devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 16 maart,

Op dit moment is alles anders. Sinds zaterdag is iedereen verplicht om binnenshuis te blijven. Alles is gesloten, winkels, restaurants, barretjes etc. Je mag individueel je boodschappen doen, een arts of ziekenhuis bezoeken. En zo zijn er nog meer maatregelen.

Wij hebben onze reis naar Valencia geannuleerd. Onze vlucht van Malaga naar Eindhoven laten we nog even zo staan. Over 2 weken moeten we dit appartement verlaten voor de volgende gasten. Tot op dit moment is het voor ons niet duidelijk wat we gaan doen en bekijken dit per dag. We hebben veel opties doorgenomen maar nog geen concrete beslissingen genomen. Vanaf nu: “binnen blijven”.

We mogen wel de deur uit om boodschappen te doen, ik ga niet hamsteren omdat ik niet weten hoe het gaat lopen. Dit is ons excuus om elke dag even de straat op te gaan. Het is een ontsnapping aan je huis voor een half uurtje. Voor mij is het nu onmogelijk om op naar buiten te gaan, ik heb iets in mijn voet verrekt en kan moeilijk lopen.
De lift van ons appartement heeft het sinds afgelopen vrijdag begeven en 3 verdiepingen omlaag en omhoog met boodschappen gaat me niet lukken. Vanaf vandaag is de temperatuur wat gezakt en ook de zon is achter de wolken verdwenen. Een komt nooit alleen.

Voor het eerst in mijn leven heb ik een les gevolgd via een online link. Mausschool is ook gesloten en geeft de studenten een kans om toch een beetje bij te blijven.

Vandaag kregen we een andere docente die ons een uurtje bijspijkerde. Vanwege de online les gingen we nu over op conversatie en daar zit nu juist mijn probleem. Vorige week heb ik nog een gesprek gevolgd via de media op de vraag, hoelang het duurt voordat je met de locals kunt praten. Daar waren verschillende meningen over maar een persoon had het over 15 jaar en in het gunstigste geval spreek je het na 10 jaar. En ik maar denken dat ik de enige op de wereld ben die problemen heeft om één fatsoenlijke zin te creëren.

Zaterdagavond werden we in een keer opgeschrikt door veel lawaai buiten. We gingen kijken via ons terras en alle overburen stonden op hun balkon te klappen.
Later begreep ik waarom, dit gebaar is uit dankbaarheid voor alle hulpdiensten en vanaf zaterdag gaat die gebaar een hele week door. Elke avond komt men naar buiten om te applaudisseren. We volgen alle ontwikkelingen via de tv, laptop en tablet. Op een gegeven moment wordt het allemaal teveel. Ik heb een aantal e-books op mijn tablet en natuurlijk de Spaanse taal. Daar ben ik nog lang niet klaar mee.