De laatste dag in Sevilla

Vrijdag 17 februari,

Adios mi hermosa Sevilla, no derramare lagrimas, porque volvere.

Vanaf woensdagmiddag halen we onze voetstappen op van de afgelopen 2 maanden. We starten in Santa Cruz bij El Cathedral. Reserveren ging niet maar wanneer we daar aankomen is er een tafeltje op het terras buiten vrij. We zitten perfect en ik bestel de gerechten weer. De zon schijnt, het is erg druk en we genieten van alles wat er om ons heen gebeurt.

Een koffie met een nagerecht halen we bij Lonja del Barranco en daar komen we de eerste voetbal supporters van PSV tegen. Ook zij moeten de inwendige mens voorzien van drank en spijs. Zoals ik het kan bekijken is het meer drank dan spijs. De sfeer zit er goed in.

Donderdagmorgen maak ik de laatste eitjes op en de koelkast ziet er erg leeg uit, zeker voor mijzelf die gewend is om een koelkastvulling te hebben waar nog net niet alle producten naar buiten vallen als je de deur openmaakt.

In de avond lopen we op ons gemak naar Los Tulipanes, we gaan het kookboek Polopos terug brengen en ik ben zeer benieuwd of mijn eigen boekje " Stressvrij koken op 2 pitten" is gearriveerd voor Inma. Dit boekje gaat met hen mee in de verre toekomst op hun camper tochten.

Ik zet mijn handtekening op de eerste pagina van mijn boek.

De tv staat aan en langzaam druppelen de klanten binnen, naast ons komt Monique zitten met een gast van hun B[e-38]B Casa-Adelante. We vertellen honderduit en ook zij bestellen mijn boekje, afgelopen oudjaarsavond heb ik Monique voor de eerste keer mogen ontmoeten en bij deze beloof ik haar dat ik komend oudjaarsavond weer kan dansen.

Manlief en ik gaan voor de heerlijke sate van Mano, de patatas bravas met de pittige saus van het huis. Een groene salade om geen scheurbuik te krijgen want we eten vanaf woensdag buiten de deur tot aan volgende week zaterdag en het groene gedeelte op onze borden is vaak met een fiets te zoeken.

De wedstrijd begint en de voorkeuren voor de clubs zijn verschillend. Ik ben voor degene die wint en wat gebeurt er? Ja, Sevilla droogt PSV af met 3-0.

Inma heeft sinds kort een alcohol vrije la Chouffe en daar neem ik een kaasplankje bij met echte Franse mosterd.

Om 23.00 nemen we afscheid van Monique en haar gast, ik krijg een dikke kus van Mano en krijg niet de kans om zijn shirt in tweeën te scheuren. Mano tot december voor een herkansing. Dag Inma, dank voor alles en zorg dat je een goede ambassadeur wordt voor mijn boekje ;)

Vandaag vullen we de koffers weer, er moet helaas meer in dan dat er uit is gekomen. 6 gouden borden en hebbedingetjes die aan mijn handen zijn blijven plakken. De deksel gaat dicht zonder dat ik erop ga zitten want dan kan ik mijn borden aan elkaar gaan plakken op de keramiekles over een aantal weken.

Ik kuis de hut en verwijder al onze sporen, een laatste cappuccino bij Eureka en ook daar schudden we handen aan de mensen die ons allemaal dierbaar zijn geworden.

Nog een maal bij de Italiaan waar we al zeven jaar voorbij lopen zonder te weten dat ze zo geweldig goed kunnen koken.

We hebben drie dagen met een veger achter ons aan gelopen. Alles is verwijderd, er is geen spoor meer te bekennen van de vroompjes maar we komen terug, 17 december ga ik al mijn boekjes signeren.

Ook heb ik de recensies van al onze geneugten aangevuld in de app van Sevilla by Mandy. Ontzettend veel succes met jouw nieuwe bedrijf.

Tot ziens mijn mooie Sevilla, ik zal geen tranen laten want ik kom terug. Op naar een volgend verhaal, vanaf morgen gaan we Cadiz onveilig maken.