Sevilla

Waarom is er geen rook alarm in dit appartement? Het had me geholpen tijdens het niet uitschakelen van de inductieplaat waarop een pan met olie stond te walmen. Het is een open keuken maar tijdens het eten zitten we allebei met onze rug richting de keuken. Om de een of andere reden keek ik even om en rondom het fornuis hing al een rook nevel. Shit de olie was mijn uitstoot, manlief had ook niets in de gaten maar de rook vermederde zich snel.

Voorzichtig de pan verschoven, deur open gezet en weer verder met ons avondmaal. Dit is nu de derde keer dat dit me overkomt, in Nederland heb ik een rook alarm en wordt daardoor gewaarschuwd maar hier hangt niets.

We hebben nog een tijdje in de rook gezeten voordat alles was weggetrokken.

Al een paar weken werkt mijn polsbandje bij Forus de sportschool niet meer, met dit armbandje open ik zelfstandig het poortje en nu roep ik, " senora, puedes abrir" , niet teveel woorden want anders snap ik zelf niet meer wat ik gezegd heb. Ze begrijpt mij goed, er zijn drie medewerkers en twee doen zonder problemen het poortje open maar één medewerker wil graag weten waarom het niet werkt en na de zoveelste keer wil ze mijn polsbandje beter bekijken. Intussen is mijn paspoort gescand en heb ik dit op mijn smartphone gezet zodat ze mijn gegevens kan zien waaronder ik geregistreerd sta. Na mijn uurtje zwemmen wilde ze alles checken maar haar Engels is niet zo goed en zo schuift ze mij door naar haar collega. Die controleert alles in de computer, neemt weer opnieuw mijn vinger afdrukken op het display en nu moet alles weer in orde zijn.

Ik ben benieuwd volgende week. Bij het zwembad zat een badmeester en die zag eruit als een dood vogeltje. Die heeft een zware nacht gehad bedenk ik zelf. Hij hangt onderuit op een stoel, aan een stuk gapen en zijn ogen zijn meer dicht dan open. Ik weet hoe de jeugd zich vermaakt in de avond vanaf donderdagavond tot zondagavond. Op ons plein, zakken vol met drank, muziek en met een grote groep geluid maken en gedurende de nacht tot in de vroege uurtjes lopen ze onder ons slaapkamer raam door. Ik begrijp hoe de badmeester zich voelt maar er komt aflossing. Volgens mij heeft hij om hulp gebeld, in een keer kijkt hij weer blij en hij wijst naar zijn mond en wrijft dan over zijn buik richting de medewerker. Aha, of hij heeft honger en moet er even tussenuit of hij is misselijk van een maaltijd van de dag ervoor en daardoor oogt hij niet fris. Waarom hij uitgebreid zijn klokkenspel door zijn bermuda betast kan ik niet verklaren.

Na een flinke stadswandeling sla ik onverwacht een andere straat in en op de hoek zie ik een nieuwe kaaswinkel. Even kijken roep ik naar manlief want ik ben al een tijdje op zoek naar een stukje payoyo kaas. Kaas van geitenmelk en daar ben ik verslaafd aan. Als ik om die kaas vraag wijst hij mij zeven verschillende soorten smaken aan. En dan wordt het moeilijk, maar een stukje Azul en nog een oud kaasje hebben mijn voorkeur. Ondertussen zeg ik tegen manlief dat dit een verkoper is die ook in de mercado op de Feria heeft gewerkt, manlief is niet zo goed in gezichten en herkent hem niet meer. Vraag eens of hij daar gewerkt heeft, moeizame zinnen leg ik bij manlief neer en ja hoor hij is het. Achteraf blijkt dat ze twee winkels hebben maar deze is mooier.

Wanneer hij de kaas heeft afgesneden vraagt hij in het Spaans of ik.........ik begrijp de zin niet en hij ziet dat, hij maakt wat vreemde geluiden en bewegingen en ik zeg ja doe maar. Zo doe ik het meestal, ja zeggen en als de andere partij vreemd op kijkt dan is het niet goed maar hij kijkt blij.

Mijn kaas wordt geseald en daar ben ik weer blij mee.

Een maand geleden heb ik een restaurant besproken, zij hebben een lange wachttijd en wil je hier eten en ben je maar een paar dagen in Sevilla dan moet je dit al vanuit Nederland regelen. Wij hadden en hebben nog steeds tijd genoeg en nu zijn we aan de beurt. Restaurant Basque aan Plaza de la Magdalena. We denken de weg uit ons hoofd te kennen maar we komen verkeerd uit. Ondertussen komen we langs Ratatouille de cheesecake winkel en de rij is nu nog nog langer en gaat zelfs de hoek om. Het Is te gek voor woorden maar hier gaan mensen in een rij staan voor een cakeje. Het is vooral jeugd die hier staat.

Maar wij gaan naar Basque en uiteindelijk dankzij Google Maps komen we op tijd aan. Een zeven gangen menu bestellen we tenminste dat dacht ik maar volgens manlief wees ik het tien gangen menu aan.

We komen er niet achter en laten het zo, het zijn hele kleine hapjes en dat moet geen probleem zijn. De serveerster ratelt nog een verhaaltje af en ik versta het woord mushrooms en dat die zo lekker zijn. Ik knik ja en achteraf was het een extra gerecht en hadden we niet het tiengangen menu maar zijn we toch gegaan voor de zeven gangen en dat werden er acht door de mushrooms. Noodles van mushrooms en zoals ik het kon zien en proeven was dit een gerecht van enoki mushrooms maar als ik die vraag voorleg krijg ik een heel verhaal waar ik geen kaas van kon maken. We laten het zo, het was een geweldige ervaring om eens in een hoger segment te eten. Even niet de normale gangbare gerechten die we overal tegenkomen maar net even iets anders.

Straks zien we Mister Pulpo met eega, vrienden uit Maastricht die al een maand globetrotteren door Cadiz en omgeving. Zij vliegen morgen terug en straks brengen we een aantal uurtjes met elkaar door. Het restaurant is al gereserveerd, we zijn klaar voor hen.