Malaga

Maandag 27 februari,

Zondagmorgen, eitje bakken, brood in de oven en dan erop uit. De pannen zien er oud en aangebakken uit en dat gaat ten koste van mijn eitje. Het ei plakt aan de bodem en is met geen mogelijkheid los te krijgen. Het eigeel wil niet stollen en ik zet de pan tegen beter weten in onder de gril. Ik kan veel, maar toveren met een eitje maar dat gaat me vandaag niet meer lukken. Met een metselmortel steek ik onder het ei om er nog wat van te maken maar de tranen staan in mijn ogen. Verdorie mijn zondagsontbijtje wat geen normaliter geen moer voorstelt is vandaag prut.

Dat wordt een nieuwe pan, actiepunt voor maandag.

We gaan de deur uit, er waait een windje en het is een beetje bewolkt maar we zijn goed ingepakt. Winterjas, sjaal om en lopen. Onderweg zien we toeristen uit verschillende windstreken en die lopen er bij alsof het 30 graden is. Korte broek, slippers en een mouwloos topje. We lopen door de stad en dan verder langs de boulevard, langs de haven met al zijn restaurants en dan verder richting strand.

De eerste strandtenten zijn gesloten en de bootjes staan werkeloos op het strand om een visje te grillen. Valt mijn droom dan weer in duigen? Voetjes in het zand en een dorada aan de stok garen voor de kooltjes? Wanneer we verder doorlopen komt er toch wat beweging bij de strandtenten, ze zijn er nog en ik verheug me om hier een dezer dagen te lunchen.

We mogen nog bij een restaurant wat drinken want ze sluiten om 17.00 uur. We lopen weer terug richting de haven en gaan daar zitten voor een paar drankjes. De zon komt te voorschijn en we genieten met volle teugen.

Om 19.00 uur zijn we thuis en ik ga koken. Rijst met een zelfgemaakte kippenburger, mooi gekruid met mijn zelfsamengestelde kruidenmelange, sausje en gebakken champignons.

We liggen er die avond vroeg in, mijn stappenteller maakt overuren, de score loopt per dag op, omhoog en omhoog.

Maandagmorgen gaat manlief een broodje halen. Weer op strooptocht, alles opnieuw ontdekken, waar, wat en hoe.

Na het ontbijt willen we boodschappen gaan doen in een Mercadonna, mijn favoriete supermarkt. We hebben toch een paar probleempjes, de koekenpan die aanbakt en 1 wijnglas in de kast terwijl er 3 personen kunnen logeren.

Ik stel voor om naar het kantoor te gaan van Homeabout. We huren nu van een bedrijf waarvan alle appartementen onderdeel zijn voor de toerist. Je betaalt borg voor eventuele schade etc maar dan moeten de zaken wel goed geregeld zijn. We vragen om wijnglazen en om een koekenpan voor een mooi gebakken eitje.

En dit alles is totaal geen probleem, bij de dame van het kantoor staat toevallig een dame van de huishoudelijke dienst, zij loopt met ons mee en kijkt naar alles. Uno momento zegt ze, ze zal binnen een paar minuten terug zijn met 4 grote wijnglazen zodat ik mijn biertje ala Copa kan drinken en een splinternieuwe koekenpan die groot genoeg is voor mijn brouwsels. We zijn haar erg dankbaar.

Op naar de supermarkt, een nieuw boodschappen karretje wil manlief en we gaan naar een Chinese winkel. We zien 4 verschillende karretjes hoog boven op een stellage staan, we vragen aan de dame, een oudere Aziatische vrouw van mijn lengte of we een karretje mogen kopen? De lojo, is haar vraag, de lojo, nee de rojo, a si de lojo en nu begrijp ik haar, lijst bij, dat is ook zo'n uitspraak bij de Chinees wanneer je een afhaalmaaltijd met rijst afhaalt.

Ze roept haar man, die mag het karretje van de bovenste plank halen. Manlief kan er niet bij maar deze meneer ook niet, die komt qua lengte ook niet boven de 1.50 meter. Maar zijn ogen twinkelen en hij komt met een trapje, de lojo, ja die.

We rekenen af en we gaan dit karretje vullen. Ik heb een briefje gemaakt maar binnen in de supermarkt valt er van alles in ons karretje. Verse garnalen, dorada en zeebaars, een groot stuk varkenshaas en langzaam aan stroomt het supermarkt karretje vol. Ik zeg, ophouden want anders sjouwen we ons nog een ongeluk. Het gebied waar we wonen is erg heuvelachtig. De hamstring en de kuiten moeten werken vandaag.

De koelkast puilt weer uit. Alles is weer ingeruimd en we gaan koffie zoeken buiten de deur. De wind waait met 24 km per uur door de straten. Blauwe lucht met zon, we hebben een fijne middag, mijn kleren zijn goed gelucht, een klein ijsje onderweg en dan naar huis.

Vandaag een mooie salade met olijven, tomaten en een blikje tonijn. De garnalen worden schoongemaakt en in een gekruide dressing gelegd, daarna op hoog vermogen worden ze gebakken, een beetje boter erbij voor een lekkere jus en op de salade gelegd.

Dit was maandag, 3 dagen Malaga en langzaam vinden we onze draai weer. Een hele mooie stad, anders dan Sevilla maar we gaan ervan genieten, over een week krijgen we gezelschap van onze dochter.