Malaga

Donderdagmiddag nemen we vanaf Plaza la Merced de bus naar het treinstation en van daaruit de bus naar Benalmadena, moet lukken denk ik dan.

We stappen uit bij het treinstation en volgens Google Maps zouden we een rondje moeten lopen voor lijn M110. We komen uit op het grote parkeerterrein waar alle bussen die overal naar elders rijden staan geparkeerd maar niet de bus naar Benalmadena. Op naar het informatiepunt en dat is gesloten wegens omstandigheden denk ik. Een aardige juffrouw staat ons te woord, ze wijst als een Marshall die vliegtuigen begeleidt. Helaas we hebben alles bekeken tot de stoeptegels toe maar geen bus. Weer terug naar die aardige dame, ze rolt wat met haar ogen en ze zegt dat we moeten oversteken, dwars door het station en dan weer naar buiten en daar komt de bus. Het is niet te geloven maar we moeten op exact dezelfde plek instappen voor de bus naar Benalmadena als waar we zijn uitgestapt vanuit ons plein.

De bus komt eraan en we settelen ons, rijden via Torremolinos naar Benalmadena, daar stappen we op advies uit bij de haven en als je voor de haven staat dan ga je linksaf richting Torremolinos en daar komen jullie de ene nade andere chiringuitos tegen en bij San Remo beach club kun je heerlijk eten. Els, we volgen je advies naadloos op.

De zon schijnt en we lopen een klein half uurtje en zien de strandtent liggen. Er is nog plaats genoeg en we krijgen een tafel op een mooie plek. Meteen komt een ober aangelopen met een brede glimlach en legt uit welke vis we beslist moeten eten, hij ontdoet hem voor ons aan tafel van zijn kop en graten. Er blijft geen graatje zitten volgens hem, maar hij snapt niet dat wij graag de vis zelf kaal plukken, alles restjes tussen de graatjes pulken. Die vis gaat het niet worden.

Ik bestel een schaal met wilde asperges en parmezaanse kaas en daarbij lamelle presa de Iberico. Ik weet wat voor vlees ik in de kuip krijg maar ik kan me bij het gerecht nog geen voorstelling maken.

Mas tarde, zeg ik tegen de ober en leg de kaart weg.

Onze eerste 2 gerechten komen aan en de asperges met de krullen van parmezaan zijn heerlijk en het vlees is in hele dunne plakjes gesneden, gekruid en wat olijfolie erover, geroosterd brood met een fantastisch sausje wat ik niet naar huis kan brengen.

Dan de vis, welke gaat het worden? Ik zie carabinero en ja die gaat het worden voor mij, de vis voor manlief is uitverkocht of is in zee niet meer voorradig. Want volgens de ober komen de vissen zo rechtstreeks uit de zee op ons bord. Ik kan er soms wat naïef uitzien maar toch ga ik dit verhaal niet geloven.

Een tong voor manlief. Ik vraag aan de ober hoe groot de carabinero is, ik krijg daar vaag wat breedwijdte via zijn handen te zien en mannen overdrijven vaak dus ik hou het bij één carabinero.

De tong voor manlief komt en ik ontleed deze op professionele wijze. Ondertussen komt mijn garnaal en de ober had wel wat meer breedwijdte mogen laten zien want het is een kleintje. Ik smul wat mee van de tong en manlief krijgt een speldenprik van mijn garnaal.

Nog een toetje en dan hebben we alsnog genoeg vitamines binnen gekregen.

Er zitten veel Nederlanders rondom ons heen en wanneer fles 3 en 4 worden verorberd kan ik letterlijk de gesprekken volgen.

We zetten het weer op een lopen en als we zowat aan het einde van alle geluk zijn aangekomen gaan we op zoek naar de bus en dan moet niet zo moeilijk zijn. Juffrouw Google neemt ons mee aan het handje.

Terug naar Plaza la Merced, daar nog een glaasje prik en naar huis.

Na een onrustige nacht vanwege een verkoudheid blijf ik even wat langer liggen maar we moeten nog het een en ander doen. Koffers vullen, stekkers bij elkaar rapen, naar de wasserette en wat dan ook om ons langzaam te ontmantelen van ons spaanse avontuur.

Manlief gaat alleen een bakkie doen en ik hou me even wat rustiger. Tegen 20.00 lopen we restaurant Osteria Italiana. Volgens Google een goede score, de inrichting van dit restaurant laat ons geloven dat we geteleporteerd zijn naar Italië. Vriendelijke bediening met een perfecte carpaccio van rauwe kabeljauw. Ieder een pasta carbonara met tonijn. Een warme soufle met pistache en slagroom en een limoncello van het huis. Je bent echt in de minderheid als je geen alcohol drinkt. Het is drinken of verzuipen.