Malaga

Zaterdag 18 maart,

Onze laatste stuiptrekkingen in Malaga, de hut is vanochtend opgeruimd door ons. Manlief probeert een dame van het interieur zover te krijgen dat ze eerst bij ons gaat poetsen.

Ik heb via een aantal reviews op Google Maps gelezen dat men niet snel de borg van 200.- euro terugbetaald vanwege zogenaamde mankementen. Wij zijn voorbereid en willen graag dat men met ons samen de hut inspecteert.

Ondertussen herschik ik mijn tas en mijn fles Chanel nr 19 glijd uit de verpakking op de grond in duizend stukjes en het dure vocht sijpelt over de vloer. Ik heb even een partijtje gevloekt, dit was een kado van manlief in Sevilla. Er was nog geen 1/10 uit deze fles. Wanneer manlief weer binnenkomt met in zijn kielzog de hulp roep ik dat er iets ergs is gebeurd.

De tranen zitten hoog maar manlief die eerst verschrikt kijkt vindt dit maar een peulenschil. Ik heb alles al opgeruimd en met de mop gesopt, ik ben verkouden dus ik ruik niet hoe de hut ruikt met 100ml aan Chanel.

De dame is tevreden en geeft akkoord en wij vertrekken met al onze bezittingen, vest aan en daarover de winterjas bij een temperatuur van 21 graden in de volle zon naar het hotel.

Manlief heeft het adres ingetypt en ik kom door straten die ik niet herken van de vorige keer. Wat blijkt, hij heeft het adres van het parkeerterrein ingetypt en daar is geen hotel te vinden en zo slingeren we door wat straten die opgebroken zijn naar het hotel.

We parkeren onze spullen bij een overactieve jonge man van het hotel. Om 14.00 kunnen we inchecken en wij gaan erop uit, dat hebben we nog niet gedaan in de afgelopen weken.

We lopen op mijn advies over de brede Pl. De la Marina, bij de eerste kiosk die ik tegenkom koop ik een Spaans kookmagazine , voor mijn spaanse kennis van woorden voor de volgende overwintering is mijn antwoord op de vraag of ik nog niet genoeg kookboeken heb.

We gaan in de zon bij de kathedraal zitten voor een bakkie en wat water, we blijven een paar uur zitten en dan weer terug naar het hotel om onze koffers op de kamer te zetten. Onderweg koop ik opvallende spaanse sokken met geweldige prints.

De jongeman van het hotel heeft ons op de eerste verdieping neergelegd, maar hij moet wel helpen sjouwen want dat gaat ons over de trap niet meer lukken. De afstand van de tredes zijn hoog, hoger dan ik ben gewend en met mijn 1.50 lijkt het wel een trap voor reuzen.

Ons plan van aanpak, eerst mijn koffer weer helemaal leegmaken en opnieuw inrichten. Mijn 6 gouden borden gaan als handbagage, als ze het niet overleven dan is het mijn schuld en niet van een acrobatische koffergooier.

Ik pak de borden goed in, ze hadden al een beschermhoes van Zara Home maar ik wikkel ze in nog een keer om met kleding, tshirt, panty en legging.

Alles is gereed voor morgen, de wekker loopt op 3 verschillende tijden af wat in principe niet echt nodig is want een van mijn beren is altijd aanwezig , mijn wakkere beer die me de hele nacht wakker houdt omdat ik het vliegtuig in mag.

De wegen zijn opgebroken en we gaan kijken hoe en waar we een taxi kunnen nemen. Op plein Plaza de San Francisco lijkt ons een goede optie en daar zijn we lopend binnen een paar minuten. We hebben een telefoonnummer, manlief spreekt volzinnen in het Spaans en we bellen op tijd om zo snel mogelijk op het vliegveld te zijn. Tot zover zijn de problemen aangepakt.

Op naar de haven, eerst even in de zon een glaasje prik gedronken en dan ergens een hapje eten. We gaan vandaag voor de Indiase keuken, er is wat onduidelijkheid over de ingang van dit restaurant, wat blijkt, de eigenaar heeft de Griekse, Argentijnse, Mexicaanse en de Indiase keuken in één zaak. Het zijn ook echt landen die allemaal naast elkaar liggen en wat eetcultuur iets met elkaar hebben.

De tikka masala was zo zo, niet vies maar kon beter. Het uitzicht is geweldig, daar hebben we van genoten. Maandag eten we weer bij Chez-Annette in Maastricht.

2 maanden Sevilla, een week Cadiz en 3 weken Malaga, we hebben een fantastische tijd gehad. Vanaf dag 1 strakblauwe lucht, weinig regen, gegeten, gedronken, genoten , geslapen, gelopen, gelachen en gepraat. Engels, Spaans en Nederlands en vanaf morgen weer op zijn Maastrichts.

Ik heb met zoveel plezier mijn verhalen geschreven dat ik in Nederland doorga met het beschrijven van mijn hersenspinsels via een blog. Bedankt voor alle lezers die mij hebben weten te vinden op waarbenjij.nu

Vandaag, precies over 9 maanden zijn we terug, terug in ons geliefde Sevilla.

A todos los que nos han hecho felices, un fuerte abrazo nuestra parte, los piadosos.