devroompjesgaannaarsevilla

Woensdag 27 maart

In de namiddag hebben we weer onze wekelijkse les. We gaan om 15.30 de deur uit om nog even op Plaza de San Lorenzo. Een heel mooi rustig pleintje waar een paar Spaanse barretjes liggen, 2 kerken die aan elkaar liggen en er van buiten niet erg als een kerk uitzien. De zon schijnt en de kleuren van de huizen en de kerken kleuren maisgeel. Er zitten een paar mensen op het terras maar verder is het rustig.

Wij gaan ook even onder de luifel zitten en Herman neemt een kop koffie en ik een biertje. Dan gaat het Spaans spreken wat beter. Ik stel voor om er een torrija bij te nemen. Een zoete lekkernij die alleen rond de Pasen gemaakt wordt. Iedereen heeft zijn eigen recept hiervoor maar de basis is een sneetje brood.

Heerlijk om zo in alle rust in een grote stad te zitten en rondom je heen te kijken. Sommige mensen op het terras zitten te eten, anderen alleen voor een kopje koffie of een biertje. Ik kan hier intens van genieten en het lijkt of dat ik alles meer in me opneem dan in de voorgaande maanden, misschien omdat we nu aan het aftellen zijn?
De sinaasappels zijn gerooid en op weg naar Engeland voor de marmelade. De bomen staan in bloei en ruiken intens, waardoor veel mensen last hebben van deze geuren. Mijn ogen tranen al een paar dagen, kan van de ouderdom zijn of van de bloesem. Deze geur komt door de hele stad terug.

Hier is de agenda zo goed als leeg op de Spaanse lessen na. Een paar uitjes staan er in en de bezoekjes van onze Amerikaanse vrienden. Wat hebben we hier zowel gedaan? NIETS, en dat is zo geweldig. Je alleen maar druk maken over hoe je de dag in gaat vullen of je laat hem leeg. Eten we thuis? En zo ja, dan moet ik nog boodschappen doen en waar ga ik de boodschappen doen. Zo nee, waar gaan we eten?
Er zijn zo ontzettend veel goede restaurants dat je door de bomen het bos niet meer ziet. 2x per week naar de Spaanse les en de extra lessen die ons ook nog worden aangeboden.

Ook de uitjes met Mausschool zijn een ware traktatie. Een bus vol jongelui met een paar bejaarden die er een leuke dag van gaan maken. Dit alles is de kers op een slagroomtaart. Gisteren kwamen er weer 2 jongelui bij in onze klas. Nu zijn we met ons 5. Een jongen uit Amerika en een jongedame uit Ierland.
Zij hebben nog geen kaas gegeten van de Spaanse taal en daardoor voel ik me niet meer de minste. Gisteren na de les nog even bij Alameda 5 gezeten, de Hop-on bussen zitten weer aardig vol. Tegen de tijd dat de toeristen de stad gaan overnemen zijn wij weer thuis en zien we de stad Maastricht weer vol stromen met toeristen.
De agenda voor die tijd stroomt langzaam vol. Dan “moeten” er in eens een heleboel dingen. Kom, hoor ik zeggen, we moeten naar les. Een extra les “como colocar el acento en las palabras”.