devroompjesgaannaarsevilla

Dinsdag 7 februari,

Maandagmiddag na het ontbijt start ik mijn week met mijn activiteiten in het zwembad van de sportschool. Nog 6 x zwemmen en dan reizen we verder. Dan ben ik aan de kust en hoop ik in zee rond te kunnen dobberen..

In "mijn bano de libre" drijven vandaag 4 badeenden die al pratend met drieën naast elkaar al pratend wat dobberen. Ik kijk fronsend en bekijk welke baan ik nu ga nemen. Nada lento, daar zwemt een man rustig zijn baantjes en daar sluit ik me bij aan. Meer dan een uur zwem ik op en neer, een bezoekje aan de sauna laat ik vandaag achterwege en loop weer terug naar huis.

Manlief begroet me heel enthousiast, ho wat is er gebeurd? Hij is al weken aan het kijken naar een treinverbinding richting Cádiz en tot op heden waren er geen treinen beschikbaar. Maar, tada, de treinen staan op online en hij gaat meteen boeken voordat de trein vol zit. We gebruiken onze tarjeta dorada maar dat geeft geen extra korting, aan dit euvel wordt een email besteed en we wachten af, we hebben kaartjes en dat is op dit moment het allerbelangrijkste.

Het weer is qua temperatuur heerlijk en we gaan onze dagelijkse wandeling maken, koffie drinken bij de Seta's en later op de middag nog een Virgin Colada, bij Moss. Een mooie plek onder het dak van de paddenstoel en wanneer de zon gaat zakken lopen we weer terug naar huis. Ik had nog graag even gekeken in het winkeltje met curiosa voor nog een tassenhaak, die zou opengaan om 17.00 volgens een briefje op het raam maar 10 minuten later is het nog steeds dicht. Ze zijn open als ze open gaan.

Thuis maak ik van 2 dorade koppen een bouillon samen met ui, knoflook, rode paprika en aardappel. Mijn zelfgemaakte chorizokruiden voor de spaanse smaak en van een gegrilde paprika en knoflook maal ik in mijn blender de rouille. Voor ieder van ons 3 stukken merluza, wat plakjes stokbrood en de voorraad in de diepvries en koelkast is weer wat geslonken. De koelkast moet ik nu langzaamaan leeg maken want ik ga niet met de inhoud van een koelkast verder reizen. We ruimen wat op in onze hut want we krijgen bezoek.

Dinsdag, we staan om 10.30 op, een half uurtje eerder dan normaal. We kuisen de hut met veger en blik, een natte Spaanse mop door alle kieren en gaten en de hut is toonbaar voor onze Amerikaanse vrienden. Ik word op de hoogte gehouden van hun reis vanuit Utrera. Komen ze wel of komen ze niet, dat is de vraag. Het weer is kouder dan gisteren en er is regen beloofd. We houden alle scenario's open maar dat de trein met horten en stoten in Sevilla zou aankomen, dat hadden we niet kunnen bedenken. Uiteindelijk arriveren ze om 14,15 bij ons appartement. De zus en man van Sheryl en Bryan zijn er ook bij. 8 jaar geleden vertrokken Sheryl en Bryan met dochter naar spanje en intussen is de familie 8 personen groot.

We gaan lunchen want iedereen heeft trek, we hebben gekozen voor een italiaans restaurant onder ons, Al Solito Posto, we willen graag binnenzitten vanwege de koude wind. Het is binnen heerlijk warm en er staat een mooie tafel voor 6 personen op ons te wachten. Ik heb gisteren de kaart al doorgenomen en ik stel voor dat ik alle gerechten uitzoek en bestel. Iedereen happy want samen praten is belangrijker dan een menukaart bestuderen.

Ik ga voor 2 verschillende salades en een pizzamand gevuld met mosselen. Ik kon me bij dit gerecht geen voorstelling maken, het was ook verrassend, een mand van pizzadeeg waarin mosselen liggen met een heerlijke saus. Je scheurt het pizzadeeg in stukken en sopt de saus hiermee op. Deze 3 gerechten zijn al een schot in de roos. Daarna ga ik voor 3 verschillende ravioli's, een gevuld met peer en kaas, een met carrillada en een met tonijn. Elk gerecht bestaat uit 6 ravioli's zodat we met 6 personen ieder 3 verschillende soorten pasta op ons bord hebben. Daarna ribbetjes van Tonijn, ook dit gerecht is nieuw voor mij, zijdezacht en malse stukjes rode tonijn in een voor mij onherkenbare dressing. Een thaise pizza is de afsluiting van deze lunch en ook hier eten we bijna onze vingers mee op. 3 verschillende soorten nagerechten met een koffie, 6 lepels op een bord en samen delen we alles. Op deze manier eten is alleen mogelijk wanneer je met meerdere personen aan een tafel zit, proeven, schalen doorschuiven, praten en praten en zuchten van genot.

We gaan naar onze plek en met de lift naar etage 4 waar we het dak opgaan. Van hieruit overzie je heel Sevilla, de kathedraal, Seta's, de lipstick, de overkant van de Maas tot aan Tomares. Het is helaas te winderig om hier lang bij stil te blijven staan. We gaan naar onze etage en praten nog een paar uurtjes na. Misschien zien we hen in mei nog een keer wanneer zij vanaf Amsterdam naar Portland vliegen, of het wordt aankomende winter weer, met andere woorden we nemen afscheid. Het was heel erg fijn om ze weer gezien en gesproken te hebben.

Terwijl wij aan de lunch zaten kwam de eigenaar met een schillder en loodgieter om nog wat kleine dingetjes aan de toilet af te werken. De hut was schoon maar ik kan weer met veger, blik en mop door de hut. Morgenavond mogen we van de eigenaar gaan genieten bij Eslava, een diner voor alle strubbelingen rondom de toilet.