Madrid

Donderdag 18 januari,

Dinsdagochtend nemen we om 09.40 de snelle AVE naar Madrid, we gaan er een paar dagen tussenuit. Het landschap zoeft voorbij en volgens mij rijden we wel met een snelheid van 360 km per uur. We arriveren Madrid en maken een plan van aanpak, tas uitpakken en dan de stad in. Hostal Adriano ligt midden in het centrum op de vierde etage en alles is op loopafstand. Het is bloedheet in het hotel, overal staat de verwarming te loeien zo ook in de hotelkamer. Ik draai de verwarming dicht en zet de balkon deuren open voor wat frisse lucht. Naar buiten en ergens een bakkie drinken en de stad op ons in laten werken. We lopen met Google Maps en komen overal, waar gaan we eten is de vraag van manlief. Ik weet het even niet, ik heb voor woensdagmiddag Botin al gereserveerd.

Manlief scrolt door zijn smartphone en komt uit op een Argentijns restaurant en dat klinkt goed. We lopen er later nog even langs en reserveren een tafel voor acht uur. Terug naar het hotel en even rust tot half zeven. Om half zeven is alles weer recht en gestreken en we lopen de stad in met wat omwegen en omwentelingen en zo komen we op een plek voor een aperitief. Een heerlijk koel glaasje bier 0/0 van de tap. Dit smaakt zo lekker, we krijgen een klein tapa erbij en laten alles op ons inwerken. Op naar het restaurant en daar zijn we een van de weinige bezoekers. Dit restaurant is de hele dag open en dan loopt het ook de hele dag door. We krijgen een plek achterin de zaak en we nemen samen een voorgerecht. Gesmolten kaas met paprika, daarna ga ik voor de solomilo van 250 gram, gegrild en verder geen bijgerechten. Genieten van dit mooie stukje vlees en dat was het voor vandaag. We hadden in de middag ook al een stuk brownie gehad met een bol ijs erop.

Die avond liggen we vroeg in bed. Samen op 140 meter en bij elke draai schudt het bed nog wat na met naschokken. Ik vraag de volgende ochtend maar niet of manlief goed heeft geslapen.

Woensdag ochtend lopen we naar het paleis en terwijl we dichterbij komen zien we een hele parade van soldaten met muziek en mannen op paarden, er hangen twee vlaggen in de top en de hele weg is afgezet, aha daarom konden we geen kaartjes bestellen er zijn wat hotemetoten in het pand, dat maak ik ervan. Ik zie soldaten op het dak lopen en verderop staan bussen op het terrein. Misschien lees ik de volgende dag wel wat nieuws over deze dag. We lopen verder en we weten waar we de volgende dag moeten zijn. Tegen 15.30 hebben we een plek gereserveerd bij Botin. Het oudste restaurant van de wereld en mijn verwachtingen zijn hoog gespannen. Twintig jaar geleden waren we ook in Madrid en toen konden we geen plek meer reserveren en nu heb ik een tafel.

Maar eerst belanden we nog in de foyer van Plaza de Espana Riu. Het begint te regenen en wij zitten droog, een kannetje thee en manlief laat zich verleiden voor een Irish Coffee. Very strong volgens de ober, wat bedoelt u? De koffie of de whisky? Allebei volgens hem en zo genieten we ieder op onze eigen manier.

We zijn wat eerder bij Botin en we mogen naar binnen, op de eerste etage krijgen we een tafel. Dan komt er nog een email binnen dat we tot 16.30 de tijd krijgen. Een uur is mijn antwoord, och dat zal wel loslopen. We nemen een salade van het huis en zalm met toebehoren. Een salade is hier meestal wat konijnenvoer, van een mooie dressing hebben veel restaurants geen kaas gegeten. Zo ook deze salade. We hebben het voorgerecht nog niet op of de borden worden weggehaald en daar komt mijn speenvarken en voor manlief de lamspoot.

Veel vet zit er aan het varken en dat wil zeggen weinig vlees. Twee stukjes pig waar ik veel mee bezig ben om er iets van af te halen. Manlief zijn pootje smaakt beter maar hij vindt het allemaal maar zozo.

Ook een nagerecht willen we nog proberen en wanneer de laatste hap nog niet door de slokdarm is gegleden zijn de borden al weg en de rekening belandt al op tafel.

Geen fooi voor deze onbeschofte bediening is mijn antwoord op de hoge rekening. We zijn beide gedesillusioneerd en vooral ik, jarenlang was dit mijn ding eten in het oudste restaurant, dat is dus nu gelukt en daar blijft het bij. Binnen een uur staan we buiten, nooit maar nooit meer en ga af op de reviews want soms zit er een kern van waarheid in.

We laten onze dag niet verpesten, we sjokken verder door de stad en besluiten om die avond een flamencoshow bij te wonen. Je ziet op Internet door de bomen het bos niet meer en we kiezen er maar een uit. Om negen uur begint de show dus even de voetjes op het bed en rustig aan. Het wordt die avond laat en beginnen we aan de laatste dag.

Vandaag moeten we de hotelkamer om 12.00 verlaten en we kunnen onze bagage achterlaten in de Hostal. Op naar het paleis, we mogen er om 13.00 uur in. Een lange rij met mensen staan buiten te wachten, het is droog en we mogen niet mopperen want het zou bar en boos worden.

We vergapen ons aan alle pracht en praal. In mijn beleving is dit allemaal bij elkaar gesprokkeld door roven en plundertochten in een ver verleden. Ik ben niet koningsgezind maar ik slenter graag door paleizen om mij een voorstelling te geven hoe het vroeger was in die tijd.

Je mag nergens een foto van maken maar de Aziatische mensen begrijpen dat niet erg goed, no pictures, no pictures wordt er regelmatig geroepen.

We hebben het in een uurtje wel gezien en wandelen naar Plaza Mayor waar we in de zon gaan lunchen, een Spaanse bonenschotel en calamares van de gril. Manlief neemt nog een toetje en we overpeinzen deze dagen. Het waren fijne dagen maar geef ons toch maar Sevilla. Je kunt Madrid en Sevilla vergelijken met Amsterdam en Maastricht, zo zie ik het.

Om 18.35 uur de snelle trein weer terug en wanneer we geland zijn op Sevilliaanse bodem zijn we thuis, tis gek maar zo voelt dat voor ons. We gaan onze laatste vier weken in