devroompjesgaannaarsevilla

Zaterdag 18 januari,

We wachten met een aantal studenten in de regen bij de fontein voor het hotel Alfonso X111 op Julieta en Rosa. Zij hebben de kaartjes voor de flamenco modeshow.
Ik ben erg benieuwd wat voor veranderingen in deze traditionele jurken zijn aangebracht.
We gaan naar binnen en het is heel erg druk. Weinig mannen, en heel veel Spaanse dames.
Volgens het entreekaartje begint de show om 19.30 maar we mogen pas rond deze tijd naar binnen. Langzaamaan beginnen we wat begrip en grip te krijgen op ons Spaanse leven.
De show begint om 20.00 er komen werkelijk schitterende jurken voorbij. Nieuwe dessins en tot nu toe met allemaal hetzelfde ontwerp zoals we dat gewend zijn.
Maar dan komen er wat lossere jurken, jurken die vanaf de buste langzaam uitwaaieren. Aha, dat ziet er beter uit, want in de oorspronkelijke jurk moet je slank zijn want die jurk zit om je lichaam heen gegoten.
Maar er is ook een nieuwe trend. Strakke lange broeken, een soort legging met daarover heen een lange tot bijna aan de grond open kimono. Tenminste daar lijkt het op.
Alles is dus mogelijk en voor mij is het nu wel duidelijk dat ik mijn eigen creatie kan maken.
Een mooie Spaanse rok met een blouse uit mijn eigen collectie, een Spaanse omslagdoek en bijbehorende accessoires en ik ben klaar. Later op de avond wanneer we met de studenten een biertje gaan drinken bij de cervezeria, praat ik met Rosa wat de mogelijkheden zijn voor mij. Zij heeft 3 jurken en ook zij is niet superslank, natuurlijk kan ik ook in zo’n jurk en nee, natuurlijk lijk je dan niet op een chorizoworst.

Julieta die haar linkerhand heeft opgegeven met daarvoor in de plaats een smartphone zend mij snel een link waar ik een jurk kan huren. Dat is ook een optie maar ik laat alles even bezinken. Na een paar biertjes gaan wij met ons 2 verder, de zaterdagavond is nog jong en de regen is inmiddels verdwenen.

Zondag 19 januari,

Het stormt, zowel buiten als binnen. Op zondag staan we altijd laat op en we nemen een brunch die bestaat uit een goed gevulde omelet.

De omelet ligt in de pan en de tafel is gedekt. Herman zet de glazen theepot op tafel en roept dat de pot lekt. Zou er een scheurtje in het glas zitten? Dat zou een van de mogelijkheden kunnen zijn, wanneer hij de pot droog maakt aan de onderkant blijft de pot droog, we gaan eten. Wanneer ik thee wil inschenken gaat de hele inhoud over de tafel. Hoe kan dat nu, wat gaat er verkeerd?

Maar dan zie ik dat er een heel stuk glas is weggeslagen aan de zijkant van de pot. Hoe kun je dat niet gezien hebben, vraag ik aan mijn eega? Als je water opschenkt dan zie je toch dat je maar een halve theepot in je handen hebt?
Nou, nee, dat was zojuist nog niet.
We maken de tafel, borden en alles wat op tafel staat weer droog en we gaan verder met onze brunch.
Wij drinken altijd onze thee uit een dik glas, daar heeft eerst de jus d’orange in gezeten en daar gaat dan de thee weer in, dat scheelt weer wat afwas.
Ik zet de waterkoker nogmaals aan en pak 2 losse theezakjes die ik in de glazen bekers hang. Het kokende water gaat in de glazen beker en die springt onmiddellijk uit elkaar in grote stukken, over de tafel, met het bloedhete water.
Hoe kan dat nu? We drinken dagelijks uit deze glazen bekers onze thee. Ja, maar dan is de thee uit de pot inmiddels al wat afgekoeld, en nu wordt er kokend water in deze glazen bekers geschonken, die overigens helemaal niet bestemd zijn voor de thee, daar hebben we weer aardewerken bekers voor.
Dit is het begin van onze dag. We komen er verder zonder kleerscheuren vanaf en verlaten ons appartement wanneer ons Spaanse huiswerk gedaan is.

We lopen richting Plaza de España, daar ligt een mooi en groot park waar je heerlijk kunt wandelen. Er zijn verschillende kiosken waar je wat kunt eten en drinken en die druk bezocht worden door hele families die daar neerstrijken en daar wat happen. Vaak staat de Spaanse ham op een tafel klaar en een ober snijdt daar mooie plakjes van.
Wij drinken een kop koffie en een flesje water en lopen verder. Inmiddels is het tegen 17.00 en we komen bij ons pleintje in de Joodse buurt. Bar Carmela, we drinken een glas rode wijn en vervolgen onze tocht door de stad. We gaan vandaag buiten de deur eten en we hebben nog geen beslissing gemaakt. Ik noem een aantal opties binnen het gebied van de seta’s. daar komen we regelmatig maar niet om te eten.

Je kunt daar door alle smalle straatjes slenteren en overal kom je iets tegen wat de moeite waard is. Ja, we gaan naar Perro Viejo in Calle Arguijo. Hier zijn we vorig jaar een paar keer geweest en dit is heel erg goed. Precies om 20.30 gaat de deur open en er staan al wat mensen te wachten.
We hebben niet gereserveerd en we mogen naar de eerste etage. Naast ons komt een echtpaar te zitten met een kind. Ze gaan allebei op de bank tegen de muur aan zitten met hun kind tussen hen in.
De aangeboden kinderstoel blijft leeg. Het kind zet het op een krijsen, een van de jonge mannen die aan een tafel verderop zit komt naar het kind en spreekt het wat toe.
Het is even stil, de jonge man heeft schijnbaar last van dit gekrijs en hoopt met zijn dwingende ogen het krijsende kind stil te krijgen. Ik ben benieuwd, de vader hangt ongeïnteresseerd aan tafel, alle drie hebben de winterjas nog aan en zo wordt er ook gegeten.

De vader eet niet veel, zit met een hand te flipperen op zijn smartphone en de andere hand onder zijn hoofd en het kind weigert al het voedsel. De minihamburger gaat mee in een doggybag. Ik zit naast deze mensen maar als ik die kant niet uitkijk dan heb ik er ook geen last van. Herman zit tegenover mij en die ziet het leed aan.
Een groot stuk spareribs komt eraan, vader begint te eten of zijn leven ervan afhangt maar krijgt dit stuk niet helemaal op en ook hiervoor wordt een doggybag gevraagd.
Het kind zet het regelmatig op een krijsen en de jonge man van de overkant komt er regelmatig iets van zeggen en ik denk bij mezelf, “vraag de rekening en maak dat je wegkomt”.
Wij genieten van een 6tal kleine gerechten en nemen een nagerecht met ons 2. Het eten was weer geweldig.

Maandag 20 januari,

We hebben geen theepot mee, die gaan we vandaag voor de 2de keer binnen 6 weken aanschaffen. De vorige pot heeft het 6 weken overleefd en nu op zoek naar een ander model. We lopen via een omweg richting Calle de Feria en duiken bij een Chinese winkel binnen.

De winkel van sinkel, je kunt het zo gek niet bedenken maar alles is er te koop. Herman kiest weer voor een glazen theepot, ik wijs een ijzeren model aan. Nee, die is niet mooi, we nemen deze.

Aangezien we met een groot pak losse thee zitten waar we een half jaar mee vooruit kunnen moet er een thee-ei bij. In de vorige pot zat een deksel waarmee je een zeef naar beneden kon drukken, dan was je thee weer vrij van blaadjes.
We zien nergens zo’n ei hangen dus hier moeten we om vragen. Het is allemaal zo simpel als wat, natuurlijk ligt zoiets dichtbij de theepot maar het staat daar zo vol met spullen dat een ei makkelijk verdwijnt tussen het een en ander.
Ook de gesprongen glazen beker moet worden vervangen. We kiezen ook hier voor een ander model.
Wanneer we terug lopen naar huis komen we langs een klein winkeltje waar ze prachtige flamencojurken verkopen maar ook heel veel rokken in verschillende soorten dessins, dat zou wel eens iets kunnen worden voor mijn Spaanse outfit tijdens de Feria de Abril eind apil.

Het stormt nog steeds als we naar huis gaan en hopelijk laten we die storm ook buiten onze deur.