Devroompjesgaannaarsevilla

Maandag 9 januari,

Zondagavond hebben we buiten de deur gegeten, na een rondzwerving door Santa Cruz belanden we bij El Pasaje, we kiezen afzonderlijk van elkaar hapjes en sluiten de smakelijke hapjes af met een deconstruccion van Ferero bonbon. Het was heerlijk maar net iets teveel voel ik aan de band van mijn broek dat wordt morgen een flinke training in het zwembad.

Dit is ook de laatste dag van alle drukte in de stad, morgen is de kerstvakantie voorbij en dan wordt alles weer normaal. De kersthuisjes die voor onze deur stonden met allerlei prullaria zijn afgelopen nacht weer opgeruimd. De kinder attracties zijn verdwenen en het plein is weer maagdelijk leeg.

Alles gebeurt hier in de nacht of vroege ochtend. Afvalcontainers legen en straten schoonspuiten, maar ook het verwijderen van de hele kerstmarkt, overdag zie je niets van dit alles. Dat wil wel zeggen dat er altijd rumoer buiten is, ik denk dat er gedurende de hele nacht maar een paar uurtjes complete nachtstilte is, tenminste ik ervaar dat zo. De discotheek die tegenover ons ligt is tot vroeg in de ochtend open en ook dat zal hopelijk nu beperkt blijven tot het weekend.

Ik verheug me op wat nachtelijke rust alhoewel de bovenburen het verschil tussen dag en nacht ook niet echt weten. Eigenlijk is er niet veel verschil met onze residentie in Maastricht daar is ook dag en nacht reuring.

Vandaag ga ik proberen om een duikbril uit de automaat te kopen op de sportschool. Manlief kan niet mee gaan zwemmen omdat hij geen zwembroek bij zich heeft is zijn argument, maar ook een zwembroek trek je hier als een frikandel uit de automaat. Deze opmerking van mij helpt hem niet over de streep en ik hou deze activiteit voor mijzelf.

Ik sta versteld van de vele mogelijkheden om een duikbril aan te schaffen, ik kies voor een groot venster zodat ik wat kan bekijken onder water, je weet nooit wat ik nog tegen kan komen.

Gisteren heb ik via youtube een technisch filmpje bekeken hoe ik de borstcrawl onder de knie moet krijgen. Dat zit er simpel uit en ik zie al die anderen mensen in het bad door het water glijden. Het is afgelopen met die langzame schoolslag van mij, ik ga voor snelheid, een nieuwe Inge de Bruin is opgestaan.

Badmuts op, duikbril eroverheen en daar ga ik, ggggrrr mijn neus loopt vol en ik krijg een sloot water naar binnen via mijn mond en mijn oren lopen ook vol. Het scheelt niet veel of ik zink naar beneden. Proestend kom ik boven, ik laat even alle onderdelen van mijn hoofd leeg lopen en ga met duikbril op in mijn langzame schoolslag weer verder.

Dat gaat dus helemaal niet gemakkelijk. ik ben vroeger ook niet verder gekomen dan diploma A. Wat moeten anderen wel niet van mij denken en hoe ga ik dit oplossen? Terwijl ik zo langzaam weer verder zwem over peins ik al deze gedachtes. Op mijn rug, dat moet wel lukken, ik begin eerst met mijn benen te spartelen en dan langzaam mijn armen meebewegen, zou het vanaf de kant op een rugcrawl lijken?

Er passeert mij een grote mannelijke badeend met badmuts, duikbril en een roze schuimrubberen worst tussen zijn benen waarvan aan zowel de voor als aan de achterkant zo'n 10 cm bovenwater steekt. Hij spartelt onderwater wat met zijn benen en zijn snelheid is die van een slak.

Hoezo moet ik me druk maken over wat anderen van mij denken? Ik ben mijn derde levensfase ingegaan en 2023 wordt mijn jaar. Ik ga spetterende tijden neerzetten in het zwembad, er komen geweldige kunstwerken onder mijn handen vandaan op de keramiek les en ik ga door met schrijven, mijn eigen persoonlijke blog gaat er komen.