devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Annette
09 Februari 2019 | Spanje, Sevilla
Zaterdag 9 februari
Vrijdagmiddag, koffie drinken buiten de deur. We gaan deze avond eens kijken hoe het staat met het uitgaansleven. Rond 18.00 lopen we terug naar huis en terwijl ik ga koken helpt Herman iemand uit NL met PC problemen.
In de koelkast ligt nog een half bakje spinazie met kikkererwten. 2 grote aardappels rasp ik met een klein en ongemakkelijke rasp van de chinees. De geraspte aardappel gaat in een schone theedoek en ik knijp het vocht eruit. De spinazie en geraspte aardappel gaan in een grote kom, kruiden erbij naar mijn eigen smaak en 2 eitjes.
Alles een beetje loskloppen en ik bak hier een tortilla van.
De tortilla moet omgedraaid worden, ik pak een groot bord en schuif voorzichtig de tortilla op het bord.
Dan mag deze weer terug in de pan, even nadenken hoe ik dit het beste kan doen.
Als ik nu de warme pan ondersteboven op het bord leg en ik draai tegelijk de pan en het bord om dan ligt de tortilla er weer netjes in. Dat vond ik een goede oplossing.
Maar de realiteit werd anders. Het bord schoof weg, de halve tortilla komt op mijn warme kookplaat terecht en mijn linkerhandpalm blijft plakken aan de loeihete zijkant van de koekenpan.
Er ontsnappen een aantal kreten door de keuken die ik hier niet zal herhalen. Manlief zit achter de computer en blijft hier erg stoïcijns onder. Dan moet ik snel handelen.
Eerst de halve tortilla van de kookplaat weer in de pan krijgen. Heel vlug met keukenpapier de plaat schoonmaken voordat alles is aangebakken, de pan weer terug op de kookplaat.
De kraan aan op koud water en dan mijn hand eronder totdat deze bijna blauw is van de kou.
Thuis heb ik altijd de verbandtrommel binnen handbereik want dit is natuurlijk niet de eerste keer dat ik met mijn handen aan hete pannen of roosters blijf hangen. Ik heb nu geen verband binnen bereik. Wanneer er genoeg gekoeld is smeer ik de rode plek heel dik in met Nestosyl, een schoon stuk keukenpapier vouw ik zo dat ik deze over mijn handpalm kan leggen achter mijn duim door.
Door de grote hoeveelheid aan zalf blijft dat papier wel plakken. Ik heb een hele zak met latexhandschoenen bij en trek deze aan zodat het papier goed blijft zitten. Ik ga verder met mijn eten. Wanneer ik de borden op tafel zet komt de vraag op welke gedeelte van de tortilla de ramp zichtbaar is.
Ik zeg, dat kun je niet meer zien, verder ga ik er niet op in. We gaan de deur uit om eerst een flinke wandeling te maken en later op de avond ergens een glas wijn te drinken. ik trek mijn jas aan en Herman vraagt of ik die handschoen aan blijf houden? Tuurlijk, die zalf helpt om de pijn te verzachten en morgen zie je er niets meer van. Het staat wel stoer, met een plastic handschoen aan op het terras zitten. De handschoen van Michael Jackson was hiervoor een perfecte oplossing geweest.
Vrijdagmiddag, koffie drinken buiten de deur. We gaan deze avond eens kijken hoe het staat met het uitgaansleven. Rond 18.00 lopen we terug naar huis en terwijl ik ga koken helpt Herman iemand uit NL met PC problemen.
In de koelkast ligt nog een half bakje spinazie met kikkererwten. 2 grote aardappels rasp ik met een klein en ongemakkelijke rasp van de chinees. De geraspte aardappel gaat in een schone theedoek en ik knijp het vocht eruit. De spinazie en geraspte aardappel gaan in een grote kom, kruiden erbij naar mijn eigen smaak en 2 eitjes.
Alles een beetje loskloppen en ik bak hier een tortilla van.
De tortilla moet omgedraaid worden, ik pak een groot bord en schuif voorzichtig de tortilla op het bord.
Dan mag deze weer terug in de pan, even nadenken hoe ik dit het beste kan doen.
Als ik nu de warme pan ondersteboven op het bord leg en ik draai tegelijk de pan en het bord om dan ligt de tortilla er weer netjes in. Dat vond ik een goede oplossing.
Maar de realiteit werd anders. Het bord schoof weg, de halve tortilla komt op mijn warme kookplaat terecht en mijn linkerhandpalm blijft plakken aan de loeihete zijkant van de koekenpan.
Er ontsnappen een aantal kreten door de keuken die ik hier niet zal herhalen. Manlief zit achter de computer en blijft hier erg stoïcijns onder. Dan moet ik snel handelen.
Eerst de halve tortilla van de kookplaat weer in de pan krijgen. Heel vlug met keukenpapier de plaat schoonmaken voordat alles is aangebakken, de pan weer terug op de kookplaat.
De kraan aan op koud water en dan mijn hand eronder totdat deze bijna blauw is van de kou.
Thuis heb ik altijd de verbandtrommel binnen handbereik want dit is natuurlijk niet de eerste keer dat ik met mijn handen aan hete pannen of roosters blijf hangen. Ik heb nu geen verband binnen bereik. Wanneer er genoeg gekoeld is smeer ik de rode plek heel dik in met Nestosyl, een schoon stuk keukenpapier vouw ik zo dat ik deze over mijn handpalm kan leggen achter mijn duim door.
Door de grote hoeveelheid aan zalf blijft dat papier wel plakken. Ik heb een hele zak met latexhandschoenen bij en trek deze aan zodat het papier goed blijft zitten. Ik ga verder met mijn eten. Wanneer ik de borden op tafel zet komt de vraag op welke gedeelte van de tortilla de ramp zichtbaar is.
Ik zeg, dat kun je niet meer zien, verder ga ik er niet op in. We gaan de deur uit om eerst een flinke wandeling te maken en later op de avond ergens een glas wijn te drinken. ik trek mijn jas aan en Herman vraagt of ik die handschoen aan blijf houden? Tuurlijk, die zalf helpt om de pijn te verzachten en morgen zie je er niets meer van. Het staat wel stoer, met een plastic handschoen aan op het terras zitten. De handschoen van Michael Jackson was hiervoor een perfecte oplossing geweest.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
