Devroompjesgaannaarsevilla

Zondag 18 december,

We zijn vandaag geen beren meer tegengekomen. Vanaf vandaag zijn het kansen, nieuwe kansen zoals een vriendin uit Maastricht zo mooi verwoord heeft.

Om 07.30 liep de wakker af. We gaan naar Sevilla. De taxi stond klaar en er was geen tot weinig verkeer op de weg. Voor 09.00 waren we op het vliegveld en we tegen 09.30 konden we via de selfservice onze koffers kwijt.

Het is mij gelukt om met een kleine koffer te reizen met maar 13 kilo. Ik heb wat spulletjes bij manlief in de koffer gestopt zoals mijn keukenmachine, die moet mee op reis anders ben ik maar een half mens. De een neemt zijn grote braadpan mee zoals mijn docent keramiek, die zit inmiddels in Altea en kan niet zonder die pan en ik moet mijn keukenrobot hebben, zo heeft elke gek zijn gebrek.

Op deze manier kan ik het gewicht van mijn koffer laag houden. Hier heb ik maanden lang op zitten broeden, hoe hou ik het gewicht zo laag mogelijk. In mijn kledingkast hing al maanden alles klaar en dan werd er weer een kledingstuk verwisseld voor een andere Versace stuk.

Alles ging voorspoedig op het vliegveld, een paar heerlijke belegde broodjes gegeten zodat we daar de dag mee vooruit kunnen. Het vliegtuig vertrok precies op tijd, de eerste twee uur heb ik geslapen en boven Spanje werd ik weer wakker en heb genoten van het uitzicht. Voor de eerste keer kwamen we overdag aan en vanuit de lucht was er veel herkenbaar.

Toen de deur van het vliegtuig open ging kwam de warmte me al tegemoet. Van -5 graden naar 17 graden, dat was een feest. Een Steenbok moet in de winter weg, weg naar warmere oorden en ik voel dat meteen aan mijn botten.

We nemen een taxi naar onze hut, we gooien de koffers open, installeren de laptop en we gaan naar buiten. Een bakkie bij Eureka en een rondje rond het plein. Bij Alameda 5 is het druk, zo ontzettend druk vanwege de kampioenschappen. De Spanjaarden gaan voor Messi en het is feest bij elk doelpunt. We bestellen een glaasje bier met een bordje jamon de Iberico. We laten de gekte op ons neerdalen en na afloop maken we een klein rondje door de stad.

We sluiten de avond af met een bord warme gambas en voor ieder een plancha de atun. Zo dat hebben we gehad en morgen gaan we ons settelen. Er mag weer een boodschappenkarretje aangeschaft worden want die van afgelopen winter is verdwenen.

Mijn destijds aangekochte pan is nog aanwezig met zelfs de glazen deksel en mijn hoofd draait al op volle toeren wat ik deze maanden weer ga klaarmaken, aan mijn keukenrobot zal het niet liggen, die hakt, kneed en mengt mijn ingrediënten wel.