devroompjesgaannaarsevilla

Donderdag 23 december,

Gisterenmiddag hebben we de verjaardag van onze dochter gevierd. Zij wordt 4 januari 40 jaar en wij zijn er niet bij. Wij hebben een gezegde: "wie jarig is die trakteert". Dank je wel dochter.

We wilden graag lunchen in de Joodse wijk, het is een wijk met piepsmalle straatjes die precies een paraplu lengte breed zijn. Murillo tapas, tegenover Murillo hotel. Vrienden van ons komen eind januari daar overnachten. We verdwalen in deze brij aan straatjes. We komen weer op dezelfde plek uit als waar we zijn begonnen. Dan toch maar onze navigatie aan, 4 minuten lopen.
We zijn de enige gasten, het zal nog wel drukker worden want de regen komt met bakken uit de lucht gevallen. Het middenstuk van de straatjes lijken op kolkende rivieren.

We starten met Lomo en gegrilde aubergines, daar worden warme broodjes bij geserveerd. Gefrituurde visjes en later adviseert de serveerster ons de kleine inktvisjes.
Het was genoeg voor de lunch en we besluiten om te gaan lopen richting de Maas voor een kopje koffie met iets zoets.
Maar dan gaat de sluis boven in de lucht open. Onze voeten soppen in onze schoenen. Mijn broek is nat tot aan de knieën. Onderweg schuilen we een paar keer om het ergste voor te blijven.

Dan zien we de overdekte markthal liggen en daar is het tot onze verbazing helemaal niet druk. Een cappuccino en een mooi gebakje erbij, dat is ons nagerecht. We blijven zitten totdat de regen verdwenen is. Ik zit op een barkruk met stoffen bekleding. Het stof is vochtig en nu is ook mijn onderbroek vochtig.

Ik wil naar huis, ben er klaar mee. Nog een half uurtje lopen en dan zijn we thuis.
Alles uit, droge lange broek zoeken, dikke sokken, schoenen uit en een makkelijke positie op de bank zoeken. Een kuleke in de hoek van de bank maken zoals ik dat altijd noem, ik open een boek op mijn tablet en ik ben zoet voor de komende uren.

Welke film gaan we bekijken? De meningen zijn verdeeld, de een wil een thriller de ander wil niets en ik zag de film Blackbird voorbij komen. We duiken in dit drama. Een drankje en een klein hapje erbij en we zijn voor een tijdje onder de pannen.

Vandaag gaat onze dochter op zoek naar een kapper, het is 2 dagen voor de kerst dus ik ben erg benieuwd of het op deze manier nog gaat lukken.
Paraplu en mondkapje mee, het blijft de komende dagen regenen, regenen en nog eens regenen. We hebben het zonnige weer nog niet verdiend, maar wie van ons drieën daar verantwoordelijk voor is, daar zijn we het nog niet overeens.
Vanaf morgen is het mondkapje buiten weer verplicht. Als het bij deze maatregels blijft dan mogen we niet mopperen maar we blijven het nieuws goed in de gaten houden.

Vandaag nog een keer de supermercado bezoeken en dan hoef ik daar de komende tijd niet meer naar toe.
Voor deze avond ligt de kip al in de marinade en voor de rest, ik weet het nog niet.