devroompjesgaannaarsevilla

Vrijdag 28 februari,

Vandaag gaan we naar Utrera, lunchen bij onze Amerikaanse vrienden. We zijn op tijd op het station en dat was een prima besluit. Het lukt niet om 2 kaartjes te kopen via de automaat en daarvoor mogen we in een ellenlange rij gaan staan.

De treinen naar Cádiz zijn volgeboekt, weer een les erbij voor ons want nu zien we daadwerkelijk dat treinen volgeboekt kunnen zijn. Maar wij gaan naar Utrera en daar boek je geen stoel voor. We reizen met korting daarvoor hebben wij een persoonlijk nummer en dat kan alleen maar ingevuld worden bij een loket.

We lopen langs alle winkeltjes op het station, op zoek naar een passend kadootje van de Amerikanen. Voor Sheryl koop ik de nieuwste eau de toilet van Sevilla en voor Bryan een klein blikje met daarin 40 geplastificeerde kaartjes met Spaanse gerechten en uiteraard in de Spaanse taal. Hij was chef-kok gedurende zijn werkzame leven in Amerika en hier in Spanje verzorgd hij dagelijks de maaltijden en Sheryl ruimt de keuken daarna op. Maar vandaag gaan we uiteten bij een van hun favoriete restaurantjes.

We hebben hen geappt zodra de trein begon te rijden. Zij wachten ons op aan het station. Binnen een half uur zijn we daar en we lopen naar het centrum van dit dorp. Onderweg is het heel erg druk met fietsende kinderen en hun ouders.

Vandaag is het de dag van Andalusië, soms wordt dit gevierd en soms niet maar wel is iedereen vrij behalve de horeca want men moet wel kunnen eten en drinken.

De sinaasappelbomen staan nu volop in bloei en de geur is overweldigend. Een zoete geur door de hele stad. Bryan besteld vandaag de gerechten, wij laten ons verrassen.

Mooie, grote en goed gevulde empanadas, 2 grote kommen met een salade en gebakken kipstukjes. Daarna een tongstrelende solomillo en als klapstuk een grote zwarte, bloedhete pan op tafel met pikzwarte noodels met rauwe garnalen.

Niemand van ons heeft dit ooit gegeten maar het was superlekker.

We lopen verder door het dorp en nemen ergens een kop koffie en later nog een biertje. Tegen 17.00 hebben we contact met hun dochter, schoonzoon en kleinkind en samen eten we een ijsje. Om 19.00 gaan wij weer terug naar Sevilla en we hebben een geweldige dag gehad.

Als we in Sevilla zijn aangekomen moeten we nog met de bus naar ons appartement. Alle zitplaatsen zijn bezet en ik loop helemaal door naar het einde van de bus. Wanneer de bus wil gaan rijden voel ik dat iemand op mijn rug tikt. Men wil opstaan voor mij, ik schud met mijn hoofd dat het niet nodig is en ik kijk verontwaardigd naar Herman, zo oud zie ik er toch nog niet uit? Een man die naast ons staat en het tafereel aankijkt moet lachen, hij schudt met zijn hoofd. Ja, ja, je kunt wel denken dat je nog 18 jaar bent maar de realiteit is anders.

Zaterdag 29 februari,

We blijven vandaag thuis en doen ons eigen ding. Beetje studeren, op internet naar Spaanse gerechten kijken en meteen de taal oefenen. We gaan deze avond buiten de deur eten en mijn bedoeling is om via een lange straat waar veel restaurants zijn mee en dan aan te schuiven.

Een of twee hapjes en dan weer verder. Het idee is leuk maar het gaat niet zoals ik het bedacht had.

Ondertussen begint het te miezeren dus dat hele buiten eten kunnen we wel op onze buik schrijven. We gaan onder een luifel zitten en na zo’n half uur komt er een keer een ober, hij vraagt of we wat willen eten, ja een paar tapashapjes en een glas wijn. Nee, dat kan niet. Buiten zitten is het restaurantgedeelte en binnen kun je tapas eten.

Dan graag 2 witte wijn, nee, dat kan ook niet. Of eten of niets. Maar de gasten aan de andere tafels eten ook niet en drinken alleen maar. Nee, is het antwoord.

En vanaf dat moment gaat alles anders dan onze planning, het begint te regenen, we zijn te vroeg want het is pas 20.00 uur.

We lopen naar Brunhilde, een van onze favoriete restaurants, daar staat meestal een rij voor de deur en nu niet, wat vreemd. Als we binnenkomen zit het bomvol en we kunnen op een reserveringslijst komen te staan voor over 50 minuten.

Het is inmiddels al 20.45, we gaan naar hun andere restaurant Bartolomea en daar is nog plaats. We zitten nog geen 15 minuten en alles zit vol en de mensen die nog binnenkomen mogen op de reserveringslijst voor over een uur.

We hebben heerlijke gerechten, allemaal rond 5 a 7 euro, wij nemen telkens 2 gerechtjes en delen die samen. Na 6 gerechten en 2 uur later zijn we klaar, inmiddels is het opgehouden met regenen en we lopen naar huis. Het was een dag die anders is gelopen zoals we bedacht hadden maar we hebben wel verrukkelijke gerechten genuttigd.

Zondag 1 maart,

Tegen 15.30 besluiten we om even bij Bistro Los Tulipanes een kop koffie te gaan drinken. Dit is een Nederlandse bistro die pas een dik jaar open is.

Buiten ziet het er allemaal een beetje triest uit, de temperatuur is goed maar de lucht is grijs en donker. Bij Los Tulipanes is het druk, de bar zit vol met Nederlandse mannen die voetbal kijken.

Aan de tafeltjes wordt druk gegeten, Spaans, Engels en Nederlanders door elkaar. Inma is de kok vandaag en heeft nog even geen tijd voor een praatje.

Tegen 17.00 sluiten zij op zondag. We nemen nog een glaasje bier, ik vraag aan Inma of ze voor mij een keer Egg Benedict kan maken, ze heeft het nog nooit gedaan maar gaat dit dinsdag proberen en als het haar lukt dan laat ze mij dit weten en dan kom ik daarvoor een keer ontbijten.

Ik kan geen ei pocheren, Hollandaise saus maken is ook niet zo mijn ding dus als het haar lukt dan laat ik me liever verwennen, graag met gerookte zalm.

Ik had een heel plan om te koken die avond, alles stond al klaar in de koeling maar we komen bij zoveel barretjes uit waar we even iets moesten drinken dat thuis koken er niet meer van gekomen is.

We hebben gepraat met jonge Spaanse meiden die aan ons tafeltje kwamen staan, in het Spaans uiteraard, soms met handen en voeten maar we begrepen elkaar. Jonge mooie meiden, goed opgemaakt en een decolleté tot aan hun navel.

Ze hadden mooie ogen volgens Herman. Die avond bestond ons avondeten uit een blokje kaas, Spaanse ham en een beetje salade.

Maandag 2 maart,

Herman heeft via internet een hoed besteld en die moet een dezer dagen binnen komen, we wachten af. Via een hoedenwinkel zijn we achter zijn hoofdmaat gekomen en zodoende konden we een hoed op maat bestellen. Bryan en ik hebben er om gelachen vorige week, of de hoed zakt over zijn oren of hij blijft bovenop zijn hoofd staan. We gaan het zien of de hoed ook werkelijk wordt afgeleverd. Vorige week ging de voordeurbel en in rap Spaans werd er wat geroepen, de hoed wordt bezorgd riep ik al vanaf het terras. Herman liet de mensen naar boven komen en toen bleken het mensen die hun geloof wilde verkondigen. We moeten een beetje uitkijken wie we allemaal binnen laten.