Sevilla

Maandag 18 december,

Zondagmiddag een akkefietje op het vliegveld. Ik sta in de rij voor een cappuccino en een sapje en het is erg druk. Er zijn twee kassa's open en bij een kassa staat een jonge man te roepen, wie er aan de beurt is tot driemaal toe. De dame voor mij neemt geen aanstalten om aan te sluiten dus ik loop naar voren. Daar maak ik een grote fout, de jonge vrouw snelt mij voorbij en roept dat zij voor mij was. Ik leg het netjes uit dat de medewerker al driemaal heeft geroepen maar daar heeft ze geen boodschap aan. Met rollende ogen bekijkt ze mij, hoe haal ik het in mijn hoofd om voor te schieten.

En dan vanuit het niets komt Mandy op ons af gelopen. Hola, que tal is haar begroeting. Mandy is van Sevilla, Sevilla by Mandy is haar bedrijf en meestal zien we haar door Sevilla fietsen op de meest uiteen lopende plekken. Wij zijn vorig jaar ook met haar op de fiets door Sevilla gecrosst. Maar nu is ze op het vliegveld na een bezoek in Nederland op weg naar huis, naar Sevilla. Wij vliegen een klein uurtje later dan haar maar we zullen haar beslist tegen komen. In het vliegtuig zitten we naast een man die nog nooit in Sevilla is geweest. Nog wat mooie tips voor mij is zijn vraag. Heel veel, teveel om op te noemen. Ik laat hem de app zien van sevilla by Mandy en hij schrijft dit op in een aantekenboekje.

Om 20.00 zijn we in ons appartement en dan begint zoals de afgelopen jaren onze verbouwing. De bedden worden omgewisseld en dan eruit. Ons plein op, waar gaan we eten? De meningen tussen manlief en mij zijn verdeeld en uiteindelijk komen we terecht bij een Italiaans restaurant. Negen maanden geleden zijn we vertrokken uit Spanje en nu eten we Italiaans. We moeten er weer inkomen, we zijn net twee jonge honden die los gelaten zijn.

We proberen te wennen aan alle geluiden rondom ons heen en tegen 01.30 in de nacht gaat de bovenbuurman iets van Ikea in elkaar zetten. De schroefjes en de schroevendraaier vallen met enige regelmaat op de grond en dan komt er een hamer aan te pas en hier helpen geen oordopjes tegen. Dit gaat nog zeker een uur door. Ook dit is een herhaling van voorgaande jaren, of er wordt urenlang met meubilair geschoven of er wordt iets moeizaams in elkaar gezet. Ik verwacht deze week ook nog een feestje wat tot de ochtend gaat duren.

Maandagochtend, ontbijt buiten de deur. Onder ons zit een Spaans restaurant wat altijd zeven dagen per week van de vroege ochtend tot middernacht open is behalve vandaag als wij een ontbijt nodig hebben. We lopen verder en uiteindelijk belanden we op de vijfde etage van El Corte Ingles, een broodje met een beker thee en dan kunnen wij ertegen.

Een boodschappenkarretje staat op ons verlanglijstje van de kerstman maar zolang kunnen we niet wachten en mijn kado wordt vandaag aangeschaft.

Het karretje wordt gevuld met onze eerste aankopen, lekkernijen en voorraad. Op de terugweg met een afgeladen vol karretje nemen we in de zon ons eerste bakkie, we kijken elkaar aan en dit is waar het allemaal voor doen. Een beetje warmte op die knoken.

De boodschappen gaan de kast in en dan naar de sportschool voor een polsbandje om de komende maanden te zwemmen. Het is weer diep in het geheugen graven maar we komen eruit met onze Spaanse zinnen. Gelukkig zit mijn naam nog in het bestand van de sportschool. Alles is geregeld, een paar vingerafdrukken en ik heb weer toegang tot het bad. Morgen ga ik me weer onderdompelen in het 26 graden bad. Dat scheelt zo'n 10 graden met het water van de Geusselt. Dat worden snelle baantjes om op temperatuur te komen. Mijn badmuts en zwembril liggen klaar en wie weet wie ik daar weer tegen kom.

Vanavond kook ik zelf, groene asperges met een lekker stukje vlees ala Jerez, patatas bravas erbij en mijn Spaanse gerechten van eigen hand rollen van de band.