Sevilla

Woensdag 3 januari,

Gisteren mijn nieuwjaarsduik gehad. De maand januari moest betaald worden en voordat ik dat geregeld had was ik een half uur verder. Een dame die nog niet goed was ingewerkt en niet wist hoe ik moest betalen had ik voor mijn kiezen. Toen dat allemaal geregeld was liep ik in gedachten verzonken naar de kleedruimte. Ik kleedde mij uit, ruimde mijn spullen op en deed ze in het kluisje en terwijl ik naar het zwembad liep voelde het toch niet goed. Wat bleek, ik had mijn zwarte lange broek nog onder mijn koningsblauw badpakjurkje aan. Het jurk gedeelte hing over mijn broek, zo kan ik niet zwemmen was de gedachte. Dat heb je ervan als alles niet verloopt zoals je het had gepland, dat gedoe aan die balie. Mijn broek in het kluisje gepropt en weer op naar het zwembad.

Mijn badmuts op en ook dat ging niet vlekkeloos, de muts belande half op mijn voorhoofd en toen ik die muts wat naar achteren wilde trekken werd mijn voorhoofd ook meegetrokken. Een gratis lifting van het voorhoofd was mijn eerste gedachte. Dat is geweldig, als ik de badmuts nu boven mijn wenkbrauwen zet en dan alles naar achter trek dan ben ik gelift vanaf de wenkbrauwen en zijn mijn ogen weer groot en rond.

Ik was tegen 13.30 weer thuis van mijn sport escapades en daar wachtte manlief mij op. We gaan nu naar het treinstation om kaartjes te kopen voor onze reis naar Madrid, de haren weer in de krul, een streep op mijn lippen en ik ging weer van hupsakee verder.

14.30 waren we op het treinstation, eerst even de informatiedesk bezoeken en die dame toonde ons de juiste tijden zoals we die in onze gedachtes hadden. In de ochtend heen met de snelle AVE en twee dagen later weer terug in de avond.

Perfect, een ticket getrokken om een persoon onze plannen mede te delen. Ons nummer was aan de beurt maar we hadden het verkeerde ticket genomen, weer opnieuw een ander nummertje getrokken en toen was het wachten, de beambte die we moesten hebben was erg traag om op het knopje te drukken voor de volgende klant. Ruim drie kwartier later waren we aan de beurt, de dame van de informatiedesk had alles uitgeprint en het was nu een kwestie van klikken op de kaartjes en betalen. Om 16.00 waren we weer thuis want er zou een telefoontje binnenkomen wat van belang was.

Ik zat puffend aan de tafel, toen dat achter de rug was zijn we nog een bakkie gaan doen en dat was mijn/ onze dag.

Vandaag ben ik jarig en wie jarig is die trakteert. Casa Anibal was in oktober al besproken en er was een mooi tafeltje voor ons gereserveerd. Ik had al driemaal de kaart thuis bestudeerd en daar ik ging, een ravioli gevuld met garnalen en een saus van carabineros en met een parfum fles, diamantglas geslepen ging er een spray brandy over de ravioli.

Twee oesters met een yuzuschuim en fijn gesneden appel, een gerechtje met een bouillon met daarbij drie balletjes. Maar vraag me niet er inzat want ook de vertaling was niet loepzuiver.

Daarna een sashimi van tonijn met een aardappelsalade en een carpaccio van rauwe gambas. Daarna nog een lasagne van de chef en voor ieder nog een dessert. Ik kon geen pap meer zeggen.

Een stukje lopen, dat was een goed idee en wat later bij restaurant Cappucino een kannetje thee en daar zaten we geruime tijd goed. Nog een klein wandeling via allerlei smalle straatjes terug naar huis en mijn verjaardag is weer voorbij.

Morgenmiddag gaan we een hapje eten bij Los Tulipanes en dan is mijn tweemaal in de week uiteten weer voorbij.