devroompjesgaannaarsevilla

Vandaag is het werkelijk geweldig weer, geen wind, strakblauwe lucht en de temperatuur in de zon ligt dik boven de 20 graden. Via het thuisfront krijgen we te horen dat het aan het sneeuwen is. Wat een voorrecht om te mogen overwinteren. Wij hebben niets met sneeuw, storm, regen en kou. We gaan deze week proberen of we kunnen onderhandelen om "ons appartement"(Sevilla) aan de rivier weer te boeken voor komende winter.

Het is zo heerlijk om vanaf december hier in Sevilla te zijn. Hier zijn we elke dag buiten de deur, wandelen, boodschappen doen, terras zitten, hapje eten en verder niet veel meer.

Afgelopen nacht hoorde ik vanuit de woonkamer allerlei piepjes van Herman zijn smartphone, de mijne ligt naast mijn bed, het is tegen onze regels om wat voor apparatuur in de slaapkamer te leggen maar ik wil altijd graag midden in de nacht weten hoe laat het is als ik even wakker ben, in NL heb ik op 3 plekken een wekker staan. Hier is niet een klok te vinden. We hebben al een paar Chinese winkels bezocht maar niemand heeft een digitale wekker met licht waarmee ik in de nacht kan zien hoe laat het is.

Het geluid van mijn gsm staat heel zacht maar ik hoorde toch wat piepjes. Dit zijn de geluidjes van Messenger en die horen bij de groepslijst van onze kinderen. Allebei zijn ze op reis, een kind is al in Thailand en de andere is sinds gisteren onderweg. Na een aantal piepjes gehoord te hebben denk ik bij mij zelf ik zal toch maar eens kijken want misschien is er iets aan de hand. Maar kind 2 vertelde tegen kind 1 hoe mooi de zonsopkomst is vanuit Hongkong. Kind 1 wilde even laten zien hoe mooi zijn uitzicht is vanuit zijn hutje, en na een paar meldingen over en weer meld ik me maar even dat wij graag slapen in de nacht. Maar iedereen zit nu veilig op zijn plek en dat is goed om te lezen.

Plan van aanpak voor vandaag: ontbijt, huiswerk maken, boodschappen doen, koffie drinken en een gleeske doen. Alle overhemden van Herman zijn uitgewassen maar moeten nog worden gestreken en terwijl ik in de badkamer bezig ben is gaat hij proberen om de kreukels eruit te strijken. In sommige gevallen ben ik niet van de huishoudelijke dienst en dit is typisch een ding waar ik niet blij van word.
Na het ontbijt pak ik onze Spaanse boeken en zorg ervoor dat we in de zon kunnen studeren. De zon prikt in mijn hals en ik ga me even insmeren met factor 50. Een groot glas water op tafel en ik ga alvast beginnen, er komen vanuit het thuisland wat e-mails binnen die meteen beantwoord moeten worden dus Herman is een tijdje bezig en ondertussen ben ik klaar met mijn lessen, nu de spraaklessen nog.

Deze middag is ieder voor zich zelf met de taal bezig. Ik heb nog een paar vraagtekens bij een paar zinnen en die nemen we samen door.
Herman is duidelijk degene die de taal sneller onder de knie heeft.

Gisteren waren we bij een mercado en we wilden graag een foto maken bij de Jamon specialist, ik zou achter de toonbank gaan staan met een mes in mijn handen waarbij ik zou proberen om ham te snijden. Nu ben ik wel een slagersdochter maar mooie dunne plakjes snijden van zo’n varkenspoot dat is teveel gevraagd. Maar Herman weet in goed Spaans te overleggen of ik even achter de toonbank mag voor een foto. Dat is helemaal geen probleem.

We hebben gisteren nog wat gehapt na de les maar dat was uiteindelijk niet zo geweldig, het lukt mij niet altijd om de juiste plekjes te vinden. We hebben nog lang in de avond naar de tv gekeken. Elk jaar zijn hier op tv de finales van mensen die strijden voor de titel om de beste zanger/zangeres te zijn van het Spaanse lied. We verstaan inmiddels al wat woorden ondanks het snelle Spaanse gebrabbel op tv. Ook de teksten die in beeld komen kunnen we soms helemaal vertalen.

Vandaag na de boodschappen willen we graag ergens koffie drinken maar op al de plaatsen die wij in gedachten hadden zijn gesloten. Het is woensdag en waarom? Wij weten het niet. De stad is zo groot en we komen er wel uit. Natuurlijk vinden wij een plaatsje waar we even een bakkie doen, ik spaar ondertussen alle suikerzakjes op, deze zijn bestemd voor bepaalde gerechten en ik heb geen kilo suiker nodig die ik in deze maanden kan opmaken. Vorig jaar waren wij in New Zeeland en ik had een klein beetje suiker nodig om een ui te karamelliseren. Herman is toen een café binnen gegaan en heeft toen om 4 suikerzakjes gevraagd, hij moest toen wel aan de ober beloven om hem wat te laten proeven.

Later op de middag lopen we nog even naar Eureka voor een klein glaasje bier en dan naar huis. De boodschappen mogen weggezet worden en dan ga ik het eten klaar maken. Mijn “dure” koksmes van 2.00 euro is bot aan het worden, maar ik heb ooit ergens gelezen dat je deze kunt slijpen onder een aardewerk kopje, daar zit meestal een ruwe rand aan de onderkant en daar schijn je een mes weer scherp mee te krijgen. Wij hebben aardewerk kopjes in huis, alles is hier van Ikea en ik ga het uit proberen, en ja hoor, ik heb weer een scherp mes. Een paar dunne lapjes kipfilet snij ik in reepjes en bak deze met knoflook en een lepeltje Nanami togarashi ( japanse chilipeper met sinaasappelschil en witte en zwarte sesam) deze is zo lekker en simpel om een gerecht op scherpte te brengen. Daarna champignons, oranje paprika en prei erbij. Op het laatst een kuipje basmatirijst. Ik wil nog graag een gebakken ei erbij maar 2 koekenpannen op mijn 2pitjes passen niet. Even denken hoe ik dit ga oplossen? En ja hoor, ik maak in mijn rijstgerecht 2 kulekes of kuiltjes en daar breek ik in ieder kuiltje een ei in. Dit laat ik even op hoog vermogen meebakken en tada ik heb 2 gebakken eitjes in mijn rijstgerecht.