devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Annette
10 Januari 2020 | Spanje, Sevilla
Dinsdag 7 januari,
Later op die middag achtervolg ik mijn gezin, ik loop onze hut goed na of alles dicht en afgesloten is. We zijn een aantal uren buiten en onze dochter gaat wat eerder terug naar ons appartement. De deur van onze slaapkamer is dicht en ik denk daar verder niet over na. Ik kook en we eten varkenswangen op mijn eigen manier. Deze zijn gegaard met speculaaskruiden en de Zwolse stoof van Jonnie Boer. De saus heb ik gebonden met een handvol pepernoten.
We eten hier armeluis aardappelen bij en onze dochter was hier erg blij mee.
Wanneer ik later op de avond even wil kijken op onze slaapkamer komt de hitte als een stoomwolk door de kier van de deur. Mijn god, een ontzettende warmte komt mij tegemoet, wat is hier gebeurd?
We hebben overal afstandsbedieningen liggen voor de airco’s en ieder van ons zet die dingen aan omdat het wat fris is binnen.
Naar alle waarschijnlijk hebben we zo zitten te klooien met die afstandsbedieningen dat die van de slaapkamer is aangegaan zonder dat we hier erg in hebben gehad.
Het is doodzonde van de energierekening en nu moeten we de airco gaan aanzetten om er voor te zorgen dat we weer een aangename temperatuur van 17 graden gaan krijgen voordat we naar bed kunnen gaan.
Woensdag 8 januari,
Vandaag alle boeken, luisteroefeningen, leesboekjes en aantekeningen doornemen voordat we die avond naar school gaan.
Ik heb buikpijn, wat gaat Rosa beslissen over onze vorderingen?
We lopen hier tegen 19.00 naar toe en als eerste zien we Julietta zitten, we worden hartelijk ontvangen en ook Rosa zit aan het bureau.
We praten 2 talen door elkaar en tegen 19.30 gaan we het klaslokaal in.
We gaan een uurtje Spaans praten met elkaar naar aanleiding van wat opdrachten.
Deze staan genoteerd op kaartjes. Er zit een student in onze les uit Amerika, hij woont hier sinds de zomer met zijn ouders en is zich aan het voorbereiden voor een studie in Nederland, waarschijnlijk wordt het Maastricht, wat toevallig.
Hij had onze tas al gezien waar pontificaal “Maastricht university” op staat gedrukt.
We praten met handen en voeten, Spaans en Engels. Nog een half uurtje theorie en de tijd zit er weer op. Ondertussen komt onze dochter binnen en maakt kennis met Julietta.
We maken samen met de Amerikaanse student een rooster op welke dagen en tijden we samen verder gaan. Voor de komende 3 maanden op maandag en woensdag van 19.30 tot 21.00 gaan we met elkaar in zee. Op naar het volgende level.
Rosa herinnert mij fijntjes aan de kookwedstrijd. Afgelopen jaar is besloten dat als wij weer in Sevilla zijn om een wedstrijd koken te organiseren. Ik tegen Ramon, de directeur van de school.
De overige stafleden samen met Herman zijn de Jury. Ramon is een Spanjaard en dan kan ik geen Spaanse gerechten maken want dan val ik door de mand.
De komende weken mag ik na gaan denken over de gerechten die ik wil gaan presenteren. We gaan deze avond in ons appartement organiseren. Wij wonen centraal en hebben genoeg ruimte in huis. We kunnen de eetkamertafel naar de keuken schuiven voor meer werkplek, de tuintafel die op het terras staat kan naar binnen en ik heb in totaal 12 stoelen.
Dat moet allemaal lukken. In ons huishoudelijk reglement staat weliswaar dat we geen feestjes mogen geven maar een etentje met onze Spaanse docenten moet kunnen.
Ik heb wel bij ons agentschap nagevraagd wat men hier verstaat onder “een feestje” houden, nou, dat zijn party’s die door gaan tot diep in de nacht, iedereen stomdronken is en dat dan de politie al een paar keer gebeld is. Wij zijn heilig, zover gaan we niet.
We moeten nog eten, maar waar? Julietta komt met 1001 adressen. Hebben jullie dan nog niet alle restaurants van Sevilla gehad is vraag van onze dochter. Nee, hoor, er zijn zoveel zaken en er komen steeds nieuwe bij of ze veranderen de naam en de inrichting en ook de gerechten. We kiezen voor Lobo Lopez en we eten weer gerechten die we nog niet eerder geprobeerd hebben.
Donderdag 9 januari,
We hangen een aantal uren binnen, ieder doet zijn ding maar tegen 14.30 vindt Herman het welletjes en worden we naar buiten gejaagd. We gaan lopen, koffie drinken, een hoed kopen en dan zien we wel weer verder. Kom op, eruit.
We zijn nog geen 10 meter verwijderd van ons appartement of dochterlief heeft al een ijsco gescoord.
Er is een nieuwe ijs trend , hele mooie ijskoude creaties op een stokje, perfect naast elkaar op een rijtje in de vitrine, dan kies je de saus uit en de topping.
We gaan verder richting Plaza San Francisco, daar ligt Robles, een van onze favoriete restaurantjes op dit plein, we bestellen koffie en herman gaat binnen een gebakje uitzoeken.
Nou gebakje, dit zijn ook geweldige creaties. Hier kun je een gebakje bestellen en je krijgt er automatisch een aantal lepels bij. Iedereen deelt hier alles met elkaar, para compatir.
We lopen naar de hoedenwinkel maar helaas geen hoed in zijn maat. Wat gaan we verder doen? richting de rivier, daar schijnt de zon volop en die zakt pas na 18.00 achter de appartementen weg die aan de overkant liggen. We gaan zitten bij Kiosk Bombay en we nemen een biertje.
Ik bedenk ondertussen wat ik deze avond ga koken. Omstreeks 18.30 zijn we thuis en ik ga de keuken in. Ik frituur 6 wonton velletjes en beleg deze met gerookte kabeljauw.
Daar nog een lepeltje kaviaar van zeewier overheen. Dan een gerechtje met tonijn, balsamico en gebakken champignons. Pekingeend van de Toko die ik krokant heb gebakken, zeewier eronder met gekarameliseerde zonnepitjes.
Een 6tal blaadjes sla gevuld met een krabsalade en als laatste dis, rijst met gebakken groenten, gekruid met mijn eigen chorizokruiden en gebakken garnalen.
De vraag van mijn dochter is: “waarom gaan wij eigenlijk uiteten”? “Ook ik wil mijn benen wel eens onder een andere tafel steken, en dat er voor mij gekookt wordt”; is mijn antwoord.
Vrijdag 10 januari,
Vandaag geen ontbijt, wij gaan om 14.00 lunchen aan de rivier. Restaurant Abades in Triana, ik heb een tafel gereserveerd aan het raam zodat we een perfect uitzicht hebben en voor het overige bestuderen we straks de menukaart. Het is de laatste dag van onze dochter die morgenvroeg omstreeks 07.00 ons appartement weer verlaat en terug gaat naar haar eigen leven in Nederland.
Misschien dat wij morgen zelf er nog op uit gaan maar dat zullen we vanmiddag na de lunch eens bekijken.
Later op die middag achtervolg ik mijn gezin, ik loop onze hut goed na of alles dicht en afgesloten is. We zijn een aantal uren buiten en onze dochter gaat wat eerder terug naar ons appartement. De deur van onze slaapkamer is dicht en ik denk daar verder niet over na. Ik kook en we eten varkenswangen op mijn eigen manier. Deze zijn gegaard met speculaaskruiden en de Zwolse stoof van Jonnie Boer. De saus heb ik gebonden met een handvol pepernoten.
We eten hier armeluis aardappelen bij en onze dochter was hier erg blij mee.
Wanneer ik later op de avond even wil kijken op onze slaapkamer komt de hitte als een stoomwolk door de kier van de deur. Mijn god, een ontzettende warmte komt mij tegemoet, wat is hier gebeurd?
We hebben overal afstandsbedieningen liggen voor de airco’s en ieder van ons zet die dingen aan omdat het wat fris is binnen.
Naar alle waarschijnlijk hebben we zo zitten te klooien met die afstandsbedieningen dat die van de slaapkamer is aangegaan zonder dat we hier erg in hebben gehad.
Het is doodzonde van de energierekening en nu moeten we de airco gaan aanzetten om er voor te zorgen dat we weer een aangename temperatuur van 17 graden gaan krijgen voordat we naar bed kunnen gaan.
Woensdag 8 januari,
Vandaag alle boeken, luisteroefeningen, leesboekjes en aantekeningen doornemen voordat we die avond naar school gaan.
Ik heb buikpijn, wat gaat Rosa beslissen over onze vorderingen?
We lopen hier tegen 19.00 naar toe en als eerste zien we Julietta zitten, we worden hartelijk ontvangen en ook Rosa zit aan het bureau.
We praten 2 talen door elkaar en tegen 19.30 gaan we het klaslokaal in.
We gaan een uurtje Spaans praten met elkaar naar aanleiding van wat opdrachten.
Deze staan genoteerd op kaartjes. Er zit een student in onze les uit Amerika, hij woont hier sinds de zomer met zijn ouders en is zich aan het voorbereiden voor een studie in Nederland, waarschijnlijk wordt het Maastricht, wat toevallig.
Hij had onze tas al gezien waar pontificaal “Maastricht university” op staat gedrukt.
We praten met handen en voeten, Spaans en Engels. Nog een half uurtje theorie en de tijd zit er weer op. Ondertussen komt onze dochter binnen en maakt kennis met Julietta.
We maken samen met de Amerikaanse student een rooster op welke dagen en tijden we samen verder gaan. Voor de komende 3 maanden op maandag en woensdag van 19.30 tot 21.00 gaan we met elkaar in zee. Op naar het volgende level.
Rosa herinnert mij fijntjes aan de kookwedstrijd. Afgelopen jaar is besloten dat als wij weer in Sevilla zijn om een wedstrijd koken te organiseren. Ik tegen Ramon, de directeur van de school.
De overige stafleden samen met Herman zijn de Jury. Ramon is een Spanjaard en dan kan ik geen Spaanse gerechten maken want dan val ik door de mand.
De komende weken mag ik na gaan denken over de gerechten die ik wil gaan presenteren. We gaan deze avond in ons appartement organiseren. Wij wonen centraal en hebben genoeg ruimte in huis. We kunnen de eetkamertafel naar de keuken schuiven voor meer werkplek, de tuintafel die op het terras staat kan naar binnen en ik heb in totaal 12 stoelen.
Dat moet allemaal lukken. In ons huishoudelijk reglement staat weliswaar dat we geen feestjes mogen geven maar een etentje met onze Spaanse docenten moet kunnen.
Ik heb wel bij ons agentschap nagevraagd wat men hier verstaat onder “een feestje” houden, nou, dat zijn party’s die door gaan tot diep in de nacht, iedereen stomdronken is en dat dan de politie al een paar keer gebeld is. Wij zijn heilig, zover gaan we niet.
We moeten nog eten, maar waar? Julietta komt met 1001 adressen. Hebben jullie dan nog niet alle restaurants van Sevilla gehad is vraag van onze dochter. Nee, hoor, er zijn zoveel zaken en er komen steeds nieuwe bij of ze veranderen de naam en de inrichting en ook de gerechten. We kiezen voor Lobo Lopez en we eten weer gerechten die we nog niet eerder geprobeerd hebben.
Donderdag 9 januari,
We hangen een aantal uren binnen, ieder doet zijn ding maar tegen 14.30 vindt Herman het welletjes en worden we naar buiten gejaagd. We gaan lopen, koffie drinken, een hoed kopen en dan zien we wel weer verder. Kom op, eruit.
We zijn nog geen 10 meter verwijderd van ons appartement of dochterlief heeft al een ijsco gescoord.
Er is een nieuwe ijs trend , hele mooie ijskoude creaties op een stokje, perfect naast elkaar op een rijtje in de vitrine, dan kies je de saus uit en de topping.
We gaan verder richting Plaza San Francisco, daar ligt Robles, een van onze favoriete restaurantjes op dit plein, we bestellen koffie en herman gaat binnen een gebakje uitzoeken.
Nou gebakje, dit zijn ook geweldige creaties. Hier kun je een gebakje bestellen en je krijgt er automatisch een aantal lepels bij. Iedereen deelt hier alles met elkaar, para compatir.
We lopen naar de hoedenwinkel maar helaas geen hoed in zijn maat. Wat gaan we verder doen? richting de rivier, daar schijnt de zon volop en die zakt pas na 18.00 achter de appartementen weg die aan de overkant liggen. We gaan zitten bij Kiosk Bombay en we nemen een biertje.
Ik bedenk ondertussen wat ik deze avond ga koken. Omstreeks 18.30 zijn we thuis en ik ga de keuken in. Ik frituur 6 wonton velletjes en beleg deze met gerookte kabeljauw.
Daar nog een lepeltje kaviaar van zeewier overheen. Dan een gerechtje met tonijn, balsamico en gebakken champignons. Pekingeend van de Toko die ik krokant heb gebakken, zeewier eronder met gekarameliseerde zonnepitjes.
Een 6tal blaadjes sla gevuld met een krabsalade en als laatste dis, rijst met gebakken groenten, gekruid met mijn eigen chorizokruiden en gebakken garnalen.
De vraag van mijn dochter is: “waarom gaan wij eigenlijk uiteten”? “Ook ik wil mijn benen wel eens onder een andere tafel steken, en dat er voor mij gekookt wordt”; is mijn antwoord.
Vrijdag 10 januari,
Vandaag geen ontbijt, wij gaan om 14.00 lunchen aan de rivier. Restaurant Abades in Triana, ik heb een tafel gereserveerd aan het raam zodat we een perfect uitzicht hebben en voor het overige bestuderen we straks de menukaart. Het is de laatste dag van onze dochter die morgenvroeg omstreeks 07.00 ons appartement weer verlaat en terug gaat naar haar eigen leven in Nederland.
Misschien dat wij morgen zelf er nog op uit gaan maar dat zullen we vanmiddag na de lunch eens bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
