Carnaval in Cadiz

Zondag 19 februari,

De wind heeft de hele nacht rond het gebouw geloeid, soms hard en dan weer wat minder. In Sevilla hoorden we de jeugd uitgaan en thuiskomen nu zitten we 16 hoog en horen de wind.Vanuit mijn bed kijk ik op de zee, dat is wel een belevenis.

Wanneer je buiten komt waai je bijna uit je broek, maar de wind is warm. We lopen naar het strand en willen graag een ontbijtje.

We gaan zitten bij een strandtent op het strand, dat is duidelijk, ik hou mijn schoenen aan want ik heb me gedoucht en heb geen zin in zand tussen mijn tenen.

Helaas we kunnen niet ontbijten, de keuken gaat pas tegen 13.00/13.30 uur open en dan is het lunchtijd. Veel tafels buiten zijn al gereserveerd en ik zit eigenlijk heel erg lekker, in de zon en manlief gaat vragen of we nog iets kunnen reserveren. Er wordt een bordje neergezet met reservation op een andere tafel en die mensen mogen tot 13.00 uur daar blijven zitten. Wij bestellen thee en om 13.30 schuiven we een tafel verder.

Een mooie salade met rauwe sardines die smaken naar onze haring en een bordje met hele kleine gefrituurde garnaaltjes en 2 gebakken eitjes op frietjes. Vreemde combi maar we hebben ons eitje. We laten het hierbij en nemen de bus naar het centrum. Het is ontzettend druk, en overal wordt volop gegeten. We vinden een leeg plekje en we zijn wel verplicht om iets te eten, een mooie schaal met verschillende soorten worst en kaas, hier kunnen we een tijdje mee vooruit. Een Duitse bierpul met een cerveza con en sin alcohol.

Dit houden we een aantal uren vol, we lopen verder en raken verstrikt in de overvolle en smalle straatjes . We belanden op een aantal pleinen waar we vorig jaar in alle rust met Mister Pulpo en eega ook hebben gelopen. Nu is het een grote massa mensen, de jongeren hebben hun eigen drank bij in plastic tasjes. Op een geven moment vind ik het genoeg en we nemen de bus terug maar die rijdt een andere weg.

We blijven tot het eindpunt zitten en we krijgen te horen waarom wij er nog zitten? Tja we hadden er allang uit gemoeten maar er werd een andere weg genomen vanwege een grote optocht horen we nu. We moeten weer betalen voor een nieuw kaartje en halverwege stappen we uit en lopen richting het strand maar dat gaat niet lukken, de optocht gaat niet voor ons opzij die blokkeert ons oversteek plan.

We zuilen ook dit moeten accepteren en we kijken naar de voorbij trekkende meute. We lopen naar huis en onderweg koopt manlief een fles rode wijn en voor mij een fles water.

We wachten thuis een uurtje en gaan er weer op uit. Een cappuccino is hopelijk nog ergens verkrijgbaar. En tussen de uitgebluste carnavalvierders in een restaurant krijgen we nog een bakkie.

Dit was onze beleving in Cadiz met carnaval, hetzelfde als thuis in ons Maastricht maar dan met aantrekkelijke temperaturen.