devroompjesgaannaarsevilla

Vrijdag de Dertiende,

Ik ben niet bijgelovig en ik bekijk het meestal positief, vandaag komt er een loodgieter en een metselaar volgens mijn agenda omstreeks 11.00uur om het grote ontstane gat in de muur met alle problemen verhelpen.

Dit is de derde keer in 3 weken dat ze hebben beloofd om te komen. 3x is scheepsrecht en zo verzin ik een heleboel uitdrukkingen om te geloven in de goede wil van de mens wanneer ik nog horizontaal in mijn bed lig.

09.00 uur, de wekker loopt af en we gaan ons warme bed uit. Ik wil gewassen en gestreken zijn wanneer die manlui over de vloer komen want ik kan dan nergens meer bij om mijzelf te glad te strijken en te voorzien van wat clowneske kleurtjes.

Even na 10.00 uur ben ik klaar en zet de huiskamerstoel voor het raam. Niet om te proberen om wat bij te verdienen maar ik wil graag wat warme zonnestralen op mijn lijf voelen.

De tijd tikt langzaam verder, het wordt 11.00 uur, 12.00 uur, 12.30 uur en verdomme ik voel het al aan mijn water, die lui gaan niet meer komen.

Er worden wat apps heen en weer gestuurd door manlief en de eigenaar die het ook niet begrijpt, maar hij belooft ons gouden bergen.

Wij gaan om 13.00 uur de deur uit, wat er ook gebeurd. Ik heb in december vanuit Nederland een tafel gereseveerd bij Canabota. Dit is al jaren een wens om hier te gaan lunchen. We liepen er altijd langs en zeiden dan tegen elkaar, hier moeten we nog een keer eten en vandaag is die dag. Deze afspraak gaat door al staat het hele appartement vol met lui die hier vanalles moeten komen doen.

En dan, jawel de bel gaat over van de voordeur aan de straatkant en er komt een man die daadwerkelijk van plan is om alles te repareren zodat er geen water meer uit de muur spuit, we normaal kunnen douchen in onze badkamer, die bij onze slaapkamer hoort en niet in de douchecel van de logeerkamer waarin ik alleen maar met mijn armen omhoog of omlaag kan staan en me verder niet meer kan bewegen.

Hij bekijkt de zaak, want hij is niet degene die het gat veroorzaakt heeft, meteen wordt de gsm erbij gehaald en er wordt een heel gesprek gevoerd met de andere kant. Ook manlief is inmiddels aan het bellen met de eigenaar, komt hij hierheen? Let hij verder op, of moet men het maar alleen doen? Allemaal vragen waar we weinig antwoord op krijgen, hij komt tegen 13.30 zegt hij en dan zijn wij al weg.

Ik kijk manlief aan en maan hem mee naar buiten te gaan, kom we gaan lunchen, een lunch waar ik me op verheugd heb en die formidabel moet zijn.

Een menukaart heb ik niet kunnen vinden op internet, wel een paar prijzen van complete menu's maar verder geen gerechten.

We gaan genieten, we zijn de eerste gasten en mogen plaats nemen aan de lange bar die gedekt is, daar kunnen 8 mensen aanzitten en je hebt uitzicht op de keuken, elke handeling is goed te volgen. Voor mij als hobbykok een genot om het van dichtbij mee te maken. Er staan nog een 4 tal tafels en die zijn bedoeld voor gezelschappen van 4 of 6 personen. 14 personen die 28 gasten in de watten gaan leggen.

We krijgen geen kaart, er wordt gevraagd naar onze allergieën die we tot op dit moment nog niet ontdekt hebben en men gaat aan de slag.

In totaal komen er 14 gerechtjes voorbij waarvan 3 het nagerecht zijn, hake, sole, oyster, red snapper, prawn, monkfish en van al deze vissen zijn gerechtjes gemaakt. Het is in een woord geweldig, de opmaak, de smaken en verzinsels van de chef.

Twee en een half uur later vraagt men of we nog koffie willen. Ah, we zijn aan het eind gekomen van deze lunch want het was ons niet duidelijk wanneer we ons laatste hapje zouden krijgen, un cafe solo lijkt mij wel lekker en dan gaan we de zon in.

We willen niet naar huis want we kunnen wel bedenken wat daar de stand van zaken is. Naar de Maas, ons favoriete stekje in de zon, een mooi getapt alcholvrij biertje en ik laat de zon de rest doen.

We verhuizen van tafel naar tafel want de zon gaat zich achter een boom verschuilen.

Om 18.00 uur durven we het aan om terug te gaan naar onze hut. En tada, er is nog een iemand aanwezig, de metselaar. Het gat is weer aardig gedicht maar nog niet helemaal en dat zal vandaag toch echt dicht moeten denk ik zo.

De wc is gerepareerd, de afdekplaat om door te trekken ontbreekt, dat komt nog wel een keer volgens de eigenaar. Je moet nu op een klein pieleke drukken om door te trekken. Dat is hier in veel gevallen zo, in veel zaken waar wij komen is de toilet en het doortreksysteem een ratjetoe.

Inmiddels is het 20.00 uur, die ene metselaar heeft er maar een maatje bijgehaald en nu zijn ze met zijn 2. Mañana, mañana dan is er weer een dag.