Sevilla

Maandag 8 januari,

Alameda 5 gaat verbouwen, dit was een van onze favoriete barretjes op ons plein om dagelijks ons shotje Oloroso te drinken. Aangezien deze heerlijkheid niet in de 0/0% versie verkrijgbaar is gaan we daar nooit meer zitten en vanochtend tijdens het boodschappen doen zagen we dat het hele pand doorbroken is met de buren, alle puien liggen eruit en tot mijn verbazing hangen de flessen whisky en andere versterkertjes nog aan het plafond en zo ook de glazen. Een nieuwe manier van verbouwen, zouden zij ervan uitgaan dat ze vanavond alles weer kunnen terug zetten?

Halverwege onze weg is wordt er nog een bar verbouwd, ook deze is nog lang niet klaar om open te gaan maar men is wel bezig om de nieuwe naam aan de buiten kant op te hangen.

Bij de Aldi laad ik het karretje weer vol, ook vers brood wat we door een machine laten snijden. Daar rolt een groot mes naar buiten en snijd sneetje voor sneetje door in plakken van anderhalve centimeter totdat er een paar sneetjes in de problemen raken en er verfrommeld uit komen. Beetje vreemd systeem om brood te snijden.

Het is weer normaal op straat, wekenlang hebben we doorgebracht in een periode van de aanloop naar de kerst, kerst zelf, oud en nieuw en als kers op de taart drie Koningen.

Mensen die hun karretjes toen aan het volladen waren met lekkernijen en waarvan de restjes nu in de uitverkoop staan, ik heb al een blikje foie de gras in mijn handen maar zet het toch weer terug. Mijn belly kan ook wel wat aan een tijdelijke uitverkoop doen.

We worden klem gezet in de Aldi door de oudere huisvrouwen die haast hebben, van links en rechts worden belaagd. Ik ben er klaar mee, naar huis zonder spinazie. Manlief laat ik verder naar huis lopen en ik ga bij de Carrefour naar binnen daar hebben ze mijn favoriete spinazie met bonen, CampoRico , helemaal op smaak zoals ik het lekker vind met een scheutje olijfolie en niet overal verkrijgbaar. En zo halen we het een bij de Mercadona, Mas, Carrefour, El Corte Ingles en de Aldi.

Gisteren hebben we een flinke tocht gemaakt naar Plaza de Espana, ik ben verliefd op die plek, wandelen door het park en als beloning een drankje bij Terraza Alfonso, een plekje in de zon en genieten van alles wat er om je heen gebeurt. Ik kan hier uren zitten. Maar voordat we daar zijn aangekomen lopen we via de calle Trajano, dan door de drukke winkelstraat Calle Sierpes, langs het gemeente huis door de Av. de la Constitution uitkomend bij hotel Alfonso de dertiende en dan linksaf langs de Universiteit naar het einde voor het kruispunt en daar neemt manlief een Cappucino bij Cappuccino en ik een zilveren kannetje met thee. Hier is het geweldig zitten, tenminste als de zon schijnt en dat deed ie gisteren. Een terras met klasse, van daaruit verder naar Plaza de Espana.

Op de terugweg slingeren we via allerlei andere wegen en ondertussen kom ik restaurants tegen die nader bekeken moeten worden. Deze overwintering gaan we op zoek naar nieuwe adresjes, ik kijk dan op de app van Sevilla By Mandy of zij er al iets over geschreven heeft en zoniet dan gaan we het zelf bekijken en proeven en schrijf ik mijn recensie op haar app erbij.

Casa Anibal was er een van. Het plaatje moet dan ook helemaal kloppen, de inrichting en de menukaart. Veel restaurants hebben menukaarten die al honderd jaar in omloop zijn volgens Miguel en hij kan het weten.

Nee, we zoeken nu gerechten die wel een naam van herkenning hebben maar waarvan de kok het hele gerecht heeft omgegooid en deze op een andere manier presenteert.

Dan kom je ook in een andere prijsklasse terecht, en zo loop ik langs restaurant Basque, hier ben ik vaker langs gekomen maar toen was er van mijn kant uit nog geen interesse en nu wel. Ze hebben twee volledige menus in de prijsklasse van 59.00 en 79.00 euro per persoon en die menus zien er verbazend mooi uit en zo ook de fotos van de gerechten zie ik later thuis.

Dit restaurant wordt aan mijn lijstje toegevoegd, nog een aantal weken te gaan en ik mag van mijzelf tweemaal per week buiten de deur dineren. Het bordje Iberico ham, manchego kaas en gambas ala plancha buiten beschouwing gelaten.

De restaurants van Don Ramon en Basque staan nu bovenaan op mijn lijstje maar vanavond eten we bij Chez-Annette, een romige aardappelpuree met licht gezouten bacalou, brandade zo wordt het gerecht genoemd en iedereen maakt ook hier weer zijn eigen versie van. Bij mij gaan er knapperig gebakken plakjes knoflook doorheen een beetje gerookte paprikapoeder en als bijgerecht de kant en klare spinazie.