Sevilla

Maandag 15 januari,

Afgelopen zaterdag belde manlief met het restaurant Cochera del Abuelo om te vragen of er nog een plekje in de herberg is. we zijn welkom om 20.30 uur, dat is geregeld en ik spit online de menukaart door. De kaart is niet groot maar dat maakt het ook weer een stuk gemakkelijker.

We lopen om 20.15 vanaf ons appartement naar het restaurant, we worden welkom geheten en we zijn de eerste, we krijgen een tafeltje van drie personen en een bord wordt weggehaald.

De eigenaresse vertelt ons de betekenis van dit restaurant, men moet het gevoel krijgen dat je bij je grootouders gaat eten. Ook de inrichting is hierop aangepast. Oude borden die bij mijn opa en oma op tafel stonden en daar wordt hier heel veel geld voor betaald en wij kieperen het in een afvalbak of het gaat naar een kringloopwinkel.

De eigenaresse legt heel erg veel uit over de menukaart, ik ontvang in mijn hersenpan het een en ander van haar verhaal maar begrijp niet alles. Manlief kijkt mij aan met een blik van, jij regelt het wel. Oke, we gaan voor een klein voorafje, dat delen we samen. Achteraf begreep ik haar uitleg, dit hapje was er in drie verschillende uitvoeringen en wij delen nu één mossel, één hele mossel die door het tempura deeg is gehaald. We moesten uitkijken dat we ons daar niet in gingen verslikken.

Dan twee verschillende groenten gerechten, een van gegrilde groenten met een gebakken ei in het midden en een schotel met verschillende soorten paddenstoelen en een gepocheerd ei. Ik moet aan onze zoon denken, die zou passen voor dit gerecht want hij houdt niet zo van de structuur van een gepocheerd ei.

Heerlijk knapperig brood komt er bij met een bordje met gerookte mantequilla en ook daar komen heel veel woorden aan te pas en zo ook de naam Parijs. Ik krijg geen enkel gerecht gevonden op internet. Mijn culinaire clubje eens raad plegen als ik weer terug ben.

De borden met al dit lekkers worden in het midden van de tafel gezet en wij scheppen zelf op. Als hoofdgerecht heb ik Presa de Iberico en dit wordt medium gebakken. Manlief gaat voor de eend, helaas blijft er geen plekje meer over voor een nagerecht.

Ik heb genoten van dit alles, de plek, omgeving, interieur en de bediening, het was weer eens wat anders dan de tapa gerechten. Manlief was minder gecharmeerd en ging voor Barra Baja die we twee dagen eerder bezocht hadden. Een ober komt regelmatig in Nederland en vertelt hele verhalen over Vlieland, een van de mooiste eilanden van Nederland volgens hem en daar is het altijd goed weer. Wij moeten hem helaas vertellen dat we daar nog nooit zijn geweest, hij kijkt ons verbijsterd aan.

Tegen 22.30 lopen we naar huis en het hele plein hangt vol met stappers. Wij zijn klaar voor die dag en storten ons in een Spaanse thriller op Netflix.

Zondag wordt het heerlijk weer, eruit en naar buiten. We komen niet verder dan bar Eureka en daar genieten we van alles wat rondom ons heen gebeurt. Ik kook zelf en dat was niet noemenswaardig.

Vandaag werd ik wakker gebeld door mijn zusje, een videocall en ik lig nog plat in bed met een kapsel alsof ik met mijn vingers in het stopcontact heb gezeten. Goedemorgen, en jij ligt nog in bed? We kletsen over van alles en komt met heftige voorstellen, dit jaar in een nieuw restaurant voor veganisten een keer gaan koken. Welja, ik heb hier helemaal geen kaas en eieren van gegeten. Komt goed zegt ze, ik ben jouw souschef, oh daar word ik een stuk blijer van.

Ik eindig met de woorden ik ga zwemmen, hoezo ga jij zwemmen is de vraag van manlief. Jij zwemt altijd op dinsdag, ja maar vandaag op maandag. Deze week heb ik geen tijd meer. Het is wat druilerig buiten en ik heb al twee dagen zin in een taartje, alles beneden ons is gesloten en op naar de vijfde etage bij El Corte Ingles, een kopje thee met cheesecake, een uur later nog een alcoholvrije cocktail bij Los Gigante en ik heb mijn calorieën weer binnen en dat moet kunnen na zestig minuten baantjes trekken, je moet er wel wat voor doen.

We gaan er drie dagen op uit, morgen met de snelle AVE om 09.45 naar Madrid en dat betekent voor mij midden in de nacht opstaan. Donderdagavond om 19.00 reizen we weer terug. Even eruit, Sevilla even achter ons laten, wat gaan we daar doen? We hebben geen plan van aanpak gemaakt. Woensdagmiddag gaan we eten bij Botin, het oudste restaurant van de wereld en ik als hobbykok moet hier geweest zijn als ik toch toevallig in de buurt zou zijn. Het is gereserveerd en de enige tijd was 15.30 dan hebben we de avond nog om het een en ander er weer van af te lopen. Mijn Frida Kahlo tas wordt weer volgepropt met wat kleding, handschoenen, sjaals en alles om warm te blijven want Madrid heeft een landklimaat en daar is het een stuk frisser dan het weer in Sevilla.

Ik neem een diepe duik in mijn diepvries en koelkast, een leftover van penne met een stoofpot van varkenswangen, spinazie met bonen en dunne plakjes tomaat met boquerones del cantabrico in een vinagrette met knoflook en peterselie. Kan dit allemaal bij elkaar? Ja, hoor dit gaat prima smaken en ik heb weer plek in mijn koelkast. Er staat nog een hele kilo aan stoofvlees van varkenswangen in de diepvries, dit gaat mee als we onze vrienden in Utrera gaan bezoeken.