gaan roepen voor een beetje water.
Het is mij nog niet duidelijk wat ik er mee ga doen maar dat lampje gaat straks wel branden.

Ik zet de tasjes op onze bar in de keuken en ga alles eens van dichtbij bekijken. Wat ga ik met jullie doen is mijn vraag aan de langoustines die me glazen aankijken. Ja, paella. Er ligt nog rijst, groenten, mijn zelf samengestelde chorizokruiden van thuis. Dat gaat het voor vandaag worden. Morgen mijn eigen recept, Zarzuela. Joepie, 2 dagen vis, dat wordt een feestmaal.

Ik laat de visdelen rusten in de koeling en we gaan erop uit. Het is te goed weer om thuis te blijven. Kom, we lopen even langs Maus, dat is onze Spaanse school waar we ongeveer 6 maanden hebben geprobeerd om Spaans te leren. Tenminste voor mij was het een hel.

En ja hoor, Rosa en Pedro zijn aanwezig. We moeten het snel doen want het is 15.00 en siësta voor hen beidjes. We praten even snel met elkaar van Spaans tot Engels en weer terug naar Spaans. Manlief overweegt om toch weer op les te gaan maar alleen conversatie en geen grammatica roepen beide profesoren. Hilariteit alom, manlief wilde nooit iets van de grammatica weten maar als we weer wat nieuws kregen dan moest ie het naadje van de kous weten.

Bij Lonja del Barranco, de mercado aan de Maas bestellen we een Cortado. Daarna een mooi getapt 0/0 biertje. Zo super lekker dat het hier mogelijk is om een alcoholvrij biertje van de tap te bestellen.
In het zonnetje, vest en vest uit. Ik had er vandaag 2 over elkaar aan getrokken. Laagje over laagje zodat je wat uit kunt trekken als het te heet onder je voeten wordt.
2 Spaanse mannen zijn eten aan het sprokkelen, een van hen gaat een biertje halen en de ander nog een gerechtje en 5 duiven ploffen op de borden die klaar staan om gegeten te worden.

Ze vragen aan ons of wij niet hoeven te eten en ik knik van nee. Ze laten mij zien hoe ze het gefrituurde visje eten. Ik rol met mijn ogen, zij kunnen ook niet weten dat er niet veel etenswaren zijn die voor mij vreemd zijn.
Op naar onze paella. Ik snij de kabeljauw en zwaardvis in mooie stukken. De langoustines laat ik zoals ze geboren zijn. Ik bak de groene paprika met knoflook, mijn zelf gemaakte chorizokruiden en de al vooraf gegaarde rijst. Een beetje geroosterde paprikapoeder erbij en de smaak is zoals ik hem bedoeld had.
Dan duiken de vissen de pan in en op het laatst de langoustines. Ik maak een grote mooie schaal op met mijn Paella, klaargemaakt in een wip.