devroompjesgaannaarsevilla
Door: Annette Vroomen
Blijf op de hoogte en volg Annette
05 Februari 2019 | Spanje, Sevilla
Dinsdag 5 februari
De lunch van afgelopen zondag is goed bevallen. Wij waren om 13.45 binnen en mochten doorlopen naar de 1ste etage. Een tweetal tafeltjes waren bezet en we hadden er onze bedenkingen bij. Nog geen half uur later zat het hele restaurant vol, 3 etages. We bestelden 2 tapas en hielden de kaart bij ons. Zo gaat het rustiger. En ja hoor, dat klopte ook nu weer. Als je alles in een keer besteld dan komt het achter elkaar met het gevolg dat warme gerechtjes snel afkoelen.
We begonnen met lagrimitas de presa iberica con mojo picon (gefrituurde stukjes ham met een pittige saus) , ensaladille de langostinos (een salade met garnalen). Daarna, ceviche citrico de atun inspirado en un viaje por filipinas (rauwe stukjes tonijn, gegaard in de dressing) en curry de malaysia con bacalou confitado y mejillones con arroz jasmin (stukje kabeljauw in een Maleisische curry, 2 grote mosselen en rijst) als laatste gerecht bruschetta de setas con foie y huevo fritto (sneetje brood met gebakken champignons, kwarteleitje). Als je wilt weten hoe deze gerechten eruit zien dan kun je deze op googel opzoeken.
Toen we naar beneden liepen stond er nog een hele rij met wachtende mensen en wij gingen tegen 15.30 de deur uit. Dit restaurant ligt vlakbij de seta’s. we maken een flinke wandeling en lopen via de hoofdstraat weer terug. Onderweg kom je de arena tegen en iets daarna ligt een bar/disco. Dit was afgelopen winter nog een krot en is nu omgetoverd tot een hele mooie zaak.
Een prachtig terras wat in de zon ligt, als deze schijnt. Wij nemen hier een koffie en later een biertje. Toen we er gingen zitten waren wij de enige en na een dik half uur stonden ook hier weer mensen te wachten op een plaatsje. Maar hoeveel wachtenden er ook zijn, als ik zit dan zit ik.
Wanneer de zon gezakt is achter de gebouwen in Triana lopen we nog naar Lonja de Barranco.
Herman haalt een drankje en ik kijk even op mijn gsm.
Dan hoor ik hard: Hola, Annette, ik kijk eerst verbaasd op. Wie roept mij hier aan? En dan staat Julieta voor mij, ze kust mij spontaan 2 keer.
De mooie Argentijnse dame van Mausschool. Ze vuurt een paar Spaanse zinnen op mij af. En gelukkig kan ik met een paar kleine woordjes de zinnen beantwoorden. Wanneer Herman terug is met de drankjes vertel ik dat Julieta voor mijn neus stond. Hij ziet haar zitten en loopt op haar af. Ook zij kust hem 2 keer. In Argentinië is 1x de gewoonte verteld zij hem. Herman legt uit dat in NL 3x de gewoonte is, behalve als Queen Maxima voor zijn neus zou staan, die krijgt er 4.
We zijn vroeg in de avond thuis. Op zondag de dag zo doorbrengen is prima. Geen ontbijt maar een uitgebreide lunch, wat wandelen door de stad en vroeg in de avond weer naar huis. Die houden we erin als er geen andere afspraken gepland staan.
Maandag is weer mijn poetsdag, het hele appartement vegen, stoffen en dweilen. Alles opruimen en zo kunnen we er weer een week tegen.
We gaan op het terras zitten en we verdiepen ons in onze Spaanse boeken. We moeten nog boodschappen doen maar we zouden ook met de fiets er even op uit gaan. We lopen tegen 15.00 naar de dichtstbijzijnde fietsenstalling. We proberen een fiets te nemen. We hebben allebei onze pasjes binnen gekregen dus het moet snel kunnen gaan. Maar nee hoor, er moet ook nog geld op die pasjes gezet worden.
Wij hebben een jaarabonnement genomen en dan hoort er geld op te staan. Dan staat er iemand achter ons, die laten we voorgaan. We beginnen weer opnieuw maar we kunnen geen geld op de pasjes krijgen. Dan staan er 2 jonge knullen achter ons en dit gaat zo door. We krijgen de pasjes niet opgeladen en lopen naar een andere stalling. Via internet kun je zien hoeveel fietsen er nog staan. Naar plaza Museo, daar staan genoeg fietsen maar ook hier kunnen we onze pasjes niet opgeladen krijgen. Dan maar weer naar huis, via de internetsite van Sevici kunnen we geld op onze pasjes zetten. En zo blijven wij bezig. Zo vul je als gepensioneerden je dag. Alles in slowmotion, je maakt een plan voor die dag en dan gaat alles anders.
de pasjes zijn opgeladen. De trip die we wilden maken stellen we uit tot woensdag. Maar we moeten wel weten of het nu werkt. Weer terug naar de eerste fietsenstalling en ja hoor het werkt perfect. We moeten geld pinnen voor onze boodschappen maar de bank waar wij willen pinnen ligt op 10 minuten loopafstand, de meeste banken vragen bedrag wanneer je geen klant van die bank bent. Sommige banken vragen 1.00 euro per transactie en dit kan oplopen tot 2.95 per transactie.
Aangezien we heel vaak pinnen gaat dit bedrag dan aardig oplopen en we zoeken een bank die het gratis doet. We gaan de fiets nemen.
Ik heb een fiets waarvan de versnellingen niet erg geweldig staan afgesteld. Ik heb het zwaar te verduren. Herman is al een straat verder en dan moet ik de hoek nog omgaan.
Wanneer we op de Calle de Feria staan om geld te pinnen vraagt hij aan mij wat er mis is met mijn fiets. We ruilen van fiets en dan komt hij erachter wat er mis is. Je kunt van te voren niet zien in welke conditie de fiets verkeert. Wanneer we de fietsen weer hebben teruggezet gaan we boodschappen doen. tegen 16.30 zijn we klaar met onze dagplanning. We lopen naar Eureka om koffie te drinken, we kunnen daar nog tot uiterlijk 18.00 in de zon zitten en dan is ie verdwenen. Deze vorm van fiets huren hebben we een beetje te snel genomen bedenken we hardop. We hadden eerst een weekabonnement moeten nemen om te kijken of de fietsen ons wel bevielen. Soms maak je een verkeerde keuze. We hebben nu dit abonnement en als een fiets niet lekker rijdt dan ga je naar de volgende stalling en je neemt een andere fiets die wel goed is. En zo kun je een hele tijd bezig zijn met het vinden van een goede fiets. woensdag proberen we het weer een keer.
Na de koffie lopen we naar Gigantes. Ik heb een T-shirt besteld. Het personeel daar loopt in zwarte shirtjes met het opschrift “yo cocina, tu friegas (ik kook, jij wast af). Ik wil graag zo’n shirt voor thuis. Hang ik op in de keuken.
Ze hebben het al voor mij klaar liggen. Op naar huis, vandaag maak ik tapas ala Chez Annette. Russische salade met imitatie babyaaltjes, albondigas van roodbaarsfilet met een currysaus, kleine ronde bolletjes brood gevuld met chorizo en als laatste gerecht flamquin (kiprolletje met kaas en chorizo) en gefrituurde paprika’s.
Vanochtend vroeg heb ik me weer voor een extra les ingeschreven. Deze keer behandelden we een menukaart van een restaurant. We zijn met 10 cursisten. Er sluiten steeds meer nationaliteiten aan, er is een Italiaanse en een Japanse studente bijgekomen. Iedereen spreekt Spaans op zijn eigen manier, het is soms allemaal wat moeilijk te verstaan. Ik ben blij dat wij vanavond weer onze privéles hebben.
De lunch van afgelopen zondag is goed bevallen. Wij waren om 13.45 binnen en mochten doorlopen naar de 1ste etage. Een tweetal tafeltjes waren bezet en we hadden er onze bedenkingen bij. Nog geen half uur later zat het hele restaurant vol, 3 etages. We bestelden 2 tapas en hielden de kaart bij ons. Zo gaat het rustiger. En ja hoor, dat klopte ook nu weer. Als je alles in een keer besteld dan komt het achter elkaar met het gevolg dat warme gerechtjes snel afkoelen.
We begonnen met lagrimitas de presa iberica con mojo picon (gefrituurde stukjes ham met een pittige saus) , ensaladille de langostinos (een salade met garnalen). Daarna, ceviche citrico de atun inspirado en un viaje por filipinas (rauwe stukjes tonijn, gegaard in de dressing) en curry de malaysia con bacalou confitado y mejillones con arroz jasmin (stukje kabeljauw in een Maleisische curry, 2 grote mosselen en rijst) als laatste gerecht bruschetta de setas con foie y huevo fritto (sneetje brood met gebakken champignons, kwarteleitje). Als je wilt weten hoe deze gerechten eruit zien dan kun je deze op googel opzoeken.
Toen we naar beneden liepen stond er nog een hele rij met wachtende mensen en wij gingen tegen 15.30 de deur uit. Dit restaurant ligt vlakbij de seta’s. we maken een flinke wandeling en lopen via de hoofdstraat weer terug. Onderweg kom je de arena tegen en iets daarna ligt een bar/disco. Dit was afgelopen winter nog een krot en is nu omgetoverd tot een hele mooie zaak.
Een prachtig terras wat in de zon ligt, als deze schijnt. Wij nemen hier een koffie en later een biertje. Toen we er gingen zitten waren wij de enige en na een dik half uur stonden ook hier weer mensen te wachten op een plaatsje. Maar hoeveel wachtenden er ook zijn, als ik zit dan zit ik.
Wanneer de zon gezakt is achter de gebouwen in Triana lopen we nog naar Lonja de Barranco.
Herman haalt een drankje en ik kijk even op mijn gsm.
Dan hoor ik hard: Hola, Annette, ik kijk eerst verbaasd op. Wie roept mij hier aan? En dan staat Julieta voor mij, ze kust mij spontaan 2 keer.
De mooie Argentijnse dame van Mausschool. Ze vuurt een paar Spaanse zinnen op mij af. En gelukkig kan ik met een paar kleine woordjes de zinnen beantwoorden. Wanneer Herman terug is met de drankjes vertel ik dat Julieta voor mijn neus stond. Hij ziet haar zitten en loopt op haar af. Ook zij kust hem 2 keer. In Argentinië is 1x de gewoonte verteld zij hem. Herman legt uit dat in NL 3x de gewoonte is, behalve als Queen Maxima voor zijn neus zou staan, die krijgt er 4.
We zijn vroeg in de avond thuis. Op zondag de dag zo doorbrengen is prima. Geen ontbijt maar een uitgebreide lunch, wat wandelen door de stad en vroeg in de avond weer naar huis. Die houden we erin als er geen andere afspraken gepland staan.
Maandag is weer mijn poetsdag, het hele appartement vegen, stoffen en dweilen. Alles opruimen en zo kunnen we er weer een week tegen.
We gaan op het terras zitten en we verdiepen ons in onze Spaanse boeken. We moeten nog boodschappen doen maar we zouden ook met de fiets er even op uit gaan. We lopen tegen 15.00 naar de dichtstbijzijnde fietsenstalling. We proberen een fiets te nemen. We hebben allebei onze pasjes binnen gekregen dus het moet snel kunnen gaan. Maar nee hoor, er moet ook nog geld op die pasjes gezet worden.
Wij hebben een jaarabonnement genomen en dan hoort er geld op te staan. Dan staat er iemand achter ons, die laten we voorgaan. We beginnen weer opnieuw maar we kunnen geen geld op de pasjes krijgen. Dan staan er 2 jonge knullen achter ons en dit gaat zo door. We krijgen de pasjes niet opgeladen en lopen naar een andere stalling. Via internet kun je zien hoeveel fietsen er nog staan. Naar plaza Museo, daar staan genoeg fietsen maar ook hier kunnen we onze pasjes niet opgeladen krijgen. Dan maar weer naar huis, via de internetsite van Sevici kunnen we geld op onze pasjes zetten. En zo blijven wij bezig. Zo vul je als gepensioneerden je dag. Alles in slowmotion, je maakt een plan voor die dag en dan gaat alles anders.
de pasjes zijn opgeladen. De trip die we wilden maken stellen we uit tot woensdag. Maar we moeten wel weten of het nu werkt. Weer terug naar de eerste fietsenstalling en ja hoor het werkt perfect. We moeten geld pinnen voor onze boodschappen maar de bank waar wij willen pinnen ligt op 10 minuten loopafstand, de meeste banken vragen bedrag wanneer je geen klant van die bank bent. Sommige banken vragen 1.00 euro per transactie en dit kan oplopen tot 2.95 per transactie.
Aangezien we heel vaak pinnen gaat dit bedrag dan aardig oplopen en we zoeken een bank die het gratis doet. We gaan de fiets nemen.
Ik heb een fiets waarvan de versnellingen niet erg geweldig staan afgesteld. Ik heb het zwaar te verduren. Herman is al een straat verder en dan moet ik de hoek nog omgaan.
Wanneer we op de Calle de Feria staan om geld te pinnen vraagt hij aan mij wat er mis is met mijn fiets. We ruilen van fiets en dan komt hij erachter wat er mis is. Je kunt van te voren niet zien in welke conditie de fiets verkeert. Wanneer we de fietsen weer hebben teruggezet gaan we boodschappen doen. tegen 16.30 zijn we klaar met onze dagplanning. We lopen naar Eureka om koffie te drinken, we kunnen daar nog tot uiterlijk 18.00 in de zon zitten en dan is ie verdwenen. Deze vorm van fiets huren hebben we een beetje te snel genomen bedenken we hardop. We hadden eerst een weekabonnement moeten nemen om te kijken of de fietsen ons wel bevielen. Soms maak je een verkeerde keuze. We hebben nu dit abonnement en als een fiets niet lekker rijdt dan ga je naar de volgende stalling en je neemt een andere fiets die wel goed is. En zo kun je een hele tijd bezig zijn met het vinden van een goede fiets. woensdag proberen we het weer een keer.
Na de koffie lopen we naar Gigantes. Ik heb een T-shirt besteld. Het personeel daar loopt in zwarte shirtjes met het opschrift “yo cocina, tu friegas (ik kook, jij wast af). Ik wil graag zo’n shirt voor thuis. Hang ik op in de keuken.
Ze hebben het al voor mij klaar liggen. Op naar huis, vandaag maak ik tapas ala Chez Annette. Russische salade met imitatie babyaaltjes, albondigas van roodbaarsfilet met een currysaus, kleine ronde bolletjes brood gevuld met chorizo en als laatste gerecht flamquin (kiprolletje met kaas en chorizo) en gefrituurde paprika’s.
Vanochtend vroeg heb ik me weer voor een extra les ingeschreven. Deze keer behandelden we een menukaart van een restaurant. We zijn met 10 cursisten. Er sluiten steeds meer nationaliteiten aan, er is een Italiaanse en een Japanse studente bijgekomen. Iedereen spreekt Spaans op zijn eigen manier, het is soms allemaal wat moeilijk te verstaan. Ik ben blij dat wij vanavond weer onze privéles hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
