devroompjesgaannaarsevilla

Dinsdag 3 maart,

We zitten buiten op ons terras te leren en ik hoor in de verte onze voordeurbel. Herman rent naar onze huistelefoon om de deur te openen. En ja hoor, daar is de bestelde hoed en niet in een envelop zoals Herman gedacht had.
Een hele mooie hoed alleen net iets anders dan de bedoeling was. Maar goed, hij heeft een hoed nu de temperaturen oplopen naar de 28 graden.

We krijgen die avond een lading huiswerk mee van Rosa, dat komt ons helemaal niet uit deze keer omdat we morgen met de trein weg willen.

We kunnen in de trein ons huiswerk doen maar dan missen we het landschap en dat is te mooi om dat links te laten liggen.
Na de les gaan we altijd even iets drinken, Los gigantes wordt het deze keer omdat je daar gezellig binnen kunt zitten en er staat een beetje wind.

We eten deze avond een Spaanse rijst op paella wijze maar dan vegetarisch en zo kan ik er alle kanten mee uit.
Een dikke moot Skrei met in het midden de graat, deze wordt gestoofd in een bouillabaisse waarvan ik nog een bakje in de diepvries had staan.
De rijst even opwarmen en die heeft door de paellakruiden een mooie gele kleur en smaak, samen met rode paprika en doperwten, deze rijst is gegaard in een groenten fond.
De mosselen die nog over waren van de vorige dag, een stuk of 10, bak ik in gebakken knoflookjes in olijfolie en groene peper.
Dit is het laatste restje uit mijn potje. Nog een teentje knoflook in plakjes erbij en dan de mosselen bakken. De mosselen over de warme rijst en de gestoofde vis ontdoen van de graat en deze voorzichtig in stukken trekken en ook bij de rijst doen.
Van dit gerecht wordt je heel erg gelukkig.

Woensdag 4 maart,

Om 08.30 uit bed, vandaag met de trein naar Cadiz. Ik heb heel erg slecht geslapen en eigenlijk niet zoveel zin om er op uit te gaan.
Als je ergens geen zin in hebt dan valt het altijd goed uit is mijn gedachte tijdens het tandenpoetsen.
Om 09.30 zijn we de deur uit, de bus naar het station en de trein van 10.45 naar Cadiz.

We kopen onze kaartjes bij het loket omdat het nog steeds niet erg duidelijk is hoe de automaat werkt om onze kortingscode in te voeren. We bekijken nog even hoe en wanneer de trein naar Valencia gaat, daar gaan we over 3 weken heen.
Alles is duidelijk en we lopen naar het perron.
Het station hier in Sevilla is een verademing met die in Nl. Alles is even schoon en netjes, de hal waar je kaartjes koopt is tochtvrij, voorzien van veel banken waarop je gaat zitten richting de schermen waar je de binnenkomende treinen ziet aankomen en de treinen die nog moeten vertrekken.
Alles heel erg duidelijk. Je kunt er nog iets eten en hele leuke winkeltjes voor een laatste aankoop die natuurlijk overbodig is.

De treinen zijn super schoon, een schoon toilet waarvan je bijna van de vloer zou kunnen eten (grapje).
Je neemt vanzelf je rotzooi weer mee naar huis omdat er geen prullenbakken zijn. je hebt je eigen zitplaats en daar gaat niemand anders op zitten.
Al met al een perfecte manier om te reizen. Iedere stoel heeft zijn eigen stopcontact. Ik ben helemaal verknocht om op deze manier te reizen.

We zijn tegen 12.30 in Cádiz, het waait maar de lucht is strakblauw. We lopen richting de kathedraal naar de zee. In de trein had ik via TripAdvisor een paar restaurants gevonden om te gaan lunchen.
Wij eten op zo’n dag maar een keer. Of we ontbijten laat en hebben ons diner laat in de avond. Nooit geen lunch anders groeien we dicht. Of we gaan uitgebreid lunchen en dan misschien laat in de avond nog een olijfje met kaas.

Maar goed, we lopen naar de kust, wat een uitzicht, blauwe lucht een beetje wind wat wel prettig is, zodat de temperatuur bij mij zelf niet zo gaat oplopen.
De restaurants die ik had uitgezocht hebben geen buitenterras en we gaan nu niet meer binnen zitten.
We lopen verder langs de kust en zien een restaurant op het strand liggen, hier hebben we al 2 keer gegeten.
Een stukje verder belanden we bij Quilla, alle tafels waren bezet en die paar die mooi gedekt waren daar stond een kaartje gereserveerd op.

Bij navraag aan de ober of hij nog een plaatsje voor ons had kregen we een gereserveerde tafel. We zaten eerste klas, een ensalaldilla met verschillende vissoorten, 6 bitterballen gevuld met garnalen die je niet met een fietsje hoeft te gaan zoeken. En als hoofdgerecht deelden we samen, ventresca.

Het was vis maar ik kwam er niet achter waar dit stuk vandaan kwam. Aan de rand zat een beetje vet wat vreemd is voor vis, een saus op basis van sherry, wat schelpjes erbij, brood om te soppen en dat was het voorlopig voor vandaag. later op de dag heb ik ontdekt dat het ging om de buik van de tonijn.
Een delicatesse volgens internet.

Oh, nu begrijp ik waarom die ober over zijn buik stond te wrijven toen ik vroeg om welke vis het ging. We wandelen na de lunch een heel stuk om het eten te laten dalen.
We gaan de andere kant uit en zien in de verte, tenminste dat dachten we een strandtent liggen.
Ik heb daar een goede neus voor en ja hoor, een prachtige Beach club waar we half in de zon/schaduw een paar uurtjes hebben gezeten.
Het was niet druk maar er was genoeg te zien. Mijn stappenteller stond al op ruim 12.000 stappen en dit heb ik met trots laten zien aan onze vrienden in Maastricht. Het komt niet vaak voor dat we voorbij die 10.000 stappen komen.
We worden vaker verleidt om eerder te gaan zitten. We hebben een heerlijke dag gehad en we hebben het volgehouden tot 19.40 toen de trein weer terug naar sevilla en tegen 22.00 waren we weer thuis. Mijn gedachtes van die ochtend tijdens het tandenpoetsen zijn toch uitgekomen.

Donderdag 5 maart,

We hebben nog een berg huiswerk te maken. Ook onderhoud ik een facebookpagina van de culinaire kookles in Maastricht.
Hier moet ik even uitgebreid naar gaan kijken en wat aanpassingen doen. als je eenmaal achter de pc zit dan heb je het gevoel dat de wijzers van de klok sneller gaan lopen.
In ieder geval, er waren zo 2 uur verdwenen. Ondertussen was Herman al bezig met zijn huiswerk. Op mijn vraag of het moeilijk was hoorde ik een zucht die vanuit zijn tenen kwam, als hij het al veel en moeilijk vindt dan wordt het voor mij duizend maal erger.

Het liep al tegen 14.00 en ik had nog niets gedaan aan mijn Spaans.
Ik sloot met tegenzin de facebook pagina van Cuisine Culinaire en pakte mijn leerboeken.
Het eerste uur ging nog wel maar mijn zin in studeren was over. Ik pufte en zuchtte regelmatig, maar dat helpt ook voor geen meter.
Ik uitte de kreet dat ik er genoeg van had en wilde stoppen met het invullen van al die lesjes.
Het enige wat hierop volgde was, oh ja? Kom, dacht ik bij mezelf, vooruit nog een uurtje te gaan en dan ben je blij dat alles af is. Deze invuloefeningen kwamen uit een boek voor getalenteerde studenten, volgens mijn inzicht.

Maar er kwam licht aan het einde van deze tunnel. Binnen de twee uur was al mijn huiswerk klaar en had ik zelfs nog even tijd om mijn groene curry met noodels voor die avond voor te bereiden.

We hadden een heerlijke les die avond met Pedro, we waren maar met 4 personen.
Alles ging soepeltjes vandaag. mijn huiswerk met trots ingeleverd en een copa gedronken bij “Thea”, zij was er vandaag en we hebben haar uitgelegd waarom we haar zo noemen.
Ze was zeer vereerd. Daarna zijn we nog even naar de seta’s gelopen en tegen 20.00 vonden we daar een Jamoneria waar we onze ogen hebben uitgekeken.
Zoveel mooie hammen hingen daar, prachtige kazen en een gigantische keuze uit open wijnen.
We hebben daar nog een glas rode wijn uit Sevilla gedronken met een bordje ham en voor thuis wat ham meegenomen met een stukje kaas waarvan ik nog nooit gehoord had. Een stukje Spaanse pancetta die geweldig was. later op de avond hebben we daar nog wat van gesmuld en hier kom ik in de laatste 3 weken nog wel een keer.

Vrijdag 6 maart,

Vandaag worden we wakker van het gekwetter van de spaande hulp van Enrique, door de ramen die allemaal in de schacht uitkomen horen we haar Spaanse gebrabbel.
Ik heb een keer gezien dat ze oordoppen in heeft met haar gsm om haar hals, en zo loopt ze te poetsen, aan een stuk door is ze aan het praten.

De persoon aan de andere kant van de lijn krijgt geen kans om iets terug te zeggen.
We staan op, herman haalt verse broodjes bij de MASS en een pakje cheddar kaas.
Ik zet ondertussen de sandwichmaker aan. Op advies van Inma van Los Tulipanes hebben we een tosti kaas met chorizo gemaakt.
Vandaag ga ik het recept veranderen. Ik snij de broodjes open en besmeer deze met mayonaise van Hellmann’s, in mijn ogen de lekkerste mayo die er is. daarover heen strooi ik een beetje gerookte paprikapoeder en daarop de plakjes cheddar en daar weer bovenop de chorizo. De geur en de smaak van de warme chorizo is overweldigend, ik voel me totaal niet schuldig aan dit calorierijke broodje want we gaan straks weer op pad, maken de nodige stappen en we krijgen pas na 20.00 weer te eten.