devroompjesinmaastricht

Maandag 27 juli,

We zijn alweer een maand verder. Juli is bijna voorbij en augustus staat te trappelen om te beginnen.

Er is niet veel gebeurd sinds juni. We zijn nog steeds voorzichtig vanwege de corona maar alle maatregels worden ondertussen wel met een korreltje zout genomen. De afstand van anderhalve meter is voor de meeste al weer uit het hoofd verdwenen. De tekening van de anderhalve meter engel die overal in de stad op de straten zijn geschilderd zijn al aan het vervagen. Alle talen van de wereld zijn weer op straat te horen.

Ik bestel veel online en in de meeste gevallen wordt het op tijd en aan onze voordeur bezorgd. op andere momenten komt het dagen later of is de bestelling weer teruggestuurd naar de afzender. Of het pakketje wordt in de lift gedropt en dan kan ik het uit de lift gaan halen.

Kleine ergernissen, maar ook daar komen we wel overheen. Het allerbelangrijkste is om te overleven en iedereen doet dat op zijn eigen manier.

Ik heb me een aan weekend in Groningen gewaagd, een uitstapje waarbij we met 7 personen in een groot huis bij elkaar kwamen. Vanuit Maastricht naar Groningen is het meer dan 4 uur reizen voor mij. 4 uur reizen met een mondkapje op, maar gelukkig zorgde mijn zus dat i k halverwege met haar kon meerijden tot aan Groningen. We zijn daar gaan koken, "koken met sterren" zoals we ons zelf noemen. jaren geleden hebben we elkaar ontmoet op een kookreis in Puglia. 13 kookgekken die daar de meest verrukkelijke gerechten hebben klaargemaakt en van die 13 zijn er 7 personen overgebleven die nu jaarlijks bij elkaar komen.

Ik zou van Maastricht tot aan Den Bosch reizen en dan de sprinter naar Tilburg. Vanuit Tilburg verder met de auto.

2 uur reizen, het was niet druk in de trein, De meeste passagiers waren ouderen. Een stel begon al met het uitpakken van een grote zak snoep en frisdrank, een andere oude man was al aan het eten met het mondkapje hangend aan zijn dubbele onderkin. Ik zat dit alles met verbazing te bekijken naar dit eetspektakel en was snel afgelopen toen de conducteur de coupe binnen kwam. Het was ten strengste verboden om ook maar iets te nuttigen waardoor het mondkapje onder aan de kin ging bungelen.

Eten en drinken kan niet, daardoor moet het mondkapje af en dat is verboden. Ik mocht na 2 uur de trein weer uit maar als je 4 uur moet reizen dan wordt het toch wel een probleem als je niet een keertje je mond kan bevochtigen met het een of ander.

Een oudere dame zat te puffen, oh wat erg en als ik nu honger krijg. Ik dacht dat is nog het minst erge, dorst hebben, een flesje water bij je hebben en niets mogen drinken. Dat lijkt me net zo erg als in de woestijn kruipen en in de verte een terrasje zien waar je even wat bij kunt tanken en wat achteraf een fata morgana blijkt te zijn.

De conducteur had zijn kont nog niet gedraaid of men ging door met dingen doen die "verboden" waren. Ik heb nog nooit zo vaak een conducteur zien verschijnen.

Een weekend Groningen. Wij hadden allemaal vakantieplannen maar door de Corona waren deze allemaal geannuleerd. Een van ons kwam met het idee om een gerecht te koken van het land waar we nu niet naar toe konden gaan. Het werd een wereldreis aan gerechten, Australië, Japan, USA, Frankrijk, Ierland, Italië en een persoon was de kookhulp. Het werd een geweldige eetreis met veel plezier. De Vismarkt in Groningen op in kleine groepjes om de boodschappen in te slaan. Samen koken maar toch met gepaste afstand. De plannen voor volgend jaar zijn al gemaakt. We zien en spreken elkaar maar een keer een lang weekend per jaar en altijd gaan we verder waar we een jaar geleden zijn gebleven.

Ook mijn culinaire kookclubje in Maastricht mag niet bij elkaar komen. de afstand is te klein om met 15 personen te koken. We krijgen via de mail opdrachten om iets creatiefs met een aardappel te doen, hier een foto van te maken en deze dan publiceren op onze eigen Facebookpagina.
Het zijn allemaal leuke dingen maar toch willen we maar een ding en dat is bij elkaar komen. Elkaar zien, praten en je hobby samen uitvoeren.

Dit zal nog wel een tijdje zo blijven denk ik, ik hoor en zie nu niet erg veel actie meer. Familie is jarig, mogen we bij elkaar komen? Een nieuwe woning bekijken en blijven logeren? Een kennismakingsborrel geven bij je thuis? Het zijn dingen waar je goed over moet nadenken, en hoe gaan we het veilig oplossen als we hier voor kiezen om de teugels wat losser te laten.

We wachten af en nemen beslissingen als de datum van de gemaakte afspraak dichterbij komt.

Ondertussen vermaak ik me prima op ons balkonnetje, er is veel te zien op ons Koninklijk plein. Een lekker Belgisch biertje, een tropische cocktail, een mooie rosé een hapje erbij en zo "reizen" wij ook rond.

Ik had een paar weken geleden een grote paellapan online besteld en hierin een geweldige paella in klaar gemaakt met alle producten die ik hier bij de supermarkt kon scoren. De pan werd met inhoud op onze kleine eettafel op het balkon neergezet, de gele parasol erboven, een heerlijke Spaanse wijn erbij en zo waanden wij ons zelf in het ons zo geliefde Spanje.

Met een beetje fantasie waren wij duizenden kilometers ver.
De ene dag eten we iets uit Spanje en dan weer een Italiaans gerecht en zo ga ik elke dag met een gerecht de wereld over. Mijn kookboeken worden van stal gehaald en blijven dagen lang op tafel liggen.

Vandaag ga ik in gedachten naar Indonesië, bami met zelfgemaakte saté en bami. De temperatuur is geweldig, de zon komt met vlagen door een mooie wolken partij te voorschijn, een warme wind buigt onze gele parasol de andere kant uit. Ik heb voor manlief al een heerlijke koele en alcohol vrije cocktail voorgezet. Een Mojito gemaakt speciale mojito siroop, veel ijs, munt van eigen balkon, limoenplakjes en afgemaakt met kokoswater.
Kumt good, kumt good zoals ze dat hier in Maastricht zo mooi kunnen zeggen.