devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Annette
07 Januari 2020 | Spanje, Sevilla
Zondag 5 januari,
Vandaag om 16.00 start de optocht van 3 koningen, dit is een hele happening in Spanje. Kinderen mogen dan hun schoen klaar zetten met eten en drinken en op 6 januari krijgen zij cadeaus en zijn de meeste zaken zoals restaurants, winkels, openbare gebouwen gesloten. Tegen 16.00 lopen naar ons favoriete barretje Alameda 5.
Deze bar zit op de hoek van het plein en vanaf dat punt zien we straks de optocht aankomen. Volgens de routebeschrijving moet deze tegen 18.30 aankomen op Plaza de Hercules.
Dat betekend een hele zit voor vandaag op hetzelfde terras, maar als je nu geen gebruik maakt van een leeg tafeltje dan is er straks niets meer beschikbaar. We blijven hier ook een hapje eten en gaan zitten. De helft van het terras is weggehaald want hier komen straks zo’n 5 rijen dik ouders met kinderen te staan die met omgekeerde paraplu’s het snoep opvangen wat vanaf de praalwagens wordt gegooid. Wij beginnen met koffie, daarna wat water en tegen 18.00 een fles witte wijn.
Ondertussen bestellen we al een hapje en wij zitten 1ste klas. We bekijken deze optocht nu voor de 3de keer en het blijft ons verbazen. Ik heb een donker bruin vermoeden dat deze optocht gesponsord wordt door de tandartsen als je ziet wat het eindresultaat is wat elk kind heeft opgehaald.
We eten in totaal 5 hapjes en tegen 20.00 uur wanneer de praalwagens zijn verdween en de kinderen aan de tafeltjes gaan hangen, op stoelen gaan staan krijsen en over de tafels kruipen lopen we naar huis.
De bezemwagen is al door de straat geweest maar we blijven met elke stap die we zetten aan de stoep vastplakken.
Al die plat getrapte snoepjes krijg je niet van de stoep geveegd en die blijven nu aan onze schoenen hangen, we lijken op een gekko die aan het plafond blijft hangen, maar dan in omgekeerde houding, zo proberen we naar huis te lopen.
Als we thuis komen is het eerste wat we doen onze schoenen met heet water schoon boenen. Ik had een dag eerder de hut gekuist maar kon nu weer op nieuw beginnen.
Maandag 6 januari is het doodstil op straat, het grote warenhuis El Corte Ingles wat op een steenworp van ons adres afligt is gesloten.
Maar gelukkig, onze MAS en GO waar we dagelijks onze verse broodje halen is open. Deze zaak adverteert met 365 dagen per jaar open tot 22.00 uur.
Ik ben al een paar dagen flink aan het studeren in mijn Spaanse boek, maar hoe meer ik probeer op te nemen, hoe meer er op een of andere manier aan teksten en woorden uit mijn geheugen verdwijnt.
Men weet nu dat het zwarte gat bestaat, ik heb het begrip “zwart gat” nooit zo begrepen toen men met deze mededeling naar buiten kwam, maar nu weet ik dat het bestaat. Het zit in mijn hoofd. Ik word er moedeloos van.
Ik maak online de toetsen die bij de hoofdstukken horen maar de scores komen niet hoger dan 55%. Wat ga ik doen a.s. woensdag als we weer gaan starten?
Dit spookt dagelijks door mijn hoofd. En toch, buiten de deur, ik begrijp wat mensen tegen mij zeggen en ik kan in korte losse woordjes iets zeggen. Ze verbeteren mij maar ik kom eruit.
Woensdag valt het zwaard, hopelijk niet in mijn nek, want dan is het einde oefening.
Ondertussen is onze dochter gearriveerd. We halen haar van het vliegveld en we gaan buiten de deur een hapje eten. We lopen naar Disparate, dit restaurant is een onderdeel van een hotel op Plaza Alameda de Hercules.
Het is nog niet druk terwijl het al na 21.00 uur maar ik weet dat het snel veranderd.
De ober wil ons de menukaart geven in allerlei talen behalve de Spaanse menukaart, hij is verbaasd als we de Spaanse versie willen in zien, als Herman verteld dat we al zoveel jaren in Spanje komen en dat we ook op school zitten zijn we de pisang.
Alles gaat in rap Spaans. Dochter wil graag de Engelse kaart zien. En zo bestellen we hele mooie en lekkere gerechten. Ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb, we zijn hier afgelopen winter een keer eerder geweest en toen was het ook al goed. De ober weet precies wat wij lekker vinden en we hebben een fantastische avond. We zijn voor 23.00 thuis en ik lig er op tijd in die avond.
Dinsdag 7 januari,
We hebben allemaal goed geslapen. Herman haalt broodjes bij de MAS en gaat daarna een pakketje ophalen bij het postkantoor. Hij heeft iets uit Verweggistan besteld en dat is aangekomen.
Hopelijk ligt het bij een postkantoor vlakbij ons appartement. Hij schrijft alles op wat in de email genoemd werd en neemt zijn paspoort mee. En inderdaad het pakketje ligt daar. Gelukkig, dat lukt hier dus ook, bestellingen online doen en laten bezorgen.
Ook vandaag is de lucht strakblauw, dochter is aan het werk op haar laptop maar als Herman zegt dat het tijd is voor koffie trekken ze beide de jas aan en gaan naar Eureka. Ik ben nog even bezig en zal strakjes aansluiten bij hen. Deze avond ben ik de cocinar.
Vandaag om 16.00 start de optocht van 3 koningen, dit is een hele happening in Spanje. Kinderen mogen dan hun schoen klaar zetten met eten en drinken en op 6 januari krijgen zij cadeaus en zijn de meeste zaken zoals restaurants, winkels, openbare gebouwen gesloten. Tegen 16.00 lopen naar ons favoriete barretje Alameda 5.
Deze bar zit op de hoek van het plein en vanaf dat punt zien we straks de optocht aankomen. Volgens de routebeschrijving moet deze tegen 18.30 aankomen op Plaza de Hercules.
Dat betekend een hele zit voor vandaag op hetzelfde terras, maar als je nu geen gebruik maakt van een leeg tafeltje dan is er straks niets meer beschikbaar. We blijven hier ook een hapje eten en gaan zitten. De helft van het terras is weggehaald want hier komen straks zo’n 5 rijen dik ouders met kinderen te staan die met omgekeerde paraplu’s het snoep opvangen wat vanaf de praalwagens wordt gegooid. Wij beginnen met koffie, daarna wat water en tegen 18.00 een fles witte wijn.
Ondertussen bestellen we al een hapje en wij zitten 1ste klas. We bekijken deze optocht nu voor de 3de keer en het blijft ons verbazen. Ik heb een donker bruin vermoeden dat deze optocht gesponsord wordt door de tandartsen als je ziet wat het eindresultaat is wat elk kind heeft opgehaald.
We eten in totaal 5 hapjes en tegen 20.00 uur wanneer de praalwagens zijn verdween en de kinderen aan de tafeltjes gaan hangen, op stoelen gaan staan krijsen en over de tafels kruipen lopen we naar huis.
De bezemwagen is al door de straat geweest maar we blijven met elke stap die we zetten aan de stoep vastplakken.
Al die plat getrapte snoepjes krijg je niet van de stoep geveegd en die blijven nu aan onze schoenen hangen, we lijken op een gekko die aan het plafond blijft hangen, maar dan in omgekeerde houding, zo proberen we naar huis te lopen.
Als we thuis komen is het eerste wat we doen onze schoenen met heet water schoon boenen. Ik had een dag eerder de hut gekuist maar kon nu weer op nieuw beginnen.
Maandag 6 januari is het doodstil op straat, het grote warenhuis El Corte Ingles wat op een steenworp van ons adres afligt is gesloten.
Maar gelukkig, onze MAS en GO waar we dagelijks onze verse broodje halen is open. Deze zaak adverteert met 365 dagen per jaar open tot 22.00 uur.
Ik ben al een paar dagen flink aan het studeren in mijn Spaanse boek, maar hoe meer ik probeer op te nemen, hoe meer er op een of andere manier aan teksten en woorden uit mijn geheugen verdwijnt.
Men weet nu dat het zwarte gat bestaat, ik heb het begrip “zwart gat” nooit zo begrepen toen men met deze mededeling naar buiten kwam, maar nu weet ik dat het bestaat. Het zit in mijn hoofd. Ik word er moedeloos van.
Ik maak online de toetsen die bij de hoofdstukken horen maar de scores komen niet hoger dan 55%. Wat ga ik doen a.s. woensdag als we weer gaan starten?
Dit spookt dagelijks door mijn hoofd. En toch, buiten de deur, ik begrijp wat mensen tegen mij zeggen en ik kan in korte losse woordjes iets zeggen. Ze verbeteren mij maar ik kom eruit.
Woensdag valt het zwaard, hopelijk niet in mijn nek, want dan is het einde oefening.
Ondertussen is onze dochter gearriveerd. We halen haar van het vliegveld en we gaan buiten de deur een hapje eten. We lopen naar Disparate, dit restaurant is een onderdeel van een hotel op Plaza Alameda de Hercules.
Het is nog niet druk terwijl het al na 21.00 uur maar ik weet dat het snel veranderd.
De ober wil ons de menukaart geven in allerlei talen behalve de Spaanse menukaart, hij is verbaasd als we de Spaanse versie willen in zien, als Herman verteld dat we al zoveel jaren in Spanje komen en dat we ook op school zitten zijn we de pisang.
Alles gaat in rap Spaans. Dochter wil graag de Engelse kaart zien. En zo bestellen we hele mooie en lekkere gerechten. Ik ben blij dat ik deze keuze gemaakt heb, we zijn hier afgelopen winter een keer eerder geweest en toen was het ook al goed. De ober weet precies wat wij lekker vinden en we hebben een fantastische avond. We zijn voor 23.00 thuis en ik lig er op tijd in die avond.
Dinsdag 7 januari,
We hebben allemaal goed geslapen. Herman haalt broodjes bij de MAS en gaat daarna een pakketje ophalen bij het postkantoor. Hij heeft iets uit Verweggistan besteld en dat is aangekomen.
Hopelijk ligt het bij een postkantoor vlakbij ons appartement. Hij schrijft alles op wat in de email genoemd werd en neemt zijn paspoort mee. En inderdaad het pakketje ligt daar. Gelukkig, dat lukt hier dus ook, bestellingen online doen en laten bezorgen.
Ook vandaag is de lucht strakblauw, dochter is aan het werk op haar laptop maar als Herman zegt dat het tijd is voor koffie trekken ze beide de jas aan en gaan naar Eureka. Ik ben nog even bezig en zal strakjes aansluiten bij hen. Deze avond ben ik de cocinar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
